Vandaag hadden we weer de keuze uit twee routes, die elkaar niet veel ontlopen. Nancy had gisteravond nog het goede idee om het hotel naar Engstligenalp te laten bellen of we wel of geen slaapzak moeten meenemen. Nancy had dat idee, omdat een van de andere SNP koppels zulke kleine bagagetassen bij zich hadden, dat daar geen slaapzak in gezeten kan hebben.
We zijn eerst om 7.30 h gaan ontbijten. Na het ontbijt was de receptie bemand en hebben ze Engstligenalp gebeld. De eerste keer nam niemand op. Even later heeft hij het nog eens geprobeerd en toen werd er opgenomen. Het blijkt een normaal berghotel te zijn, een slaapzak was niet nodig. We hebben direct de slaapzak weer van de rugzak gehaald en in de hoofdbagage gestopt.
De bagage gaat naar Lenk en zien we over 2 dagen pas weer. Om 9.15 h liepen we bij het hotel weg. We moesten naar een bushalte in het centrum, waar de bus pas om 9.44 h vertrekt naar de Sunnbuel gondelbaan. We kwamen langs een sportzaak en daar hebben we een kleine tube factor 50 gekocht. Nancy had gisteren haar gezicht goed verbrand, vooral de linkerkant.
Ook hebben we gekeken of we langere spanbanden kunnen kopen. De laatste trektocht moet wel de slaapzak op de een of andere manier mee. De twee sportzaken hadden ze niet of snapten niet wat we bedoelden.
We hadden de bus van 9.44 h en werden om 9.55 h bij het Sunnbuel dalstation afgezet. De bus zat propvol, we moesten in het gangpad staan. Ook bij de gondel was het druk. We stonden hutje mutje, niets geen 2 m afstand hier, wel met mondmasker op.
Om 10.15 h begonnen we aan de wandeling. Ook hier was het nu zonnig en goed warm. We begonnen met een afdaling over een brede weg richting Schwarenbach. We liepen door een mooie vallei, ooit door een gletcher uitgeschuurd. Op het einde was het een stuk stijgen over een soort eindmorene. Om 11.30 h kwamen we bij berghotel Schwarenbach op 2060 m aan. We hebben er binnen iets gedronken.
Om 12 h liepen we weer verder. Nancy heeft nog steeds last van de maag en had niet veel energie. Zeker nu met de zwaardere rugzak was dat te merken. Na Schwarenbach liepen we over het brede, stijgende, pad verder naar de Daubensee. Het was best een druk pad. Bij de Daubensee zagen we waarom, aan de andere kant was er ook een kabelbaan.
Bij de Daubensee hebben we om 12.35 h lunchpauze gehouden. De broodjes waren nog van gisteren. We moesten een nieuw pakje rookvleesbeleg open maken. Deze rook zo gekruid, dat Nancy hem niet durfde te eten met haar onstabiele maag. Er was ook een kruidenextract aan toegevoegd. Om 13.05 h liepen we verder. We moesten om het meer heenlopen en na 20 minuten begon een pad naar rechts dat flink ging stijgen.
We stegen tot een heel klein kaarmeer. Daar had Nancy echt geen puf meer voor de hele stijging tot 2628 m. Hans heeft toen Nancy haar toch wel zware rugzak afgenomen en over beide te nemen passen heen gedragen. Zonder rugzakband om de maag liep het wel beter voor Nancy. Ze was giga trots op haar sterke Hans.
Zo zijn we langzaam, met veel stops, gestegen tot de eerste pas op 2628 m. Daar kregen we zicht op de Talli gletsjer en de Talli see. Dit voormalig gletsjerdal moesten we oversteken, waarbij we twee keer riviertjes moesten oversteken, gelukkig stond het water niet hoog.
Op weg naar de tweede pas, de Chindbettipas, zagen we plotseling een jonge steenbok lopen. Verder omlaag lag een hele kudde, net boven het meertje. Daar toch even foto’s van gemaakt.
Om ca.16.30 h waren we bovenop de Chindbettipas, 2623 m. Vanaf hier heeft Nancy haar eigen rugzak gedragen en een paar druivensuiker genomen. Het was best een lange afdaling naar het zeer wijde groene dal van de Engstligenalp.
Dat was na deze dagen wel in de knieën te voelen. Om 18.25 h kwamen we bij ons berghotel aan.
Vandaag hebben we 16,2 km gelopen, 940 m gestegen en 925 m gedaald. In plaats van eerst in te checken, mochten we de rugzak in een ruimte zetten en mochten we al plaatsnemen aan de tafel die voor ons was gereserveerd. Daar lag ook het menu. We kregen weer een käseschnitte. Nancy vond dat veel te zwaar voor haar maag en heeft een sandwich gevraagd. Deze hadden ze niet en ze vroegen of kip goed was, dat bleken kipnuggets te zijn. De normale portie was 10, Nancy heeft de helft gevraagd. En of ze er echt geen frites bij wilde? Nee, echt niet.
Voor de energie en een beetje bijtanken hebben we allebei 2 cola’s gedronken. Hans de zero, Nancy de gewone.
We hadden ook een mail van SNP ontvangen; onze verplaatste huwelijksreis naar Hawaii is weer geannuleerd.
Om 20.30 h zijn we naar onze kamer gegaan om ons op te frissen en naar de foto’s te kijken.
0 reacties