Vanmorgen versliepen we ons een beetje. Om 6.25 h hadden we op de wekker gekeken, maar met de verlichting aanzetten van de wekker, het alarm uitgedrukt. Om 7.25 h werden we weer wakker. Daarom gingen we pas om 8 h ontbijten i.p.v. 7.30 h. Om 8.30 h reden we naar Castellammare Di Stabia, waar een kasteel lag. We hadden al door dat parkeren vandaag problematisch zou worden. In een zijstraatje wilden we parkeren maar toen werden we door een vrachtwagen chauffeur aangesproken dat we iets verderop moesten parkeren. Hij was bang dat hij de auto zo raken. Hans zei dat het maar voor 10 minuten was. Hij heeft geholpen met aanwijzingen om de auto helemaal tegen de rand geparkeerd te krijgen. Daarna zijn we naar het kasteel gelopen, dat nog privébezit leek. We konden alleen van de buitenzijde een foto maken. Toen we bij de auto terugkwamen had de chauffeur pas door dat het echt maar voor 10 minuten was. De hele discussie en herparkeren duurde langer.
Daarna programmeerden we de telefoon op Bagni Regina Giovanna, het uiterste stukje van het schiereiland, dat had gisteren Nancy nog op Google maps gevonden. We werden uiteindelijk, door Sorrento en vervolgens nog een stuk verder, naar een heel klein steegje geleid waar we volgens Google maps nog konden rijden, maar wat echt niet ging en ook niet mocht. Hierna reden we naar de echte Amalfi kustweg. Het ging via een bochtige weg omhoog, waar Nancy al wagenziek begon te worden. De hele Amalfi kustweg mocht je maar 30 km/uur rijden. Het was zo’n drukke weg, dat sneller ook echt niet lukte. Zo slingerden we omhoog en reden vervolgens op de iets vlakkere maar nog steeds bochtige weg richting Positano. Onderweg bij verschillende uitzichtpunten foto’s gemaakt. Vaak was het een inham van 10 meter waar een groente/fruitkraam stond die allemaal citroengranita en limoncello verkochten. Als je niets kocht vonden ze dat je er niet mocht stoppen. Bij een inham wachten we iets langer, zodat Nancy in de frisse lucht kon bijkomen. Bij Positano aangekomen, konden we het vergeten om ergens te parkeren om het dorpje in te gaan. De hele straat stond vol. Waar je niet mocht parkeren, stonden borden dat je weggesleept zou worden. Het was een kermis, de hele Amalfikustweg. Maar het blijven mooie dorpen en uitzichten. Voorbij Positano toch nog enkele foto’s kunnen maken, met draaiende motor bleven we even staan, zodat Hans snel enkele straten omlaag kon rennen om de beroemde foto’s van de Amalfikust bij Positano kon maken. Op andere plekken, sprong Nancy er vlug even uit.
Als volgende bezienswaardigheid hadden we Praiano en de iets verder gelegen Grotta dello Smeraldo geprogrammeerd. Bij de grot stond de weg ook helemaal vol en bleek dat je tickets moest kopen, heel veel trappen omlaag (misschien dat er een lift was, dat was niet duidelijk) en dan nog met een bootje de grot in. We konden toch niet parkeren, dus reden we door. Iets verder vonden we in Conca Dei Marini een groter en chique hotel (Hotel Belvedere ☆☆☆☆) met eigen parkeergelegenheid langs de weg. Daar stopten we om 12.15 h. Nancy was nog steeds wagenziek. We konden er lunchen, om 12.30 h ging het restaurant open. We namen allemaal iets te drinken en vervolgens gingen Wies, Wiel en Hans in het restaurant lunchen, Nancy bleef in de lounge rusten om van de wagenziekte bij te komen. Ook nam Nancy nog extra gemberpillen tegen de wagenziekte. Die was ze bij het ontbijt vergeten.
Iets later voelde Nancy zich iets beter en ging ze bij de rest aan tafel zitten, maar zonder te eten. Na de lunch namen we wel nog een koffie (Wiel) en een thee (Nancy). Vanuit het restaurant hadden we een schitterend uitzicht richting Amalfi.
Om 14 h vertrokken we weer, nu naar Amalfi. Daar hadden ze met borden parkeerplaatsen aangeven en of er nog vrije plekken waren. Bij de ingang van het stadje Amalfi stond dat er nog maar 1 parkeerplaats met 1 vrije plek was. We reden naar de haven waar de meeste parkeerplaatsen waren en vanuit een ooghoek zag Nancy een parking aangegeven waarvan het licht op groen stond, daar moest dus nog plek zijn. Dit bleek een parking achter de pier te zijn. Daar vonden we nog plaats. Dat was geluk hebben.
In Amalfi bezochten we de Duomo, de grote kerk.
De straat was echt heel toeristisch, overal verkochten ze keramiek met citroenmotieven, citroenproducten, citroensorbet en limoncello natuurlijk.
Deze streek staat bekend om haar producten van citroenen gemaakt en de pistachenoten. Ook waren er veel ijszaken. We bedachten dat hier het pistacheijs wel heel lekker zou moeten zijn. Na het bezoeken van de Duomo, namen we een ijsje.
Om 16.25 h reden we weer weg. De een na laatste stop was Ravello, de villa Rufolo. Ravello bleek een heel stuk hoger te liggen. We reden er naartoe een hele mooie route door een hele mooie omgeving. In Ravello konden we gelukkig ook weer een parkeerplaats vinden. Wies bleef bij de auto en met zijn drieën liepen we naar de villa toe. Volgens de capitoolgids was deze mooi voor het uitzicht en de tuinen. De villa zelf bestond uit een nieuwer gedeelte, bekend vanwege het Ravello muziekfestival, en een oudere bouwlaag eronder. We liepen de aangegeven looproute. Het was niets voor Wies geweest, we moesten heel veel trappen op en af.
Na dit bezoek reden we als laatste naar Salerno. Vanuit Ravello volgden we niet meer de kustweg, maar staken dit gebergte over naar de lange vallei tussen Napels en Salerno. Eenmaal beneden in de vallei hadden we weer de autostrada tot Salerno. In Salerno hadden we gepland om iets te eten. We kwamen er net na 19 h aan. Ook hier vonden we een grote ondergrondse parkeerplaats onder het Piazza Liberté. Van daaruit zagen we alleen de grote haven, maar was het gelukkig niet ver lopen naar een straat met verschillende restaurants.
Na het eten reden we om 21 h terug naar ons hotel in Pompei waar we om 21.40 h aankwamen. Morgen zullen we hotel Giovanni verlaten en hebben we iedere dag weer een ander hotel. Vandaag reden we 155 km.
0 reacties