Do. 18-08-2022, Madagaskar: walvissafari Ifaty
Vanmorgen gingen we om 6.45 h ontbijten. Gelukkig klopte het tijdstip nu wel. We kregen zelfs crêpes bij het ontbijt. We waren op tijd klaar en om 7.30 h vertrokken we met Hery naar de walvissafari. Het bureau waar we zouden vertrekken, bleek bij een hotel 8 km verderop te liggen. We gingen met een gemotoriseerde sloep en kregen daarom het advies om de schoenen, sokken uit te doen en onze rugzak in het kantoor achter te laten. Daarna kregen we een reddingsvest aan en mochten we in de sloep stappen. We moesten daarna wel nog 1 persoon ophalen, een paar hotels verderop. Dit bleek een 80-jarige Israelier te zijn. We waren dus maar met zijn drieën vandaag. Het was vloed. We voeren dus eerst over de ondiepe baai naar het koraalrif toe, dat op ca. 1 km lag. Daar zag je de golven breken op het koraalrif. In de baai voeren heel veel pirogue’s, met en zonder zeil welke aan het vissen waren.
Nadat we het rif passeerden, kwamen we in dieper water terecht. Door een paar bootjes werd een richting aangegeven waar walvissen gezien waren. Dat advies werd opgevolgd. Na een tijdje zag de schipper heel ver weg een springende walvis, we zagen nog net het opspattend water. Tijdens het varen zagen we ook vliegende vissen, het was meer dan alleen maar uit het water omhoog springen, ze vlogen echt wel 30 meter over het water.
Ook zagen we een waterschildpad zwemmen. Ook deze zwom echt snel door het water. Er waren nog twee bootjes op walvissafari. Opeens zag de schipper de spuitnevel van een walvis, dus daar werd naartoe gevaren. De andere 2 boten hadden hem ook gezien. De hele tocht volgden we met de 2 andere boten deze walvissen. Het bleek een groepje van 3 bultrug walvissen te zijn. Twee zwommen er vrij synchroon, zij aan zij. De derde week af en toe af.
Als we in de buurt van de walvissen waren, werd de motor in pruttelstand of helemaal uit gezet om ze niet te storen. Een van de andere 2 boten hield zich daar minder aan en gebruikte de motor om dichterbij te komen. Ze hadden daar ook nog vaak geluk mee, dat ze weer vlak in hun buurt bovenkwamen. Zo volgden we deze 3 bultrugwalvissen de hele tijd, dan waren we relatief dichtbij, dan weer verder af.
Na ca. 2,5 h zagen we in de verte weer een walvis springen. De andere boot ging daar naartoe. De 3de boot was al terug naar de wal. Onze schipper zei, dat tegen de tijd dat ze bij de springende walvis waren, deze niet meer zou springen. Dat klopte ook. Nu was onze boot alleen bij dit groepje walvissen en kwamen we ook een paar keer veel dichterbij.
Het was hier anders kijken naar de walvissen dan vorig jaar in IJsland. Toen hadden we een hele vlakke zee. Hier waren best brede golven aanwezig. Soms zaten wij in het dal en zagen we de spuitnevel op de top van de golf. Als wij bovenop de golf zaten, waren ze alweer ondergedoken. Bij het spuiten maakten de walvissen een soort bulderend, fluitend geluid, dat hadden we in IJsland minder duidelijk gehoord.
Na ca. 3 h zouden we nog 10 minuten blijven en dan terug gaan. Van de Israelier mochten we nu al terug gaan, hij moest vanmiddag nog 250 km reizen. We vonden het ook goed, dus gingen we terug naar de wal. Dat was nog best een flink stuk terug varen.
Om 12.10 h kwamen we weer aan bij ons vertrekpunt. We hadden 48 km gevaren.
Na onze schoenen aangetrokken te hebben, nam Hery ons mee naar een restaurant verderop om te lunchen.
Die tip had hij gekregen van de chauffeur van 3 Belgische meisjes, die we op de ferry naar de Tsingy waren tegengekomen. Die zaten ook in dit restaurant. We aten er heerlijk, namelijk calemaris beignets met frites als lunch. De chauffeurs krijgen een gratis Malagasische maaltijd, in dit geval vlees in een saus met erbij (altijd) rijst.
Om 14 h reden we terug naar ons hotel, waar we om 15 h een massage geboekt hadden. Nancy was om 15 h aan de beurt en Hans om 16 h. De masseuse was heel goed. Nancy voelde alle knoopjes in de kuiten. De massageolie die ze gebruikte was van cactusvijg gemaakt. Terwijl Hans gemasseerd werd ging Nancy terug naar de kamer. Daar begon na een kwartiertje haar gezicht heel erg te branden. Nancy had toch haar gezicht verbrand tijdens de walvissafari en heeft nu een uiltjes gezicht, Hans was op zijn armen een beetje verbrand.
Om 17.10 h kwam een medewerkster van het restaurant weer het dagmenu brengen om onze bestelling op te nemen. Hans was nog niet terug, dus heeft ze buiten even gewacht.
2 reacties
wies · 18/08/2022 op 19:37
Hoi. Die walvissen zijn ook heel mooi en zo dichtbij. Hadden jullie dat geel witte bootje. Hier is het heel rustig. Groetjes pap en mam.
Jeroen · 19/08/2022 op 15:37
prachtig, wat moet dat indrukwekkend zijn, walvissen van dichtbij bekijken.
Schitterende dag hebben jullie gehad.