Vanmorgen gingen we weer om 8.15 h ontbijten. Na het ontbijt vroegen we of we de kapel van de Quinta mochten zien. We kregen uitleg van de eigenaresse zelf. Twintig jaar geleden hadden ze de Quinta als een bouwval gekocht en alles opgeknapt. Om 9.30 h vertrokken we met de auto. De bergen leken op afstand nog helder, dus reden we opnieuw naar Gruta do Natal. Daar bleek het weer nog slechter dan gisteren. De route werd door Nancy hergeprogrammeerd naar Miradouro do Raminhas. Door een wegafsluiting bij het Miradouro zouden we helemaal moeten omrijden via de westkust. SNP gaf een aantal bezienswaardigheden aan op deze route.
Als eerste gingen we op weg naar een uitzichtpunt richting Santa Barbara. Iets verder was de afslag naar de vulkaan Santa Barbara. In de tekst stond al dat de top vaak in wolken gehuld was. Dat klopte. We reden via een haarspeldbochten weg omhoog, en kwamen inderdaad in de wolken terecht. Boven bij het uitzichtpunt weer omgedraaid. Op de weg omlaag kwamen we veel tegenliggers tegen, allemaal toeristen die ook een poging deden. Beneden reden we door naar Serreta. Dit plaatsje was bekend om haar pelgrimskerk en de Heilige-Geestkapel er tegenover. In de kerk werd het altaar helaas gerestaureerd en was afgeschermd met een groot gordijn.
Daarna reden we naar Miradouro da Ponta do Queimado. Hier viel het uitzicht op de kust tegen, we hadden al mooiere uitzichtpunten gezien op het eiland.
Vervolgens reden we door naar het startpunt van de wandeling: Miradouro do Raminho. Google maps gaf al een wegafsluiting aan. Dit bleek al vanaf een picknickpark te zijn: Estalagem da Mara da Serreta. We parkeerden de auto en zagen voorbij de wegafsluiting een uitzichtpunt aangegeven. Te voet gingen we kijken. Echter vanaf deze Miradouro konden we niet op de wandelroute komen. Daarom reden we met de auto de weg omleidingsroute richting Raminho. Waar deze weg de wandelroute op de GPS kruistte, parkeerden we de auto in de berm. Om 11.30 h begonnen we aan de wandeling. Het eerste stuk ging over een asfaltweg die iets verder overging in een rode gravelweg.
Wel door een mooi bos. In de routebeschrijving stond al dat dit een saaier stuk was. Zo liepen we naar het hoogste punt van de route. Daarna daalden we over deze weg af. Na ca. 2 km konden we deze weg verlaten en liepen we over een onverharde veldweg. Deze volgden we verder omlaag. Bij een oud waterbassin en wasplaats moesten we naar links en ging de route door het bos weer verder.
Nancy kon er geen touw aan vastknopen aan de beschreven routebeschrijving, we liepen dus alleen op de GPS. Later bleek dat we de route tegengesteld liepen.
Beneden kwamen we op de kustweg en daar bleek deze afgesloten en verboden voor voetgangers. De oorzaak was een gigantische landslide van rotsblokken waarbij ook veel bomen omgeknakt waren. We waren al te ver op de route om weer om te draaien. Via de GPS vond Nancy een heel vaag alternatief paadje. Voor Linda en Roger: Dit bleek een nog veel erger struinroute te zijn dan we samen in Stolzberg gelopen hadden. Het eerste stuk ging vlak door een weiland, waar brokken puin lagen. Daarna over een muurtje rechtdoor verder. Volgens de GPS moest er een haakse hoek naar links zijn. We liepen een stukje door de boomheide maar, dit “pad” liep naar het ravijn steil omlaag.
Nancy bekeek de helling waar we omhoog moesten. Er lagen een serie van parallelle muurtjes. Zo zouden we omhoog kunnen klauteren. Er lagen veel omgevallen takken en bomen over deze helling. Zo klauterden we omhoog richting een elektriciteit mast. Daar in de buurt kwamen we op een iets meer op een echt paadje lijkend pad terecht en konden we zigzaggend omhoog naar de afgesloten weg.
We kwamen precies bij het originele startpunt uit: Miradouro do Raminho.
Daar maakten we foto’s van het uitzicht.
Vanaf hier ging de route over de gemarkeerde wandelroute “Rocha do Peneireiro”. Dit stuk konden we weer makkelijk volgen. We liepen een tijdje langs de kust (alleen zo’n 100 m hoger) en stegen langzaam naar het niveau van de geasfalteerde weg waar we gereden hadden.
Eenmaal op deze weg moesten we deze een klein stukje naar links volgen en vervolgens verlieten we deze weg en gingen rechtsaf, weer op een rode gravelweg. Deze bleef flink stijgen en met een grote bocht kwamen we terug bij de auto om 15.00 h precies. In totaal hadden 10.2 km gelopen en 430 m gestegen en gedaald.
Na het wisselen van onze wandelschoenen voor gemakkelijke schoenen, reden we via de omleidingsroute naar Raminho. Daar hoopte we in een restaurant een voorgerecht als late lunch te kunnen nuttigen, maar er was alleen een bar. Hier dronken we een cola en namen een zakje chips. Daarna reden we naar Altares waar ook een kerk en een Heilige-Geestkapel stond.
Iets verder lag Miradouro Altares. We reden naar de parkeerplaats ervan. Deze lag aan de voet van een heuvel. Via een trappenpad kon je naar de top lopen. De top zelf sloegen we over. Het uitzicht was zo ook al heel mooi.
We reden naar Biscoitos waar we bij het zelfde restaurant als gisteren iets te drinken namen met een voorgerecht erbij.
Daarna reden we terug naar Angra do Heroïsmo en onze Quinta. We reden daar even langs een tankstation want de auto gaf steeds aan dat de bandenspanning niet klopte. Dus alle banden op dezelfde bandenspanning gezet.
Om 18 h kwamen we bij onze Quinta aan. Na het douchen en omkleden reden we terug naar Angra om te gaan eten. Nancy had niet veel honger en bestelde iets kleins. Na het bestellen, had ze helemaal geen honger meer, dus Hans heeft alles opgegeten. Hans had er met zijn bestelling al rekening mee gehouden.
In het restaurant dit dagverslag gemaakt.
Terwijl Hans het verslag nakeek, kwam er een paasprocessie langs. Eerst een paar priesters met een groot kruis. Hans rende naar buiten om foto’s te maken. Na deze priesters kwam er een liggend Christus beeld op een draagbaar langs.
Erachter liep een hele stoet in paarse mantels gekleed, en aan beide zijden van de straat ook nog inwoners van Angra do Heroïsmo. Vervolgens kwam nog een Mariabeeld op een grotere draagplateau voorbij.
Daarom heen en erachter liepen een groot aantal personen met dezelfde omslagdoeken als de pelgrims die we om Sao Miguel gezien hadden.
Vervolgens een fanfare, toen een groepje militairen die ook een baldakijn droegen waaronder een militaire priester en een gewone priester liepen. Daarachter nog een fanfare. Dat was het einde van de processie-optocht. Toch mooi om de processie op Goede Vrijdag gezien te hebben.
0 reacties