Vanmorgen gingen we weer om 8 h ontbijten. Na het ontbijt de bagage weer neergezet om opgehaald te worden. Om 9 h liepen we naar de tourist informatie om nog de stempel van de etappe van gisteren te halen. We konden er ook gelijk de etappe 11 stempel krijgen, maar nog niet de plaatsstempel van Manderscheid natuurlijk. Daarna liepen we de aangegeven weg om weer op de Eifelsteig te komen. Om 10 h kwamen we weer op de Eifelsteig route terecht. Helaas regende het vanmorgen alweer toen we aan de Eifelsteig begonnen. We begonnen al direct af te dalen naar het Kurpark van Daun. Daar lag trouwens ook de bron van Daun, waaruit het water gebotteld werd.
Het Kurpark was qua beplanting mooi aangelegd. Vanaf het Kurpark liepen we naar het Gemündener Maar. Dit was de eerste van de 3 Maaren die we vandaag zouden zien. Een Maar is ontstaan door een explosiekrater van stoom door vulkanische activiteit. We zagen het Maar maar heel even, daarna ging het pad omhoog, de Mäuseberg op, waar de Dronketurm stond. Onderweg kwamen we al bordjes met Militair parade tegen. Blijkbaar was er een militaire wandeling/oefening. Bij de Dronketurm was een controlepost ingericht.
Onze route ging, nog steeds lopende in de regen, omlaag naar het tweede Maar, het Weinfelder Maar.
Daar stond een kleine kapel, de Weinfelder Kapel. Daarna liepen we door naar het Schalkenmehrener Maar. Dit was het mooiste van de drie en ook het grootste Maar.
In het dorpje Schalkenmehren gingen we iets drinken om én op te drogen èn een stuk taart te eten. Het bleek dat beide regenjassen, die nog relatief nieuwe waren, lekten. En dat al na een paar uurtjes. Nancy zocht in het café direct op wanneer we ze gekocht hadden, maar bij ons Bever account konden we maar tot 2019 terug kijken. Er zat 2 jaar garantie op, maar normaal hebben wij pech bij zoiets en is de garantie net met 1 of 2 maanden verlopen. Nancy was er behoorlijk van aan het balen. Ze dacht er al over om te stoppen met de tour. Knie doet pijn, hartstikke nat door de lekkende jas en geen uitzichten omdat het bleef regenen. Maar hier was geen vervoer, dus we moesten toch naar Manderscheid doorlopen.
Vanaf onze pauze plek liepen we verder over de heuvels naar het dal van de Lieser. Net voor het dal aten we in een schuilhut bij een vissersmeertje onze lunch op. Daar scheen tussen de buien door heel even de zon.
Voorbij Trittscheid kwamen we bij het Lieserdal.
Dit dal stond als heel mooi bekend. En dat was ook zo. Bij iedere bocht in de Lieser leek het riviertje meer water te bevatten. Via bruggetjes staken we de Lieser een paar keer over.
We stegen langzaam via mooie slingerpaadjes omhoog. Regenbuien en zon wisselden elkaar af.
Net voor Manderscheid zagen we de eerste burcht op de hellingen liggen. Helaas begon het even later weer te stortregenen. Vlak bij ons hotel, dat echt op de route lag, konden we nog een foto maken van de tweede burchttoren en het dorpje.
Net voor 17 h kwamen we bij ons hotel aan. We hadden vandaag 24,3 km gelopen en 655 m gestegen en 750 m gedaald.
Bij dit hotel hadden we per mail ook gereserveerd voor het restaurant, maar het lag aan het aantal gasten of het restaurant open was. We hadden geluk, het restaurant was vanavond open.
Ze serveerden voornamelijk wild uit de regio. Op de kamer de verwarming aangezet en alle natte spullen weer te drogen opgehangen. Om 18.30 h gingen we naar het restaurant.
0 reacties