Om 6.15 stonden we op. Na ons gewassen en aangekleed te hebben, pakten we de spullen voor vandaag in de nieuwe waterdichte zak die Nancy na de walvistour gekocht had. Deze was én waterdicht én heeft geen ritsen waar apen in konden graaien. Daar waren we namelijk al voor gewaarschuwd, met name als je Nationaal Park Manuel Antonio zou gaan bezoeken. Om 7 h gingen we ontbijten. Onze keuze hadden we gisteren al doorgegeven.
Daarna vertrokken we met het merendeel van de groep naar het Manuel Antonio NP. Dit was ca. 1 h rijden, dus we kwamen er om 9 h aan bij de ingang. Onderweg hadden we al heel veel regen gehad. Bij de entree van het park werden eerst alle tassen gecontroleerd. Daarna mochten we het park inlopen. In het park waren verschillende soorten paden aangelegd. Er waren brede aangelegde paden, bijna net zo breed als een asfaltweg en er waren ook veel leukere smallere paden, die hier en daar over gingen in vlonders en betonnen trappen. Waar mogelijk kozen wij natuurlijk voor de smallere paden.
Met een aantal van onze groep liepen we zo de hoofdroute, waarbij om de zoveel meter een soort rustpunt was, met een infobord en een nummer. Zo liepen we door het regenwoud tot de splitsing bij nummer 4 naar een tijdelijke waterval. Daar liepen we naartoe, want in verband met de regentijd zou er nu zeker een waterval te zien zijn. Door de grote hoeveelheid regen zagen we vandaag verhoudingsgewijs tot andere parken heel weinig vogels. De waterval was mooi.
Daarna moesten we over hetzelfde pad terug. Toen zagen we een hert in het bos lopen. Helaas was het hert te snel weg om te fotograferen.
Vanaf punt 4 liepen we door tot punt 8. Aldaar zagen we opnieuw een hert. Daarna zagen we 2 kinkajoes die elkaar door de bomen achterna joegen. Zo leken ze meer op katachtigen dan op aapachtigen. Ook deze waren helaas te snel om te fotograferen, maar wel mooi om te zien. Het pad liep daarna verder door het regenwoud en vervolgens door de mangrove. Hier zagen we krabben en aapjes op de railing.
Ze waren totaal niet schuw en bij 1 mevrouw werd er een zakdoek uit een openstaande rits van haar rugzak gejat.
Iets verder bij punt 8 verlieten we de hoofdtrail en volgden we de Perezoso trail die ook wel Sloth trail werd genoemd. We zagen inderdaad 2 sloths oftewel luiaards. Dit waren de 3-tenige luiaards. Ze hingen vanwege de regen als een bolletje wol in de boom.
Hierna kwamen we bij een koffietentje uit, helemaal omgeven door gaas als een soort van grote kooi. Daar gingen we met een gereduceerde groep (Sophia, Claudia, Monique, Marjan, Wiebe en wij) iets drinken. Tijdens deze pauze stak buiten iemand een e-sigaret op. Dit was in het gehele park verboden. Toevallig was er politie in de zaak, die er dus erop af gingen. De toerist weigerde om zijn e-sigaret in te leveren. De politie kwam aan onze tafel vragen of iemand Spaans kon. Hans liep dus mee om voor de politie te vertalen in het Engels en ook Sophia liep ook mee. De persoon weigerde nog steeds. Vervolgens kwamen er nog 2 toeristen langs met een e-sigaret. Ook die werden direct aangesproken. Ze kregen uiteindelijk de keuze: Inleveren of ze gingen onder begeleiding naar de uitgang van het park. We hebben niet gewacht op de eind uitkomst.
Hierna gingen we weer op pad, het begon al iets droger te worden. Nu liepen we via de playa 2 Manuel Antonio trail naar het strand. Daar zagen we mensen zwemmen. Voor ons bleef het een raar idee, dat een bezoek aan een Nationaal Park badderen en zwemmen inhoudt. Het was wel een heel mooi strand.
Omdat wij niet gingen zwemmen waren we er snel uitgekeken en liepen we over het strand naar de Punta Catedral.
Dit was een ruitvormig schiereiland waar een lusvormig pad over liep. Dit was weer een hele mooie route, met verschillende uitzichtpunten.
Daarna kwamen we weer op het strand uit. Onze tijd in het Nationaal Park was verstreken, dus moesten we nu weer terug lopen naar de uitgang. Het pad dat we kozen heeft de naam Playa Espadrilla sur trail.
Ook hier zagen we weer dezelfde aapjes langs het pad en een leguaan die zich in een stuk holle boom had verstopt. Nancy had deze in eerste instantie niet gezien.
Daarna kwamen we weer bij de mangrove uit en liepen we over de vlonders naar de uitgang.
Om 13.20 h waren we bij de bus die een stuk verderop geparkeerd stond. We hadden tot 14 h de tijd om nog te lunchen, maar voor een restaurant vonden we dit te krap, daarom kocht iedereen iets bij een supermarkt en dit aten we buiten in een soort bushokje aan het strand gelegen op. In het restaurant Marlin zat de andere helft van onze groep wel te eten, ze waren eerder uit het park gegaan dan ons.
Uiteindelijk hadden we toch heel veel gezien in het park, maar wel heel weinig vogels en heel, heel veel toeristen.
Om 14 h reden we terug naar Esterillos waar we (na nog een tankstop) om ca. 15.15 h aankwamen. Onze kleding was toch vochtig, daarom even gedoucht en droge kleding aan gedaan. Ook nog even de schone was opgehaald.
Om 18 h verzamelden we als groep in de bar, waar we door Erick werden verrast op de typische Costa Ricaanse rum en we kregen er ook nog nootjes en chips bij. Erick bedankte ons en hoopte dat we ons veilig hadden gevoeld in de bus. Naast alles wat we in Costa Rica geproefd hadden, moesten we dit ook nog zeker proeven.
Hierna gaf Wilma een mooie speech namens de groep in het Spaans en gaven we Erick de envelop met zijn fooi.
Om 18.45 h reden we naar een restaurant. Blijkbaar waren de dichtbij gelegen restaurants gesloten, we reden ca. 10 km verderop naar Esterillos Oeste.
Om 21.45 h waren we terug op de kamer om nog dit dag verslag te maken. Morgen rijden we terug naar San José. Onderweg doen we nog een laatste excursie, namelijk de krokodillen tour en dat is dan het officiële einde van de geweldige rondreis door Costa Rica. Op vrijdag volgt dan nog de terugreis naar Nederland per vliegtuig.
1 reactie
Jeroen Aarsen · 08/08/2024 op 08:35
Die zwarte leguaan ook mooi