Zo. 22 Dec 2019, naar Zambujeira, Portugal
Vanmorgen zijn we om 3.30 h opgestaan. Na ons gewassen te hebben zijn we om 4.10 h in Jan zijn nieuwe Tesla naar vliegveld Eindhoven gereden. Het was super rustig op de weg. Om 5.00 h kwamen we op onze gereserveerde parkeerplaats P26 aan. Per mail hadden we een inrijcode gekregen. Het werkte perfect. Daarna in de regen naar de ingang van het vliegveld gelopen, dat was maar 600 m verderop.
Binnen was het ook allemaal zelfbediening. We hebben onze bagage ingecheckt. Daarna zijn we boven om 5.30 h gaan ontbijten bij La Place. Op dit tijdstip hadden ze alleen croissantjes liggen. Dus het ontbijt was 1 croissantje en koffie of thee.
Na even rustig gezeten te hebben zijn we door de security gelopen. Dat ging ook lekker snel en soepel. Daarna bij Starbucks weer iets gedronken en gewacht tot de gate open ging.
We hadden rij 5, dus we hebben gewacht tot de rij al een stuk korter geworden was voordat we aansloten. Binnen zaten de bagagebakken redelijk vol, dus Nancy heeft haar rugzak bij rij 7 in de bak gedaan.
Om 7.30 h vertrokken we. We hadden een voorspoedige vlucht met een beetje turbulentie. Onderweg een beetje bijgeslapen. Om 9.15 h Portugese tijd landden we op vliegveld Lissabon.
Daar eerst naar het toilet geweest om de contactlenzen in te doen. Dat kijkt een stuk gemakkelijker dan met de bril. Vervolgens naar de bagageband. Onze bagage kwam op band 10 aan. Daar hebben we een tijdje moeten wachten. Om 9.50 h hadden we de bagage en zijn we naar buiten gelopen. Daar stond onze taxichauffeur ons op te wachten. Hij had onze namen op zijn mobiel gezet ipv een bordje.
We liepen naar zijn auto, een vrij nieuwe grote Mercedes van nog geen 2 jaar oud. Onze chauffeur reed pittig door. We zagen tijdens het rijden vele hoogspanningsmasten die vol zaten met ooievaarsnesten, soms wel meer dan 10 stuks. Onderweg heeft hij even bijgetankt en een tankstation verder kregen we een toilet en koffiepauze. Vervolgens was het nog 40 minuten rijden naar ons hotel/pension. Om 12.30 h kwamen we aan bij ons hotel/pension: Sardanito da Frente, 3 km van Zambujeira do Mar gelegen.
Daar kregen we eerst een rondleiding van een Nederlandse dame. Vervolgens kregen we onze kamer.
Hier is voor de rest niets te eten, dus voor de lunch moesten we naar Zambujeira lopen. We hebben op de kamer eerst de rugzak georganiseerd en zijn toen naar het stadje gelopen. We hadden geluk met het weer, hier heeft de storm Elsa gewoed. Vandaag was het voor het eerst droog. Maar het had afgelopen week verschrikkelijk geregend. Gisteren scheen nog een storm (Fabien) hier gewoed te hebben. Onderweg zag alles ook flink nat uit. Voor komende week waren de weersverwachtingen goed.
Om 13.30 h zaten we in het restaurant dat ook onderdeel is van ons pension. Ze hadden heerlijke visschotels. We hadden geluk, ze serveren nu alleen nog lunch, daarna gaan ze voor 4 dagen dicht vanwege Kerstmis. Ze hadden alleen 2 personen tafeltjes vrij, dus Jan moest apart gaan zitten. We hebben een tweepersoons visschotel met een grote scampi en gegrilde inktvis besteld. Er zat nog van alles bij. De portie was netjes en omdat we geen avondeten meer kregen, hebben we nog een stuk taart als toetje genomen.
Daarna liepen we naar een kapelletje aan de kust. Door de storm waren er gigantische golven. Het licht was slecht, tegenlicht en erg heiig, maar het uitzicht was evengoed geweldig. Daarna in het stadje op zoek gegaan naar een supermarkt. Bij de eerste, gerund door een Nepalese, hebben we water en cola gekocht. Later vonden we een iets grotere supermarkt en daar hebben we broodjes en ham gekocht om als avondeten in het pension te eten. Daarna liepen we terug naar het pension. Om 16.30 h waren we terug, na 7,8 km gelopen te hebben. Daar even op de kamer gerust en toen naar de huiskamer gegaan. De wifi was hier goed volgens de tablet, maar we kregen geen verbinding met Internet. Daarna een truc geprobeerd om de telefoon als hotspot te gebruiken voor de tablet. Maar er was hier ook maar 1 streepje bereik. Morgen om 9 h ontbijten, om 10 h worden we weggebracht voor onze wandeling.
Groetjes Nancy en Hans en Jan
Ma. 23 dec 2019, van Almograve naar Zambujeira,
Vanmorgen waren we na een lekkere lange nacht om 9 h gaan ontbijten. Het was een overdadig ontbijt. Echt veel keuze. Nancy kwam erachter dat de website geen mails had verstuurd nadat de blog was bijgewerkt. Ze kreeg het niet hersteld.
Om 10 h stond de taxi klaar om ons naar Almograve te brengen.
Ook de echtgenote van Nelson reed pittig door. Ze bracht ons iets verder dan Almograve tot bij een parkeerplek bij het strand. We waren eerst even naar beneden gelopen om foto’s van de zee en kliffen te maken. Om 10.30 h begonnen we aan onze wandeling naar Zambujeira.
De route tot Cavaleiro was heel mooi. Eerst hadden we een brede landweg. Daarna hadden we kleine paadjes met mul zand door de duinen, bovenop de kliffen. Dat liep wel zwaar. Het weer was zeer mooi vandaag, zonnig en ongeveer 19 graden.
Om 12.30 h, na 9 km gelopen te hebben, kwamen we in Cavaleiro aan, waar we een café vonden waar we konden lunchen. Daar verbleven we 1 h. De lokalen kwamen er ook allemaal een espresso met een borreltje nuttigen, sommigen meer dan 1.
Om 13.30 h liepen we verder. Nu was de route minder mooi, meer landinwaarts over een breed pad. We hadden de route vandaag ook kunnen halveren door in Cavaleiro te beginnen. We waren blij dat we dat niet gedaan hadden. We passeerden op 16 km een klein haventje met erboven een verzameling kleine huisjes en keetjes. Waarschijnlijk een klein vissersdorp. Daarna kwamen we bij de asfaltweg waar een helaas gesloten restaurant lag. Op het laatst mochten we wel nog even langs de kust lopen. De zon stond al erg laag.
Om 16.40 h kwamen we in Zambujeira aan. Daar hebben we in de buurt van de supermarkt bij een klein restaurantje gegeten. Hans en Jan hebben er stokvis van kabeljauw gegeten. Hans vond de vis tamelijk droog. Daar er knoflook in zat, kon Nancy het niet bestellen en heeft gegrild vlees van een zwart iberico varken gegeten. Dit was wel heel lekker.
Om 17.50 h waren we klaar en hebben we nog cola bijgekocht. Vervolgens zijn we naar ons pension/hotel gelopen. Het was ondertussen donker en we moesten over een drukke weg lopen. Nancy liep voorop met een sterk lampje waar ze mee zwaaide om auto’s te waarschuwen. De meeste remden goed af en gaven vaak met hun knipperlicht aan dat ze je gezien hadden.
Om 18.30 h kwamen we aan, we hadden 24,7 km gelopen. Een flinke afstand.
Daarna douchen en de informatie voor morgen en overmorgen bekijken ivm de openingstijden van restaurants en winkels.
Di. 24 dec 2019, van Zambujeira naar Odeceixe
Vanmorgen zijn we na weer een goede lange nachtrust om 9 h gaan ontbijten. Gisteravond was het Nancy toch gelukt om de update van de blog per mail in orde te krijgen.
Het ontbijt was weer zo uitgebreid als gisteren.
Tijdens het ontbijt heeft de Nederlandse dame, die hier werkt, naar het hotel van vanavond en naar het hotel van morgen gebeld om naar de openingstijden van restaurants te vragen. Voor vanavond zou waarschijnlijk het Chinees restaurant in Odeceixe geopend zijn. Net als in Nederland waren ze hier ook niet zo christelijk en dus gewoon geopend met kerstavond. Morgen zou alles dicht zijn en hebben ze een restaurant en een taxi gereserveerd in een andere plaats. We lieten ook reserveren voor een ander Nederlands koppel, welke dezelfde route via SNP deden.
Om 10 h moesten we even wachten tot de Nederlandse dame weer beschikbaar was om onze genoten drankjes te betalen. Om 10.10 h liepen we weg richting Zambujeira. Die kilometers kwamen vandaag er extra bij. In Zambujeira moesten we in de supermarkt nog water kopen. Uiteindelijk waren we, vrij laat, begonnen aan de route naar Odeceixe.
Vandaag was de hele route mooi, bijna helemaal over kleine paadjes door de duinen aan de bovenkant van de kliffen. De route was wel zwaar door het lopen door het losse zand.
De golven waren al iets minder hoog dan gisteren en eergisteren omdat de twee stormen voorbij waren. Dit keer zagen we wel de vele rotsen waar ooievaars op nestelen, die door SNP beschreven waren. Gisteren hadden we ze niet gezien waar SNP ze beschreven had.
Na 5.9 km van de originele route moesten we beslissen of we de originele route met twee moeilijkere passages zouden nemen of een makkelijkere route over een zandweg. We kozen (natuurlijk) de kustroute met de twee moeilijkere passages. Op zich vielen ze mee, wat we lastiger vonden was dat de route door de storm overwoekerd en gedeeltelijk geblokeerd was door riet en of een soort wilgentaken. Hele stukken heb we “kruip door, sluip door” moeten doen.
Om 14.20 h kwamen we aan bij restaurant Azenha do Mar. Helaas was deze gesloten. Om de hoek lag wel een bar/cafetaria die wel open was. Daar hebben we heerlijk een tosti (Hans), een gemengde salade (Nancy) en een octopus salade (Nancy en Hans) gegeten. We moesten wel een tijdje erop wachten. Om 15.40 h liepen we weer verder. We zouden pas na zonsondergang aankomen bij ons hotel. Tot het waypoint op 14,3 km hadden we de kleine paadjes over de kliffen. Bij dat waypoint hadden we schitterend zicht op de rivier en het strand en een aantal huizen van Odeceixe. Blijkbaar hoorde dit ook al bij het dorp Odeceixe.
Daarna waren we via bredere paden, en een ruime bocht, afgedaald naar de rivier. Vervolgens hadden we asfaltweg tot Odeceixe, waardoor we stevig door konden lopen. We kwamen om 17.35 h aan bij ons pension in Odeceixe, Casa Celeste. Ongeveer 15 min na zonsondergang. Vandaag hadden we 23,8 km gelopen.
Aan het centrale plein net ervoor lag een Chinees restaurant, daar hebben we even gevraagd tot hoe laat hij open was, dat was tot 22 h. Dus we hadden nog tijd genoeg. In het pension werden we allervriendelijkst ontvangen door een heel klein vrouwtje, we schatten haar maar 1.50 m hoog. Gisteren bij de lunch hadden we ook al een paar kleine Portugezen gezien. Ze groeien niet zo lang als wij Nederlanders.
Op de kamer hebben we ons gedoucht vooral om ook de vieze zonnebrand eraf te wassen. Daarna was Hans nog even water en een fles cola gaan halen bij de supermarkt die nog net open was. In dit pension was er geen bar of de mogelijkheid om koffie of thee te zetten.
Om 18.45 h liepen we naar de Chinees. We hebben er lekker (en ook snel) gegeten.
Daarna hebben we in de ontbijtruimte van ons pension de route voor morgen bekeken. We hebben de keuze uit de echte route die door het binnenland gaat, van 18,5 km of de kustroute van 22 km die bij een restaurant eindigd en waar je een taxi moet bellen. We zagen dat je beide routes ook kunt combineren, maar dan kom je wel op 25 km uit. We gaan dus de echte route doen.
Daarna gingen we naar onze kamer om dit verhaal te typen. De kamer was zo klein dat Nancy haar koffer niet open kon liggen. Ze heeft er alles uit gehaald wat ze nodig had en vervolgens het koffer rechtop tegen de muur gezet.
Wo. 25 dec 2019, van Odeceixe naar Aljezur
Vanmorgen gingen we om 8.30 h ontbijten. Hier was de keuze aan de ontbijttafel minder uitgebreid, maar we werden wel geholpen door een hele lieve dame. De andere gasten dachten dat de dame nog kleiner was dan de 1.5 m die wij hadden geschat. Vanaf de ontbijttafel hadden we ook een broodje met kaas of ham en een stukje cake ingepakt als lunch, nadat we het gevraagd hadden natuurlijk.
Om 9.30 h liepen we bij hospedes Celeste weg. We hadden eerst nog foto’s van het pleintje in Odeceixe gemaakt alvorens we echt aan de wandeling begonnen.
De route vandaag was een stuk saaier dan de twee vorige dagen langs de kust. We liepen merendeels over een landweg of soms asfalt. Zo konden we wel doorlopen, ook verloren we minder tijd met foto’s maken.
Om 11.30 h liepen we Rogil al in, het dorpje dat halverwege op 10,2 km lag. Tot onze verrassing zagen we bij de ingang van het dorp iets wat open was en waar mensen iets aan het drinken waren. Er stond museo op de zijkant, maar binnen zag het meer als een cafetaria uit. We hebben er ook iets gedronken en een klein lokaal gebakje/koekje gegeten. Het was niet de beroemde pasteis de nata, die hadden ze niet.
Om 12 h liepen we door naar het centrum van het dorp en daar aten we onze eigen lunch gezeten op een bankje. Daarna liepen we om 12.30 h weer door. De route ging merendeels over brede landwegen gelegen op een soort van plateau. De begroeiing wisselde tussen eucalyptus bosjes, kaal liggende weilanden of een soort heide achtige begroeiing.
We konden redelijk doorlopen, net voor het einde moesten we een stuk afdalen door een eucalyptusbos. Vervolgens kwamen we aan de voet van het oude Aljezur uit. Daarna nog door een paar straatjes door het oud gedeelte naar de brug gelopen, waar we moesten oversteken naar het nieuwe Aljezur.
Om 14.30 h kwamen we bij ons hotel Vicentina aan. Het lag naast een grote supermarkt dus dat was handig voor morgenvroeg.
Vandaag hebben we 19,9 km gelopen.
Tot 19 h hebben we rustig aan gedaan in het hotel. We hebben een tijdje in de ontbijtzaal gezeten waar we iets te drinken konden bestellen. Wel hadden we allemaal een vest aan, het voelde overal in het hotel kil en klam aan. Om 19 h werden we met zijn vijven opgehaald door de gereserveerde taxi. Die bracht ons naar Arrifana, naar restaurant O’ Paulo. Door de dame van het hotel werden we al getipt dat we zeker de eendenmosselen moesten proberen als ze die hadden, dit was echt een streekproduct. Het restaurant was een echt visrestaurant met een hele uitgebreide viskaart. We hebben voor ons vijven 200 g van de eendenmosselen besteld, gewoon om uit te proberen. Ze werden in zout water gekookt en je moest ze, net als krab, openbreken en dan kon je ze eten. Nu waren alleen de kleine eendenmosselen beschikbaar, dus het waren kleine hapjes. Wij hebben als hoofdgerecht gegrilde inktvis genomen. Het andere koppel had een zeevruchtenrijst schotel. Die was wel heel erg gevuld met allerlei zeevruchten, waaronder krab, scheermessen, mosselen en nog veel meer. Het was een soort natte paella. Daarna hebben we nog een nagerecht genomen, Nancy chocolademousse, dat was in haar familie een kersttraditie. Hans had cheesecake. Na het afrekenen stonden we buiten op de taxi te wachten en werden we door de eigenaar in het Nederlands aangesproken. Hij had een Nederlandse vrouw en had 15 jaar in Nederland gewoond. Van hem kregen we nog een lokale snaps aangeboden, Jan en de andere twee hebben deze genomen. Dit was een soort jenever van moerbeibessen met 50% alcohol. Ondertussen was ook onze taxi aangekomen. Om 22 h waren we weer terug op onze kamer, na genoten te hebben van een heel leuk kerstdiner.
Do. 26 dec van Arrifana naar Carrapateira
Vanmorgen gjngen we om 8 h ontbijten. Het hotel zat voller dan gedacht. Na het ontbijt gingen we in de naastgelegen supermarche inkopen voor de lunch doen. Vanaf 9.15 h waren we klaar om met de taxi naar het beginpunt, net voor Arrifana, te worden gebracht. De taxi zou pas om 9.30 h komen, maar hij was iets eerder. Na het korte ritje naar Arrifana begonnen we om 9.35 h aan onze wandeling. We moesten direct kiezen of we de kustwandeling of de binnenlandwandeling gingen doen. Wij hadden van te voren al voor de kustwandeling besloten.
Het eerste stuk ging over een brede landweg. Na 2.8 km kwamen we bij het strand uit.
Daar liepen we ongeveer 4 km gedeeltelijk over ronde keien en gedeeltelijk over het zand. Het water was op zijn laagst om 8.30 h, dus nu was het tij weer aan het opkomen. Om 14.30 h zou het water weer op zijn hoogst zijn. Af en toe kwamen de golven al verraderlijk dichtbij.
Om 11 h waren we klaar met het strand gedeelte en gingen we van het strand af over een brede gravelweg omhoog de heuvels in. Dit stuk was weer iets saaier, maar liep wel lekker door.
Om 12.30 h aten we onze lunch op. Vandaag was er geen horeca onderweg. De weg bleef breed en aan het eind bogen we weer naar de kust toe over een mul zandpad. Iets voorbij een landmarkeringspunt konden we afdalen naar het strand, het Noordstrand van Carrapateira. Dit was waypoint 14,2 km. Van bovenaf zagen we al dat het water te hoog stond. Het was 13.30 h en een uur later zou het waterniveau maximaal zijn.
Hans heeft wel nog even polshoogte genomen op het strand beneden, echter dat wat van bovenaf te zien was, bleek de waarheid te zijn.
We hebben dus de alternatieve route naar Carrapateira gevolgd. Deze liep over een heel mulle zandweg door een soort pijnbomen bosje. Zag er wel heel mooi uit. Het laatste stuk ging over een drukke asfaltweg.
Om 14.55 h kwamen we in het centrum van Carrapateira aan, na 20,0 km gelopen te hebben. Daar hebben we op een terrasje iets gedronken en een stuk cheesecake erbij genomen.
Om 16 h zijn we naar ons pension Das Dunas gelopen. Deze bleek gesloten te zijn vanwege renovatie, iedereen was in Casa Luminosa ondergebracht. In het centrum was maar 1 minimarket (was ook nog gesloten) en 1 of 2 restaurants. Dat laatste was nog niet helemaal duidelijk. Morgen op de rondwandeling zou er weer geen horeca onderweg zijn, dus hopelijk zou de minimarket dan geopend zijn om lunch inkopen te doen.
Vr. 27 dec 2019, rondwandeling Carrapateira
Vanmorgen zijn we om 8.30 h gaan ontbijten. Hier kregen we weer een heel uitgebreid ontbijt. Omdat het niet zeker was of het enige winkeltje open was, hebben we van de ontbijttafel een klein lunchpakket gemaakt. Om 9.30 h liepen we naar het centrum. Het winkeltje was open, dus daar nog cola bijgekocht, die Hans weer even naar onze kamer heeft teruggebracht, en een zak chips voor ons drieën als aanvulling op de lunch.
Om 10 h begonnen we aan de wandeling. Nu liepen we de route met de klok mee, waardoor we de mooie kust konden zien met de zon in de rug. Dit was een stuk prettiger lopen, dan de wandelroutes die van Noord naar Zuid gingen, waardoor we het merendeel van de dag tegen de zon in liepen.
Het eerst stuk ging weer door de maquis, de begroeide heuvels, richting de kust. Na 3 km kwamen we bij het strand, Praia do Amado. In de meeste plaatsen tot nu toe, hing er een echte surfcultuur. Het stikte hier van de oude omgebouwde busjes en campers. Vooral op dit strand en dorpje waren er surfstrandtentjes en twee surfwinkels. Wel was nu alles gesloten. Een strandtentje was zich op de opening aan het voorbereiden, maar dat zou nog meer dan 30 min duren. Onze route voor morgen zou tot hier over hetzelfde pad gaan.
Nu bogen wij naar rechts af om de kust terug naar Carrapateira te volgen. We hadden schitterend weer vandaag.
Langs de kust waren er vele uitzichtpunten aangelegd, vaak met een vlonderpad en een balustrade. We hadden ze een voor een bezocht.
Om 12.30 h aten we bij een van de uitzichtpunten onze lunch op. Daarna liepen we weer rustig verder. In plaats van de grotere gravelweg hebben we de kleine paadjes gevolgd, parallel aan de kustlijn. Ook zagen we vele vissers die met een hengel van bovenaf de kliffen aan het vissen waren. Ze visten op Sargo, zeebaars. We zagen hoe ze gevangen werden.
Om 14 h kwamen we aan bij het strand, Praia Bordeira, waar we gisteren bij laag tij hadden kunnen lopen en de rivier hadden moeten doorwaden. Wij waren nu wel heel nieuwsgierig hoe het eruit zag. Het bleek dat als we tot dit strand hadden kunnen komen, de rivier geen probleem was geweest. Er lag een soort meertje, dat eigenlijk niet in de zee uitkwam.
Tussen het strand en dit water kon je lopen en op de rechteroever van dit meertje komen. We hadden de indruk dat ook bij vloed een stuk strand droog zou blijven om aan de overkant te komen.
Nu liepen we via het paadje op de rechteroever terug naar Carrapateira. Het laatste stuk was erg warm en ging weer door het mulle zand.
Om 14.30 h kwamen we bij ons pensionaan. In totaal hebben we vandaag 13,9 km gelopen.
Na onze spullen op de kamer gelegd te hebben, gingen we weer in het restaurantje Microbar iets drinken en trakteerden we onszelf op gebak.
Daarna verkenden we nog even het oude centrum van Carrapateira. Iets na 16 h waren we weer terug op de kamer om te douchen en te relaxen.
Za. 28 dec van Carrapateira naar Vila do Bispo
Vanmorgen zijn we weer om 8.30 h gaan ontbijten. Alleen was de bakker nog niet langs gekomen, dus daar moesten we even op wachten.
Tot die tijd hebben we ons tegoed gedaan aan de muesli met yoghurt, fruit en cake. Nadat de bakker de broodjes had geleverd hebben we brood gegeten.
Om 9.25 h zijn we naar het dorpje gelopen om lunch inkopen te doen. Daarna begonnen we om 9.45 h aan de wandeling naar Vila do Bispo. Eerst hadden we een landweg naar de kust, ongeveer halverwege de route van gisteren kwamen we bij de kust uit en na 4 km gelopen te hebben, kwamen we weer bij het strand Praia do Amado. Daar hebben we op het strand een tijdje naar de surfers gekeken en hun activiteiten gefilmd en gefotografeerd.
Daarna liepen we verder over het strand. We hadden gunstig tij. Na dit strand moesten we links de heuvel omhoog lopen.
Na een steil stukje kwamen we op een breed pad. Dit pad bleven we volgen tot het volgende strand, Praia da Muraçao. Om op dit strand te komen, moesten we via een steil kloofje afdalen.
Ook dit strand konden we weer alleen met laag tij oversteken. Vanaf hier begon het spannendste stuk van onze route. Via een zeer smal paadje moesten we via een kloofje omhoog lopen. Halverwege het kloofje moesten we steil naar rechts omhoog. Dat was behoorlijk inspannend.
Boven kwamen we op een steile graat terecht met een geweldig uitzicht over het volgend strandje, niet toegankelijk vanaf het land. Het waaide hierboven wel gigantisch. Via de graat zijn we om deze baai heengelopen.
Daarna hadden we weer een leuk steil bergpaadje omlaag, zigzaggend langs de kust.
Na dit heel leuk gedeelte, kwamen we op een plateau terecht. Vanaf hier hadden we een landweg het binnenland in gevolgd. Op dit plateau waaide het heel hard, dat zal ook wel de reden zijn geweest dat hier ook veel windmolens gebouwd waren. Op dit pad zag Nancy plotseling een best grote slang liggen, deze lag slechts op maar iets van 1 m van haar af. Ze schrok zo dat ze een gilletje en een sprongetje maakte. Daarna was de slang snel weg natuurlijk, dus Hans kon weer geen foto maken.
We hadden nog geen lunchpauze gehouden, vanwege de wind waren we doorgelopen tot 13 h, toen liep het pad door een bosje waar we uit de wind konden lunchen. We hadden toen al 12 km gelopen. Bij het volgende waypoint, op 13,4 km, konden we nog een laatste keer naar een strandje lopen. Daar merkten we hoe snel de vloed opkwam. Na een paar golven kwam het water al 3 tot 5 meter verder het strand op.
Hierna hadden we weer een breed gravelpad dat landinwaarts tot Vila do Bispo leidde. Daar kwamen we om 15.15 h aan, met 20,0 km in de benen. Het stadje had een oude kern, met 3 oude windmolens op de hoeken.
In het hotel aangekomen, hebben we na het inchecken, een massage geboekt. We konden die nu al direct krijgen. We hebben ons eerst even opgefrist en om 15.45 h zijn we naar de massagedames gegaan. Ze waren goed. De spieren konden de massage wel gebruiken. Na onze massage was Jan aan de beurt. We hebben in de bar gewacht tot hij klaar was. Daarna schoven ook Leila en Arjan aan en gingen we met zijn vijven eten. Er waren hier wel veel restaurantjes, maar er waren er nog steeds veel dicht. We kwamen uit bij restaurant Pisco. Het zal wel met de surfcultuur te maken hebben hier, maar veel restaurantjes waren nogal alternatief, of juist heel modern, net hoe je het bekeek. Dit restaurant serveerde bijna alles als veganistisch of vegetarisch. Ze verkochten ook geen frisdrank, alleen verse fruitsappen. Ze hadden maar een paar hoofdgerechten, de rest waren pizza’s. We hebben alle vijf een pizza genomen.
Na het eten zijn we weer naar het hotel gegaan en dit verhaal getypt.
Morgen is de laatste echte wandeldag, daarna zullen we naar Lissabon vertrekken.
Zo. 29 dec 2019, van Vila do Bispo naar Cabo Sao Vicente
Vanmorgen weer om 8.30 h gaan ontbijten. Hier was de kamer bij uitzondering (tot nu toe) warm. Eigenlijk was de kamer zelfs te warm. Het ontbijt was weer uitgebreid genoeg. Het leek een echt familie hotel. De beheerders (of eigenaren) zaten in de bar, die ook ontbijtzaal was, TV te kijken. Na het ontbijt maakten we om 9.30 h eerst een rondje door het stadje. We liepen kris kras door de straatjes richting de oude windmolens.
Daarna liepen we terug naar het hotel dat aan het pleintje lag. Daar begonnen we aan de officiële route naar Cabo Sao Vicente. Onderweg probeerden we lunch inkopen te doen, maar alles was gesloten of het waren barretjes waar je het ter plekke moest opeten. Toen ook het centrale markt gebouw gesloten was, zijn we afgeslagen naar de Lidl. Die was iedere dag van 8.30 h tot 21 h geopend. Om 10.40 h gingen we weer verder met onze wandelroute. Op de plek waar we het dorp verlieten lag een restaurant dat vanaf 13 h geopend zou zijn. Daar wilden we vanavond gaan eten.
Het pad liep half parallel, half schuin, naar de kust. Het was weer een brede gravelweg. Onderweg haalden we een grote groep in. Vanaf dat moment liep een grote hond met ons mee. Het waaide vandaag op dit plateau weer heel hard. We liepen stevig door, want dit was een saaier stuk. De kustlijn zelf zagen we nog niet.
Pas na 9 km konden we af en toe naar de kliffen lopen om foto’s te maken. We waren ondertussen natuurlijk al behoorlijk verwend qua kustlandschap.
Om 13 h, met de Cabo Sao Vicente in zicht, hielden we uit de wind gezeten onze lunchpauze. Tijdens het eten probeerden we de hond weg te jagen. Uiteindelijk liep hij weg en even later zagen we hem beneden op het strand lopen.
Daarna moesten we nog 4 km naar de vuurtoren. Toen we er bijna waren zagen we langs de weg nog een fort liggen. Daar liepen we eerst heen, we hadden nog tijd genoeg. Het was 14.15 h en we werden pas om 16 h opgehaald. Het fort was helaas dicht. Daarna liepen we langs de asfaltweg rechtstreeks naar de Cabo Sao Vicente. Vandaag hebben we 18,9 km gelopen. Hier stonden heel veel auto’s geparkeerd, blijkbaar een populair uitstapje op zondag. Bij een uitzichtpunt links van de Cabo, kwamen we Leila en Arjan weer tegen. We hebben een andere toerist gevraagd om een foto te maken.
Eenmaal binnen hebben we naar het uitzicht gekeken en vervolgens dronken we op het terrasje enkele cola-light. Er waren twee souvenirwinkels. Daar hebben we weer vingerhoedjes gekocht en een nieuw beursje voor de groepspot. De oude beurs uit Kathmandu ging net kapot.
Net voor 16 h stond onze taxi al klaar. In 20 minuten bracht hij ons terug naar Vila do Bispo, via Sagres. Sagres was pas echt een grote stad hier.
Op de kamer hebben we lekker gedoucht en onze bagage gereorganiseerd, want de echte wandelspullen konden opgeborgen worden.