Vanmorgen gingen we al om 7.30 h ontbijten omdat het vandaag een lange etappe zou zijn Om 8.30 h vertrokken we voor de etappe Todtmoos – Wehr. We zagen voor het eerst blauwe lucht en zon, dat maakte heel veel uit voor het uitzicht op de omgeving. De eerste stop was bij de bakker, waar we weer vers belegde broodjes kochten om mee te nemen voor de lunch onderweg. Daarna gingen we om 8.45 h echt op pad.
Gisteren was Nancy er achter gekomen dat haar favoriete broodbeleg hier, Schwarzwalder Schinken, met knoflook gekruid was. Dat verklaarde veel van de ongemakken die ze deze week ervaren had. Er zat net te weinig knoflook in om een directe heftige reactie ervan te krijgen, meestal had Nancy er pas 24 h later last van. De Schwarzwalder Schinken konden we helaas definitief schrappen van het lijstje van eventueel souvenir voor mee te nemen naar huis.
De etappe begonnen net buiten Todtmoos eerst licht stijgende over een asfaltweg en later over een breed bospad.
Vanwege de vele kilometers vandaag vonden we het in dit geval niet erg, op dit soort wegen konden we heel goed doorlopen.
Het was wel een mooie route. Als eerste kwamen we door het gehucht Schwarzenbach. Een paar mooie boerderijen, vakantiehuizen en een pension. Daarna ging de route verder, nog steeds over brede boswegen, naar Todtmoos-Au.
Net voor Au lagen een aantal grote zagerijen, daar stond Au om bekend. In Au zelf was een boeddhistische centrum gevestigd, alwaar de ons zo bekende vlaggetjes hingen.
Voorbij Au liep de route links van de rivier Wehra en begon de Wehraschlucht. Na een paar kilometer gestegen te hebben, ging de brede bosweg over in een leuker smal paadje, dat hoog boven de rivier de helling volgde. Dit was een heel mooi stuk van de route. Daar losten we Peter af bij een bankje, hij was net klaar met een korte pauze. We aten er de appels en een mueslireep op die we nog over hadden van het lunchpakket van de Schattenmühle, een paar dagen geleden. Terwijl wij pauze hielden bij het bankje, kwam ook het Duitse koppel uit Kassel voorbij lopen. Met hun ook even gebabbeld en ons voorgesteld. Zij heten Marion en Andre. We vertelden ook dat we bij het hotel gereserveerd hadden in het restaurant om onze trouwdag te vieren, volgens SNP hadden ze een Michelin ster.
Daarna liepen we weer verder over het smal paadje. Weer een stuk verder daalden we af tot een zijriviertje van de Wehra.
Hier volgden we het riviertje omlaag tot de grote Wehraweg. We hadden ondertussen al 13 km afgelegd. Aan de overkant liepen we via een smal paadje weer steil omhoog.
Toen we eenmaal op hoogte waren, volgde ook dit paadje de helling door de bossen. Bij een uitzichtpunt op 14 km op de Felsenhütte gingen we pauzeren op een bankje om onze broodjes te eten. Het uitzicht was op de Felsenhütte, maar die moest je goed zoeken. Zou een mooie, moeilijke puzzel zijn deze foto.
Nog een kilometer verder zouden we langs de Mettler hütte komen, maar die zagen we helemaal niet. Er zou een privéhut met waterbron liggen, met uitzicht op de Alpen. Die misten we dus. Wel was er ongeveer op dat punt, qua kilometers dan, uitzicht in de verte op bergen met nog sneeuw erop. Dit waren niet de Alpen, daarvoor was het alweer te bewolkt geworden. Maar we waren al blij met dit uitzicht.
Na ca. 2 km over een smal paadje afgedaald te hebben, kwamen we uit op een brede zandweg. De laatste 4,5 km liepen we over brede zandwegen of stukken asfalt richting Wehr. Zo passeerden we ook het Wehra-stuwmeer. Daarna daalden we via een trap af en liepen we over een pad langs de Wehra rivier. De laatste loodjes waren weer zwaar voor Nancy. Wehr was blijkbaar best een grote stad, we moesten lang de rivier volgen om in het stadscentrum te komen.
Om 15.25 h waren we bij het eindpunt van de Schluchtensteig. Dit was gelegen naast het oude kasteel van Wehr. Daar kwamen we ook Marion en Andre weer tegen, zij hadden al ergens koffie gedronken.
Met zijn vieren liepen we verder naar ons hotel Zur Sonne. Dit was nog 1 km extra lopen. Net deze laatste kilometer begon het helaas weer te regenen.
Om 15.45 h waren we aan bij het hotel. We hadden in totaal vandaag 25.0 km gelopen, 575 m gestegen en 1040 m gedaald. In totaal waren we 7h en 10 min onderweg, inclusief de eet-, lunch- en devele babbelpauzes vandaag (met Peter, Marion en Andre). Bij het hotel kregen we onze sleutel en onze kamer lag in het gebouw er tegenover.
Nancy ging 1 uurtje rusten, en Hans ging zich ondertussen scheren en douchen.
Om 18.30 h gingen we in nette kleding naar het restaurant, waar we het 5-gangen voorjaarsmenu bestelden. Op tafel lag een briefje en bonbons, die hadden we gekregen van Marion en Andre, erg attent en lief van ze. Ze aten niet in het restaurant dus we konden ze nog niet bedanken. Het eten was heerlijk, alleen tamelijke grote porties voor een 5-gangen menu. Gelukkig had Nancy de hulp van Hans bij het eten.
Om 21.45 h waren we klaar en gingen we op de kamer deze blog afmaken, de tas herinpakken en slapen. Bij het controleren van het restaurant bleek dat ze wel in 2022 in de Michelin gids stonden.
Een goede afsluiting van een mooie, toch wel zware (voor Nancy dan), Schluchtensteig.
1 reactie
Peter · 23/04/2023 op 10:00
Kijk eens aan, ik heb het al geschopt tot een vermelding in jullie blog!
De Mettlerhütte was blijkbaar in rook op gegaan. Of met de sneeuwbuien van de vorige dag de afgrond in gegleden. Het was inderdaad een een mini-uitzichtje op de Alpen. Toen ik aankwam op dat punt was er vaag door de wolken iets te zien van de echte bergen. Fijn dat jullie zo een mooie trouwdag hebben gehad, inclusief het Michelin-eten ;-).