Za. 15 aug 2020, van Davos Clavadel naar het Sertigtal
Vanmorgen na het ontbijt en het klaarzetten van de bagage liepen we al om 8.45 h weg. Toen we vanmorgen wakker werden hadden we al een mooi uitzicht op een wolkendeken die over Davos lag, de bergen waren wel zichtbaar.
Onze wandeling begon direct gestaag stijgend richting de Jakobshorn. Volgens SNP konden we nergens eten en drinken en daarom hadden we brood gekocht bij ons pension. Nancy ging goed vandaag,het was niet te warm. Na 1,5 uur gelopen te hebben en al 600 m gestegen te zijn, hielden we een korte pauze bij de Jatzhütte. Deze was wel dicht, maar ze hadden een mooi terras. Tijdens het lopen kwamen we al verschillende mountainbikers tegen die met de fiets met de Jakobshornbahn omhoog gingen en dan met de fiets omlaag. Ondanks dat wij (stijgend verkeer) voorrang hadden, gingen we toch maar steeds aan de kant.
Daarna was het nog 100 meter stijgen richting de Jakobshorn. Net ervoor moesten we afslaan om naar de Jatzhorn te klimmen. Maar het was niet zo ver naar het bergstation om iets te drinken of te eten.
De klim over een graat naar de Jatzhorn, 2682 m was heel mooi. Hans ging helemaal los qua foto’s. Veel wandelaars gingen met de kabelbaan omhoog en liepen daarna dezelfde route als ons, bovenlangs omhoog de Jatzhorn op en dan afdalen naar Sertig Dorf.
Om 11.15 h stonden we al op de top van de Jatzhorn.
Daarna moesten we een aantal kilometers de graat volgen, hetgeen dus omhoog en omlaag ging. Om 12.15 h hebben we op de graat onze lunch gegeten. Vanmorgen was het brood nog warm, toen we er extra sneden vanaf sneden als lunch. Dit was dan ook het lekkerste brood dusver als lunch.
Om 12.40 h liepen we weer verder. Na 1 km, waypoint Tällifurgga, 2568 m, konden we eindelijk aan de echte afdaling beginnen naar Sertig. We moesten nog 710 m afdalen in 5,5 km.
Tijdens de afdaling kwamen we de 3 meisjes tegen die gisteren ook in ons pension sliepen. Daar nog even mee gebabbeld. We hebben een grote en hoge lus gemaakt en waren eigenlijk maar een stukje verderop gekomen in het dal.
Nu moesten we ook steeds uitwijken voor mountainbikers die omlaag kwamen. Om 14.30 h kwamen we in Sertig aan. Alle wandelaars en bikers namen daar óf hun eigen auto terug óf de bus terug naar Davos Platz. Er lag ook een restaurant waar we op het drukke terras nog een plekje kregen. Daar ijsthee en rivella besteld, samen met kastanjecake en wildbeeren vlaai. Op het drinken moesten we wel een tijdje wachten, het gebak kregen we direct.
Om 15 h liepen we weer verder, we zagen onze eindbestemming, Walserhuus, al liggen.
Daar kwamen we om 15.15h aan. Vandaag hebben we 14,1 km gelopen en 850 m gestegen en 960 m gedaald. Vandaag ging het heel goed met de conditie en knieën van Nancy. De rijdag/rustdag gisteren heeft haar goed gedaan.
Bij het inchecken konden we een upgrade van de kamer krijgen. Toen SNP boekten waren de 2-persoonskamers vol en zouden we met korting op een meerpersoonskamer komen te slapen. Nu was er toch een 2-persoonskamer vrijgekomen. Voor 60 CHF bijbetaling konden we die krijgen. Nancy hoopte er stiekem al een beetje op, dus wij gingen akkoord. We kregen een hele luxe kamer, de Wildmanndli.
Vanavond geen halfpension, maar á la carte eten. We hadden wel al online gereserveerd. Dadelijk douchen en dan beginnen aan de selectie van de uitbundige fotohoeveelheid van Hans. Hij vond het schitterend vandaag. Dit gebied waren we nog nooit geweest.
Het restaurant had een veel chiquer menu dan we buiten op het terras gezien hadden. We aten echt superlekker. Dit is tot nu toe het beste hotel, ook natuurlijk door de luxere kamer.
Zo. 16 aug 2020, van Sertig naar Keschhütte
Vanmorgen gingen we weer vroeg ontbijten. Van het brood aan het ontbijt hebben we ook elk 3 sneden brood gesneden om mee te nemen als lunchpakket. Na het ontbijt betaalden we de rekening, inclusief ons lunchbrood en alle aankopen. Was een dure rekening.
Om 8.40 h begonnen we aan de wandeling. We zagen een vrouw omhoog kijken, er bleken twee reeën in het weiland te staan. Al na 800 m konden we als extraatje naar de Sertig waterval lopen. Dat hebben we natuurlijk gedaan. Het was een mooie waterval.
Het uitstap heeft inclusief foto’s maken 30 minuten gekost.
Daarna liepen we onze eigenlijke route. We volgenden een brede landweg omhoog, een soort verstopt zijdal in. Deze stijging was voor Nancy goed vol te houden. Halverwege kwamen we langs een stal, net daarvoor zagen we heel veel marmotten. Sommige best wel dichtbij.
Een stuk verderop moesten we een bruggetje over en daarna werd het pad een bergpad. Gelukkig liep het pad niet te steil omhoog.
Om 12 h hadden we van de officiële route 8 km gelopen en waren we op de Sertigpas, 2739 m, aangekomen. We waren dus al flink gestegen. De pas had van deze kant een paar valse overgangen, dus de echte pas zag je pas vrij laat.
Net voorbij de pas aten we onze lunch op. Het uitzicht was heel mooi. Aan de overkant zag je een gletsjer en de Keschhütte al liggen.
Het weer was bewolkt vandaag en de namiddag werd er regen verwacht.
Om 12.40 h liepen we verder. De SNP route kwam nog langs 2 meertjes i.p.v. rechtstreeks naar de Keschhütte. Hiervoor moesten we eerst een heel stuk afdalen.
Bij de meertjes begon het te regenen. We hebben de regenhoes over de rugzak gedaan en Hans heeft de regenjas aangedaan, meestal stopt het dan met regenen als Hans de zijne aantrekt. Nancy was nog haar regenjas aan het pakken en toen hield het al op met regenen.
Na de meertjes moesten we nog een stuk afdalen om af te kunnen buigen naar het dal van de Keschhütte. Toen kregen we ook schitterend zicht op het dal naar beneden.
Daarna liepen we richting de Keschhütte. Het laatste stuk volgde nog een venijnige klim omhoog. Om 15.05 h kwamen we bij de hut aan. We hadden 15,3 km gelopen, 1145 m gestegen en 390 m gedaald.
De ligging van de hut was schitterend. Bij de hut bestelden we eerst iets te drinken, daarna liepen we om de hut heen naar de achteringang. Daar moest je je schoenen neerzetten en de stokken. Binnen moest je huttensloffen of je eigen sloffen aan.
Daarna zijn we aan onze eigen gereserveerde tafel gaan zitten. Een beetje later vroegen we ook waar we moesten slapen. We slapen op een matrassenlager waar plek was voor 14 personen, we zouden er nu vanwege corona slechts met 6 personen slapen. Daar onze rugzak neergezet en een matrasje uitgezocht.
Om 19 h zou er het avondeten op gediend worden en om 22 h was er huttenrust. Het ontbijt morgenvroeg zou opgediend worden tussen 7 en 8 h
Ma. 17 aug 2020, van Keschhütte naar Bergün
Om 21.30 h lagen we al in bed dus we hadden een lange nachtrust voor de boeg, Nancy heeft wel wat onrustiger geslapen en was een paar keer op geweest. Om 7 h gingen we al ontbijten. Bij het ontbijt kreeg je een kommetje muesli met melk en 1,5 sneetje brood met jam of kaas. Ons brood om mee te nemen waren ook 2 hele kleine sneetjes per persoon. Gelukkig hadden we nog een snickers gekocht als aanvulling.
Door het vroege opstaan, begonnen we ook vroeg aan de wandeling.
Vannacht had het flink geregend, maar nu was het gelukkig droog. Wel hingen de wolken erg laag.
We moesten vandaag erg veel dalen en daarnaast ook nog een gemene klim tussendoor even erbij doen. Tijdens het eerste gedeelte van de afdaling waren we nog boven de wolken en hadden we redelijk uitzicht.
De rest van de tocht liepen we in de wolken en zagen we af en toe een flard van een berg of een weide.
We liepen op een redelijk tempo door. De eerste pauze namen we om 10.30 h bij de Alp Motta Sur, op 2174 m. Daarvoor hadden we wel al 300 m gestegen na eerst een afdaling van 600 m gedaan te hebben.
Daarna zijn we doorgelopen. De volgende stop hadden we bij het bergstation van Darlux gepland. Daar zouden we dan ook eventueel de route kunnen inkorten door de stoeltjeslift te nemen. Onze route liep onderlangs en met het slechte weer ging de stoeltjeslift toch niet.
We zijn doorgelopen tot Alp da Tisch, 1985 m. Daar hebben we om 12.25 h onze boterhammen opgegeten. Tijdens de lunch zagen we weer marmotten. Ze doken wel weg, maar waren zo nieuwsgierig dat je ze even later weer op de steen zag zitten.
Om 12.45 h liepen we weer verder. Nu begon een serieuze afdaling tot Bergün, gelukkig wel over een karrespoor. Op het laatst kruisten we een paar keer de spoorlijn van de Bernina Express. Die maakt bij Bergün een aantal bochten van 360 graden om op hoogte te kunnen komen. Sommigen liggen boven de grond, sommigen in de berg. We zagen later dat als we vanuit St. Moritz naar Davos gaan om de auto op te halen, we hier weer langskomen met de trein en ook dit beroemde stuk zullen volgen.
De laatste kilometer begon het te stortregenen en deden we vlug onze regenjas aan.
Eenmaal op de grote weg, hebben we de route de route gelaten voor wat het was en zijn via de hoofdweg naar Bergün gelopen. Daar kwamen we om 14.15 h aan. We hadden 18,9 km gelopen en maar liefst 1710 m gedaald en 480 m gestegen.
In Bergün deden we eerst het restaurant aan, alwaar we vanavond ook zullen gaan eten, om iets te gaan drinken. Vandaag geen halfpension.
Di. 18 aug 2020, transfer van Bergün richting Prega/Grap Alv, wandelen naar Jenatschhütte
Vanmorgen gingen we om 7.30 h naar het ontbijt. De dame van het hotel was ook een echte wandelaarster. Ze gaf nog allerlei tips. Na het ontbijt gingen we onze lunch kopen. Nu liepen we langs het Kurhaus hotel. Een oud, groot hotel dat gebruikt was voor de filmopnames van Hotel Romantik. We hebben het programma niet zelf gezien. We schatten in dat het een soort “First Dates Hotel” was.
In de supermarkt en bakker onze lunch gekocht. Daarna weer terug naar ons hotel en gewacht op de taxi. De wolken hingen laag, dus we gingen niet de volledige route doen. Die mocht je alleen doen bij goed weer.
Om 9.00 h kwam de taxi en werden we samen met Helena en Joost weggebracht. We hebben ons een heel stuk voorbij station Preda laten afzetten, bij waypoint 5,7 km. Onderweg een fotostop gemaakt bij Lai da Pulpuogna, dat volgens de inwoners het meest romantisch meertje was van Zwitserland. Het meertje was ook een opnamelokatie in het programma Hotel Romantik.
Om 9.30 h begonnen we aan de wandeling. Nu hadden we 5,7 km afgekort en ook ongeveer 400 hoogtemeters stijgen. We gingen omhoog naar Fuorcla Crap Alv. Onderweg hadden we weinig zicht door de laaghangende bewolking en iets later begon het te regenen. Toen maar de regenjas aangedaan. Onze route ging over een aantal heuveltjes als een soort pas. Hier lagen ook mooie meertjes tussen.
We passeerden Crap Alv Laiets op 2300 m en vervolgens bereikten we Fuorcla Crap Alv op 2466 m. Hierna begon een lange, maar mooie afdaling richting Spinas. Nu begon de zon ook langzaam door het wolkendek te breken. Het dal was echt prachtig. Onderweg zagen en hoorden we weer vele marmotten.
Om 11.30 h waren we beneden bij Palüd Marscha op 2020 m. Hier stroomde ook een mooie rivier door het dal, de Bever. Aan de oever van de rivier hebben we een korte pauze genomen.
Vervolgens moesten we naar rechts, het dal omhoog volgend. Dit was een breed karrespoor waar we ook weer mountainbikers tegenkwamen.
Na ongeveer 3,2 km kwamen we bij een boerderij. Vanaf daar zouden we meer moeten klimmen. Er stond een bankje waar we onze lunch gingen eten. Op het bankje was een plakkaat geplakt, dat je 75 m verder yoghurt kon krijgen. We hadden nog 5 CBF, dus Hans was naar de boerderij gelopen. Het zelfbedieningspunt lag meer naar links, maar door het slechtere weer had de boer er nog geen yoghurt neergezet. Bij de vorige boerderij, 1 dag geleden, stond er een koelkast waar je bekers yoghurt kon nemen en in een doosje geld kon doen. Hier liep de boer met Hans mee en was er een afwassysteem. De yoghurt zat in een grote ketel en je kon zelf metalen kommetjes vullen. Daarna kon je de lepel ophangen nadat je deze had schoongespoeld. De kommetjes moest je in het stromend water schoonmaken.
We hebben natuurlijk ieder een kommetje gegeten.
Om 13.15 h liepen we verder. Het zou nog 2.15 h zijn naar de hut.
We hadden gedacht dat we nu aan het stijgende gedeelte zouden beginnen, maar na een initiële stijging gingen we redelijk horizontaal verder. We bleven het schitterende dal volgen. We hadden nog steeds geen idee waar we de hut moesten verwachten.
Na een tijdje werd het duidelijk dat wij het rechterzijdal, in zouden gaan.
Nu hadden we ook een gestage stijging. Toen we nog 150 m moesten stijgen, zagen we de vlag van de hut, maar nog geen hut. Pas toen we nog 50 m moesten stijgen, zagen we het dak van de hut.
Om 15.45 h kwamen we aan bij de Jenatschhütte. Vandaag 14,9 km gelopen, 1025 m gestegen en 560 m gedaald.
Deze hut zag gezelliger uit dan de Keschhütte. We hadden vandaag echt geboft met het weer. In de middag werd het steeds zonniger en ook de bergtoppen waren zichtbaar.
Wo. 19 aug. 2020, van Jenatschhütte naar St. Moritz, laatste wandeldag
Na slecht geslapen te hebben vanwege luidruchtige medeslapers, stonden we om 6.45 h op. We hadden ons aangemeld voor het laatste ontbijt om 7.30 h. Het ontbijt was vergelijkbaar met de vorige hut. Om 8.10 h begonnen we aan onze laatste wandeling. Dit zou volgens SNP een schitterende, maar alpine route zijn. We hadden geluk met het weer. Het was weer zonnig vandaag. Een mooie afsluiting van onze wandelreis.
We begonnen met ca. 200 m afdalen. Vanuit het dal gezien zijn we gisteren naar het rechterzijdal gelopen, naar de Jenatsch Hütte.
Vandaag liepen we via de overkant van het dal terug naar het linkerzijdal.
Daar begon de in het begin relatief geringe stijging naar de Fuorcla Suvretta, op 2966 m. Tot een soort rotsplateau in het dal met gletsjerpuin was het stijgingspercentage en het pad vrij goed.
Daarna moesten we over het gletsjerpuin naar de Fuorcla Suvretta. Daar moesten we het pad ook gedeeltelijk zoeken en voor de richting de markeringen en steenmannetjes in de gaten houden.
Om circa 10.20 h kwamen we op de Fuorcla Suvretta, 2966 m aan. We hadden een heel mooi uitzicht op de andere kant waar we kabelbaanstations zagen en een paar meertjes.
SNP had beschreven dat voor de liefhebber die de 3000 m wilde aantikken, je nog naar een voortopje van de Piz Suvretta, 3039 m, kon lopen. Hans heeft dat gedaan en boven natuurlijk foto’s gemaakt.
Om 10.50 h liepen we weer verder. Nu volgde een afdaling van bijna 300 m die alpine was. Ook nu moesten we weer goed op de markeringen en steenmannetjes letten. Op sommige stukken was het klauteren geblazen.
Na deze afdaling kwam je op de Suvretta pas aan op 2615 m.
Dit was ook een kruispunt waar vele mountainbikers, die met de kabelbaan omhoog waren gegaan, omlaag kwamen en dan via een pas die uitkwam in het Bever dal, het dal waar we gisteren door omhoog liepen, verder gingen. Die fietsroute kwam uit bij de yoghurt boerderij van gisteren. Wij moesten naar rechts, verder afdalen naar St. Moritz. De route en het uitzicht was heel mooi. Aan de overkant richting St. Moritz zagen we weer sneeuwbergen met gletsjers liggen.
Daarna nog ca. 5.5 km lopen en 600 m afdalen tot ons berghotel Randolins.
Onderweg zag Nancy nog een slang op het pad. Dit keer schrok ze minder, waardoor Hans eindelijk een slang kon fotograferen. Na googlen denken we dat het een addertje was.
In ons hotel kwamen we al om 13.45 h aan. Het door ons gekochte brood van de berghut vonden we niets, daarom in het hotel geluncht. We hadden vandaag 13,2 km gelopen, 1300 m gedaald en 605 m gestegen.
Vandaag was onze laatste wandeldag. Van de 19 vakantiedagen hebben we 15 dagen gewandeld. In totaal 226 km, 12.715 m gestegen en 13.755 m gedaald. Onze conditie moest nu zeker verbeterd zijn.
Na de verlate lunch gingen we naar het welness gedeelte van het hotel. Daar gingen we in de whirlpool, de infra-rood sauna en het stoombad. Dit zou heel goed moeten zijn voor de spieren. Een massage zullen we thuis wel weer boeken.
Om 17.30 h waren we terug en om 18 h gingen we naar het restaurant om iets te drinken. We konden al direct aan onze gereserveerde tafel plaats nemen . Vandaag geen halfpension, maar à la carte eten.
Tot zover deze mooie, laatste wandeldag.
Do. 20 aug. 2020, van St. Moritz naar Davos en nog veel meer
Vandaag hadden we als enige planning om de trein van 10 h naar Davos te nemen, en Davos een beetje te bezichtigen c.q. winkeltjes kijken. Maar ergens vond Nancy het ook jammer dat we niets van St. Moritz hadden gezien.
Vanmorgen werden we al heel vroeg wakker. We hadden niet zo geweldig geslapen op de zachte matrassen en de nog zachtere kussens. Dus rond 5.30 h waren we al wakker. Nancy heeft toen de mail gecontroleerd en we hadden een mail van Remko uit Ecuador. Hij had alle hoge bergen benoemd die we gisteren vanaf de Fuorcla Suvretta gezien hadden. Tevens gaf hij de tip om, nu we toch een auto tot de beschikking hadden, om naar het Bernina massief te rijden en óf naar de Morteratsch gletsjer te gaan en/óf de Diavolezza gondelbaan te nemen.
Nancy heeft direct gegoogeld waar alles lag en hoe lang het rijden was. Helaas lag het weer in de buurt van St. Moritz terwijl de auto in Davos geparkeerd stond. Met onze originele planning waren we pas om 11.50 h in Davos. Maar de kiem was gelegd! We waren toch wakker, dus gingen we om 7 h ontbijten en hebben we de shuttletransfer naar het treinstation van Sankt Moritz verzet van 9.30 h naar 8.30 h.
We gaven bij de receptie een briefje af voor Helena en Joost, want die zouden we nu niet meer zien.
Om 8.30 h bracht de vriendelijke chauffeur van het Randolins ons naar het treinstation. De rit was maar 5 minuten. We kwamen door het centrum van St. Moritz, dus zagen we toch een klein stukje van de stad. Bij het treinstation kaartjes gekocht, en daarna maakte Hans buiten nog vlug een paar foto’s.
Daarna liepen we naar spoor 1 waar onze trein zou vertrekken. De trein stond er al, dus konden we al lekker gaan zitten. Om 9.02 vertrokken we. De etappe van St. Moritz naar Filisur was onderdeel van de Bernina Express en die hoorde weer bij het Unesco erfgoed.
We reden door een schitterend landschap. De conducteur zag Hans voor de deur foto’s maken en gaf toen de tip dat de achterste wagon een panorama wagon was. We verhuisden direct naar de achterste wagon. Daar konden de ramen ook open, waardoor we geen last meer hadden van de weerspiegeling in de ramen.
De rit tot Filisur duurde ongeveer 1 h. Daar moesten we overstappen op de trein richting Davos. Dit tweede stuk was minder fotogeniek, maar nog steeds heel mooi. Om 10.30 h kwamen we aan in Davos-Platz. Onze auto stond er gelukkig nog. Nadat we onze schoenen gewisseld en de bagage ingeladen hadden, gingen we op weg naar ons Hotel Edelweiss. De TomTom had weer kuren, dus reden we maar richting Davos-Dorf. Daar even een parkeerplaats opgereden en uiteindelijk reageerde de TomTom en vond hij ons hotel. Het bleek dat we er al vlakbij waren, nog maar 2 minuten rijden.
Om 11 h waren we in ons hotel. Onze kamer was nog niet klaar, maar we kregen wel al de plattegrond van Davos en de gastenkaart. Nancy had nog gevraagd waar de winkels lagen en die omcirkelde de vriendelijke receptionist. We konden de bagage achterlaten en even later liepen we al richting Davos-Dorf, de promenade. Het winkel aanbod viel heel erg tegen. We eindigden bij de Parsennbahn. Het plan van Nancy was geweest om tot 13 h in Davos te blijven, inclusief lunch, en dan naar de Diavolezza te rijden. Nu zag ze deze baan en kreeg ze de inval om met deze tandradbaan omhoog te gaan, boven te lunchen en dan weer terug. Zo bedacht, zo gedaan. Het restaurant aanbod in Davos sprak haar niet zo aan. Om 11.30 h namen we de Parsennbahn naar boven, naar het Weissfluhjoch. Halverwege moesten we overstappen. Om 11.40 h waren we boven en werden we beloond met een schitterend uitzicht. In het zelfbedieningsrestaurant hebben we een lunch genomen en vervolgens buiten op het terras opgegeten. We zagen zelfs het Bernina massief, waar we dadelijk nog naartoe zouden rijden.
We vonden het zelf een hele goede inval. Om 12.40 h namen we de kabeltrein weer naar beneden. Eenmaal beneden liepen we terug naar ons hotel. Nu was onze kamer wel beschikbaar. We brachten de bagage naar onze kamer en om 13.30 h sprongen we weer in de auto. De volgende bestemming was de Diavolezza gondelbaan.
Onze route ging over de Flüelapas en vervolgens richting St. Moritz. Het was ongeveer 1.20 h rijden. Onderweg kregen we nog mooi zicht op de Morteratsch gletsjer. We stopten even vlug op 2 parkeerplaatsen om foto’s te maken.
Om 15.05 h kwamen we aan bij de Diavolezza gondelbaan. We hadden geluk, we konden al in de gondel van 15.20 h mee omhoog.
Boven was het uitzicht echt schitterend. REMKO NOGMAALS BEDANKT VOOR DE TIP ! We hadden ook nog geluk met het weer. De wolken begonnen nu pas een beetje omlaag te komen. Remko vond dit al een goede afsluiter voor onze vakantie en hij had gelijk.
Om 16.20 h namen we de gondel weer omlaag.
Om helemaal af te sluiten, wilde Nancy ook nog even naar St. Moritz rijden. Daar kwamen we om 17.10 h aan. We liepen even door de winkelstraten waar alle dure merken gevestigd waren. We kwamen ook nog langs een hele dure patisserie, Hanselmann, waar ze ook bonbons verkochten. Maar het alcoholvrije assortiment was beperkt. We konden 9 bonbons voor CHF 32 kopen. Dat vond Nancy toch iets te gortig.
Bij het teruglopen naar de auto kwamen we toch nog langs een chocolaterie. Daar hadden ze veel meer keuze en schappelijkere prijzen. Daar kocht Nancy wel iets, puur voor de naam van Zwiterse chocolade.
Om 17.50 h reden we weg. We hadden dezelfde route terug, alleen minder oponthoud. Om 19.10 h kwamen we bij ons hotel aan. Vanmorgen hadden we al halfpension bijgeboekt. Normaal kostte het driegangenmenu CHF 42,-, maar als je het bij de boeking al bijboekt had kostte het maar CHF 25,-. De receptionist had ons gematst en voor CBF 25 geboekt.
Tijdens het eten dit verhaaltje getypt. Onze rustige en vakantie afsluitende dag Davos werd uiteindelijk een intensieve en een geweldige toeristische belevenis .
Met een voldaan gevoel zullen we morgen weer huiswaarts rijden.
Vr. 21 aug. 2020, van Davos naar huis via Schaffhausen
Vanmorgen sliepen we uit tot 7.30 h. Daarna gingen we lekker ontbijten. Er was een goed gevuld buffet in dit hotel. Het hotel was trouwens erg sfeervol. Onze kamer was erg mooi en we hadden een groot balkon met twee lig-lounge bedden, om liggend naar de bergen in de omgeving van Davos te kijken.
Na het ontbijt alle bagage ingeladen en de parkeerkaart ingeleverd. Ietsje na 9 h reden we weg.
Nancy wilde graag nog een keer de Rheinfall bij Schaffhausen zien. Het was meer dan 25 jaar geleden dat we daar geweest waren. Het was qua rijden, maar 30 minuten langer rijden.
Om 11.30 h waren we bij de Rheinfall. We hadden de TomTom geprogrammeerd, maar de bruine bordjes gaven een afslag eerder al de Rheinfall aan. Deze toen maar gevolgd. Het bleek dat we nu bij de Rheinfall aan de kant van Kasteel Laufen aankwamen. Daar waren we nog niet geweest. Wat een toeristenkermis was Schaffhausen geworden! En nu was het door Corona nog relatief rustig. We betaalden de entree en liepen het rondje langs de uitzichtplatforms.
Van deze kant hadden we de Rheinfall nog niet gezien, dus we vonden het evengoed de moeite waard.
Daarna in het zelfbedieningsrestaurant vlug een broodje gegeten en vervolgens naar de overkant gereden. Het was trouwens vandaag een tropische dag. Onderweg hadden we als buitentemperatuur reeds 36,5 graden gemeten.
Aan de overkant was ook veel veranderd t.o.v. 25 jaar geleden. Toen reden we zo een parkeerplaats op, maakte foto’s en waren we weer weg. Nu waren er P1, P2, P3 en P4.
We parkeerden op P3 en liepen naar beneden voor het uitzicht op de watervallen.
Daarna trakteerden we ons, vanwege de hitte, op een ijsje.
Om ca. 13.30 h reden we verder met thuis als eindbestemming. We hadden geen noemenswaardig oponthoud. Na 17 h gingen we ergens eten, want we hadden geleerd dat onze normale etenstijd (rond 19 h) voor wegrestaurants vaak al laat was. Dan was er geen keuze meer. Nu waren we blijkbaar erg vroeg, want de dame stond er alleen voor, haar twee collega’s hadden pauze. Maar na een half uurtje hadden we ons eten.
Daarna doorgereden naar huis, waar we om 20.30 h aankwamen.
We konden terugkijken op een schitterende, bij tijden erg zwaar voor Nancy, wandelvakantie in Zwitserland. Zwitserland voelt voor ons altijd als een tweede thuisland en als we de bergen er weer zien, beseffen we weer hoezeer we ze gemist hebben.
Tot ziens/mails bij de volgende vakantie. De vakantie is gepland, de bestemming nog niet. Want Hawaii is alweer gecancelled.