Vanmorgen werden we alweer ruim voor de wekker wakker, om 5.20 h. Thuis lukt dat Nancy echt niet. Na ons gewassen en aangekleed te hebben, pakten we de spullen voor de walvissafari in. We moesten namelijk door de branding waden om in de boot de komen.
Om 6.45 h konden we al ontbijten en om 7.30 h reden we weg naar Uvita. Het eerste kwartier was over een mooi, maar onverhard pad door het regenwoud. We boften trouwens vandaag echt met het weer. Het was droog, zonnig en bewolkt. Na 15 minuten kwamen we op de grotere geasfalteerde weg uit. Hierover reden we naar Uvita. Om 8 h kwamen we bij het bureau van de walvissafari organisatie aan. Daar moesten we een formulier invullen en tekenen. Ook kregen we er koffie en koekjes. Voor vertrek kreeg iedereen een reddingsvest, maar dat hoefden we aldaar nog niet aan te doen.
Daarna reden we met de bus naar Uvita naar de entree van het Nationaal Park Marino Ballena. Daar mochten we uitstappen en te voet naar het strand lopen. Er was geen pier of haven, de boten werden steeds met een tractor en oplader naar de zee gebracht en te water gelaten. Daarna draaide de crew de boot met de achterkant richting het strand. In rijen van 2 liepen we vervolgens naar de boot. Hans had als enige zijn lange broek aangehouden, maar met deze temperatuur droogde deze heel snel. We stapten de boot bij laag tij.
Eenmaal aan boord werd er eerst naar de walvisstaart van Marino Ballena gevaren. Omdat het laag tij was, kon je nu op het lange smalle stuk, van 2 kanten de golfslag zien. De vorm is het best te zien vanuit de lucht.
Daarna vaarden we naar een rots waar vele fregatvogels boven vlogen. Op de rotsen zat het nog vol met heel veel andere vogels.
Daarna werd er naar de rand van het nationaal park gevaren, alwaar we eerst nog naar een grot/gat in de rotswand vaarden.
Hierna gingen we pas serieus op zoek naar walvissen, specifiek de bultrugwalvissen. Via de telefoon werd de kapitein op de hoogte gehouden van meldingen. Er was een moeder met kalf gesignaleerd. Eenmaal daar aangekomen waren wij boot nummer 6. In tegenstelling tot IJsland hoorde je hier heel even een walvis blazen als deze aan het oppervlak kwam, daarna doken ze vrij snel onder.
Diep duiken waarbij de staart helemaal te zien was, kregen we hier niet te zien. Na ca. 30 min moesten we deze walvismoeder en kalf verlaten. Vervolgens ging de kapitein op zoek naar een 2de walvis. We waren onderweg naar een melding toen de kapitein zelf een walvis zag. Hier waren we de eerste boot die ter plekke kwam. Dit was een mannetje. Deze bleef vaak langer onder water dan de walvismoeder. We bleven deze walvis volgen. Twee bootjes sloten zich bij ons aan. Opeens kwam de walvis vlakbij de boot omhoog. We schrokken er gewoon van.
Het was net tijdens het moment dat we op watermeloen en ananas werden getrakteerd. Hierna kwam deze walvis nog 4x vlak naast de boot omhoog. We grapten al dat ananas het magische woord was. Ook zo dichtbij was de walvis moeilijk te fotograferen, want eigenlijk zwom deze te dichtbij de boot. Qua ervaring was het natuurlijk schitterend.
Om 11.30 h verlieten we deze walvis en werd er terug naar Uvita gevaren. Daar moesten we aan de achterkant weer uitstappen, nu zonder reddingsvest. Het was nu hoog water waardoor we dichterbij het strand konden uitstappen. Het water was echt warm hier.
Daarna konden we de teva’s afspoelen en hadden we tot 13.30 h tijd om te gaan lunchen. We kozen bijna allemaal hetzelfde restaurant, het eerste dat we tegen kwamen en er netjes uitzag. We schoven 2 tafels aan elkaar en gingen hier met een gedeelte van de groep zitten. De bestelling werd snel opgenomen, het duurde een stuk langer voordat we de drankjes en het eten kregen. Monique ging niet mee op walvissafari en voor haar bestelden we een salade om mee te nemen. Nancy had al dagen geleden de waterdichte zakken gezien. Voor morgen moesten we alleen bagage voor 3 dagen meenemen, de rest zou in de bus blijven. En we zouden weer door het water op de boot moet stappen. Tegenover het restaurant lag een mini supermarkt, Nancy ging vlug kijken of ze hier ook deze zakken verkochten. Aldaar hadden ze deze gelukkig aan de muur hangen, dus kocht Nancy er een van 20 l in turkoois blauw.
Daarna reden we terug naar de safari lodge. We kwamen er om 14.15 h aan. Monique at haar salade op en wij gingen daarna de wandelschoenen aandoen.
Om 14.45 h begonnen we aan de wandeling naar de waterval en vervolgens deden we een wandelroute, waarvan de lodge een handgetekende route had.
We moesten door een hek, maar dit zat helaas op slot. Toen gingen we terug naar de lodge. Daar vroegen we of er een andere route was en die was er. We moesten tussen tent 2 en 3 afdalen, een klein waterstroompje oversteken en dan naar de rivier lopen. Vanaf daar kwamen we weer op een breed pad uit en konden we over de brug.
De handgeschreven kaart was niet zo erg heel duidelijk, maar via de GPS vonden we de juiste paden en kwamen we bij een uitzichtpunt met een indianengraf terecht. Bij het graf lagen er 4 maalstenen, zoals deze ook bij de Bribri getoond werden om de cacao te malen.
Daarna liepen we terug naar de lodge. Bij de lodge zetten we alle foto’s op de tablet, en gelukkig hadden we meer goede walvis foto’s dan vooraf gedacht.
Ook maakten we er dit dagverslag. Om 18.30 h gaan we in hetzelfde restaurant eten als gisteren.
1 reactie
Joke · 03/08/2024 op 08:30
Wat een mooie reis maken jullie alweer!
Via deze weg, Gefeliciteerd Hans met je verjaardag!
Geniet met volle teugen van de natuur, dieren en het gezelschap en maak er weer een topjaar van! Dikke knuffel, Joke en Robin