Vanmorgen stonden we om 8 h op. Na ons gewassen en aangekleed en de wandelspullen klaargezet te hebben, gingen we om 9 h ontbijten. Een tafel voor 3 was al voor ons gedekt.
Er stond genoeg keuze. Om 9.45 h gingen we terug naar de kamer en om 10 h liepen we naar buiten.
Als eerste liepen we naar de stierenarena. Deze is uniek in zijn soort omdat deze volledig in de rotsen is uitgegraven. Het is de oudste van de provincie Valencia, uit 1843. De arena was dicht maar er was een kijkpunt aangegeven.
Er naast lag een supermarkt, daar kochten we broodjes en broodbeleg. Kleine colaflesjes hadden ze niet. Vervolgens liepen we richting het oude centrum, daarbij kwamen we ook langs hotel l’Agora, welke ook door SNP geboekt wordt voor deze reis. Daar moesten we weer omhoog lopen, naar het Monasterio Rupestre. Dit was echter gesloten. Daarna liepen we naar het Plaza de l’Ajuntament. Daar kochten we in een tabakzaakje ieder een colaflesje voor de wandeling. Vervolgens liepen we onder de stad langs naar de Covetes dels Moros. We kwamen precies om 11 h aan. Er stond al een grote groep, die allemaal op voorhand gereserveerd hadden. We konden gelukkig er nog net bij. Bij het tickethokje, stond weer de vriendelijke man die ons gisteren bij het VVV geholpen had. Hij legde uit, dat bij de entree van de holtes, we alles achter moesten laten en zelfs de jas moesten uitdoen. We moesten door heel nauwe openingen kruipen en je mocht ook niet claustrofobisch zijn.
Na deze uitleg liepen we over een mooi pad naar de rotswand waar de openingen in gemaakt waren.
Daar lieten we de rugzakken en jassen achter, en Hans moest zelfs de camera achterlaten. Nancy haar cameraatje mocht mee, omdat die in de broekzak pastte. Daarna gingen we naar binnen. In een grotere, maar lage ruimte kregen we eerst uitleg.
Daarna moesten we via een ladder door een hele smalle opening. Eenmaal erdoor, moest je je met de rug klem zetten tegen de rots en dan naar achter schuiven.
Daarna kwamen er meer smalle, nauwe ruimtes, afgewisseld met bredere ruimtes. De uitleg werd voornamelijk in het Spaans gegeven. Als we terug bij de ticketalert zouden komen, zou die persoon het nog aan ons uitleggen, hij sprak beter Engels dan de gids in de kunstmatige grotten.
De rondleiding was heel leuk en duurde 1 h.
De ruimtes waren uitgekapt door de berbers in de 9de eeuw om het graan te bewaren, zoals ze in de woestijn gewend waren. Zij hadden ook de stad Bocairent gebouwd. Hier was echter de rots veel harder, daarom was er eigenlijk niets af, toen ze verder trokken, omdat de Cristenen kwamen.
Bij de ticketverkoop kochten we ook nog een ticket voor de Cava de Sant Blai.
Deze was ook in de rotsen uitgehakt en werd gebruikt om sneeuw tot ijsblokken te persen. De ijsblokken werden vervolgens verkocht. De ruimte is 6 m breed en werd tot 11 m hoog gevuld met ijs. Wel 1000 personen werkten in die tijd in de ijsindustrie. Toen het warmer werd, viel er niet genoeg sneeuw meer en trokken de mensen weg.
Om 12.30 h begonnen we aan de echte SNP wandeling.
We liepen Bocairent uit over dezelfde brug als gisteren, Pont de Darrere La Vila. Deze stamt waarschijnlijk uit de 1563. Daarna kwamen we eerst langs een paar huizen, een wasplaats en vervolgens hadden we een tractorpad door een olijfboomgaard. Iets verder kwamen we op de Camino del Cid. Dit stuk was zowel een streekpad als een GR. Het pad werd een leuker rotsachtig pad, gedeeltelijk zelfs uit de rotsen gehakt.
Zo daalden we geleidelijk langs de kloof. Na ca. 2 km kwamen we langs de eerste ruïnes van watermolens.
Overal stond een informatiebord bij met uitleg. De begroeiing van deze bergen bestond uit zonneroosjes, rozemarijn, brem en mooie hoge heide, die ook nu nog bloeide.
Bij de 3de molen, waypoint 3.6 km (zonder onze extra’s) kwamen we om 13.30 h aan. We waren via een smal pad tot in de ruïne gelopen, om te zien of we hier konden zitten, dat ging niet, maar het was wel een indrukwekkende ruïne.
Daarna liepen we ca. 300 m verder, aldaar kruisten we de rivier (nu ter grootte van een beekje) alwaar we fijn op rotsblokken konden zitten. Hier maakten we onze lunch broodjes klaar. We pauzeerden hier van 13.50 tot 14.20 h. Vervolgens liepen we verder. Nu moesten we meer stijgen. We kwamen nog langs een paar ruïnes en ook nog een water-aquaduct. Iets verder zag Nancy een gems, die Hans heel goed op de foto heeft weten te zetten.
Na 5.3 km kwamen we bij een waterdepot. Dit was het einde van de Barranco dels Taronger. Vanaf hier ging het pad steiler omhoog, nu liepen we in de richting van Bocairent.
We moesten een aantal heuvels/bergen over die tot de Sierra de Mariola behoren. Vervolgens moesten we vrij steil omlaag over een moeilijker pad. Daarna moesten we dit pad ook weer omhoog volgen om bij het klooster Ermita del Sant Cristi op 730 m uit te komen. Bij de originele wandeling was dit een waypoint dat op 9.5 km lag.
Het klooster was dicht, wel dronken we er onze cola op met een zakje nootjes.
Daarna liepen we omlaag, over de zigzag Calvario (statieweg). Vanaf hier hadden we weer mooi zicht op Bocairent.
Via de brug “Pont del Sant Crist” kwamen we in Bocairent aan.
Op het pleintje dronken we in een cafeetje een thee, koffie of cola zero. Daarna liepen we terug naar het hotel, net voor het hotel lag een kleine chinese supermarkt waar we water en cola-voorraad kochten.
Om 17.30 h waren we terug op de kamer, een goed gevulde dag. Volgens de GPS hebben we 15.8 km gelopen, 760 m gestegen en gedaald. We gingen douchen, foto’s selecteren en dit verhaaltje maken.
Om 20 h hadden we weer met Jan in de bar afgesproken, maar we gingen er iets eerder zitten om iets te drinken. Om 21.00 h gingen we dineren in het restaurant.
Dit keer kozen we ervoor om a la carte te eten.
1 reactie
Jeroen Aarsen · 22/12/2024 op 06:22
Prachtig