Vr. 19-08-2022, Madagaskar: van Ifaty naar Isalo Nationaal Park,
Vanmorgen stonden we weer om 6.15 h op en gingen vervolgens om 6.45 h ontbijten. Dit keer kregen we een soort gefrituurde cakeballetjes bij het ontbijt.
Om 7.30 h vertrokken we, nadat we eerst de rekening van de afgelopen dagen hadden betaald.
Tot Tulear was de weg redelijk goed. In Tulear gingen we eerst tanken, het eerste tankstation had geen diesel meer. Tankstation nummer 2 wel. De volgende stop was de pinautomaat bij een bank. Er stond een lange rij voor de bank, het was betaaldag vandaag. De rij voor de pinautomaat was korter. Toen we aan de beurt waren, kregen we het bericht dat we niet konden pinnen.
Daarna gingen we naar een tweede bank. De toerist voor ons kreeg wel geld, bij ons viel blijkbaar de verbinding weg terwijl we op het geld aan het wachten waren. Hopelijk zal deze transactie niet worden afgeschreven, want we waren tot de laatste stap van de transactie gekomen echter het geld zelf kregen we niet. Daarna gingen we naar de tweede, linker, geldautomaat. Terwijl we daar in de rij stonden begon de rechterautomaat weer te werken. Een persoon kon weer geld pinnen, dus gingen wij het ook weer proberen. Nu ging het goed.
Met een volle beurs, 400 000 avery is ca. €100, vertrokken we naar het postkantoor, echter dit was helaas dicht. Daarna reden we verder naar de supermarkt om inkopen voor de lunch te doen. We kochten een soort gerookte ham, chocopasta en een maxi-stokbrood voor ons drietjes. Als toetje, een doosje koekrepen met chocolade erin en rondom.
Om 9.10 h vertrokken we weer. Nu was de weg een heel stuk slechter. Na Tulear verlieten we de kust en reden we landinwaarts.
Het landschap werd steeds droger en kaler. Tot ver buiten Tulear zagen we fietsen met grote bundels gras of houtstokken achterop. De fietsen fungeerden echt als fietskoerier, maar dan voor grote pakketten.
Om 12.30 h kwamen we aan bij het park Zombitse-Vohibasia, na 187 km gereden te hebben. Daar aten we eerst onze picknick lunch, om 13 h begonnen we aan de korte wandeling door dit park. We kregen een gids, Lucien, en een spoorzoeker, Olivier, mee. Eerst gingen we een trail lopen op 100 m links van de weg gelegen, waar we direct al de Giant Cuoa zagen. De gids probeerde deze een beetje onze kant op te krijgen. Daarna zagen we al een Zombitse sportive Lemur en op de weg terug richting de asfaltweg, je raad het nooit: een slang. Dit keer hing deze doodstil in een boom.
Daarna staken we de weg over en begon een korte route, de markering was ca. 2,5 km. Maar bij het zoeken naar de dieren, sneden we stukken af.
Een inheemse vogel voor dit park is de White Brown owl, een uil. Ook deze werd gevonden, we zagen zelfs een paartje.
Wij zeiden dat we nog geen kameleon hadden gezien. Oliver kreeg dus als taak om ook een kameleon te zoeken.
Als volgende kregen we, een familie van 3, Vereaux sifaka te zien. Eentje ging heel laag eten, deze kon Hans van heel dichtbij fotograferen.
Bij een tweeling Baobab zat weer een steindings dyed gekko.
Daarna bracht Oliver ons heel trots naar een kameleon. We moesten hem zelf zoeken, hij zat binnen een gebied van 4 m2. Wij zagen hem natuurlijk niet, de kameleon was te goed gecamoufleerd. Dit was de spiky bark kameleon (oestaletie? Kameleon). Op de weg terug werd nog zo’n zelfde kameleon gevonden, nu wat hoger en vrijer in een boom. We waren super tevreden met dit korte uitstapje.
Om 14.15 h reden we verder. Nu naar Ilakaka, een saffier mijnwerkersstadje, 63 km verderop.
Daar kon je bij de Color Line een rondleiding bij de mijnen krijgen. Eerst keken we rond in de winkel, er lagen op zich mooie edelstenen, los en in sieraden, maar de prijzen waren vergelijkbaar met een juwelier in Nederland, denken we. En hier weet je nooit zeker of het echt of vals was.
We hadden ook interesse in een bezoek aan de mijnen, dat kostte 12 000 AR, geen geld. Een gids genaamd Solo ging mee. Deze sprak eigenlijk alleen Frans, dus we kregen niet alle details mee. Het dorpje was ook al leuk om te zien.
De mijnen bestaan soms uit een 12 m diepe schacht, waarna ze een horizontale schacht maken om te zien of ze een laag met saffieren tegen kwamen.
We kwamen ook langs enkele grote trechtvormige gaten. Daar konden tot wel 50 mensen aan het graven zijn. Hoeveel er echt nog aan saffieren gevonden werd, was niet duidelijk.
Hetzelfde als bij het goud-mijnwerkers dorp, dat we eerder gezien hadden. Na dit korte bezoek reden we door naar ons eindpunt, Isalo ranch. Een stuk ervoor gingen we nog naar links, een weg in naar “La Fenêtre de l’Isalo”.
Een venster in de rotsen.
Dit is een bekend punt om de zonsondergang te zien. Dat duurde nog 1,5 h, daar wilden we dit keer niet op wachten. Op de weg naar Isalo Ranch kwamen we ook nog langs de rotsformatie La Reine de l’Isalo (de koningin).
Om 16.45 h kwamen we aan bij ons hotel Isalo ranch. We hadden vandaag in totaal 280 km gereden. We werden al verwelkomd door onze gids voor morgen. Hij had van Hery begrepen dat wij de lange route zouden we willen wandelen. Deze was 12 km. Omdat het 40 graden kon worden, zullen we morgenochtend al om 7.00 h vertrekken.
Daarna kregen we nog een welkomsdrankje en werden we naar de kamer gebracht. Ook hier konden we weer een ontspanningsmassage boeken. Omdat de saffiertour veel goedkoper was, dan gedacht, boekten we voor morgenavond weer een massage.
Onze kamer was een leuke, kleine, ronde bungalow en lag in een mooie tuin. We hadden uitzicht op een grote rotsformatie, maar de avondgloed erop was niet zo fotogeniek. Op onze kamer eerst dit dagverslag gemaakt en aan de fotoselectie begonnen. Om 18.30 h hadden we met Hery afgesproken in het restaurant om daar iets te drinken voordat we om 19.00 h ons diner zouden krijgen.
2 reacties
Jeroen · 19/08/2022 op 19:43
Prachtig, wij zijn in dit park, zo’n 25 jaar geleden geweest. Mijn hartje gaat toch wel sneller kloppen als je deze foto’s ziet. Lemuren, kameleons prachtig dit is genieten.
Jeroen · 20/08/2022 op 18:46
Ik was jullie verhaal nog eens aan het lezen over die edelstenen. Wij waren van een tocht terug in het hotel en onderweg met de chauffeur gesproken dat ik wel belangstelling had voor edelstenen. Waren net op de kamer werd er geklopt dat iemand wel stenen had om te kopen of te ruilen. In een achteraf kamertje buiten het hotel lieten ze me stenen zien. Aangezien ik nog een spijkerbroek had die we sowieso achter wilden laten de broek geruild tegen een edelsteen een toermalijn. Heb hem nog steeds alleen ruw, zou hem eens moeten laten slijpen.