Vanmorgen gingen we weer om 8 h ontbijten. Er was net een grote groep Fransen geweest, dus ze waren alles nog aan het bijvullen. Ook hier weer een groot assortimenten van zoete broodjes bij het ontbijtbuffet.
Om 8.45 h reden we weg naar Sante Cesarea Terme. Gisteravond had Nancy allerlei bezienswaardigheden op internet opgezocht. Als eerste wilden we de Grotta Zinzulusa bij Castro gaan bezoeken. Het weer was vandaag grijs met een vrij harde wind. Bij de parkeerplaats van Grotta Zinzulusa aangekomen bleek de golfslag zo sterk dat de grot gesloten was. We konden tot voorbij het eerste poortje van het pad komen, maar het tweede poortje was visueel gesloten. Terwijl we aan het kijken waren kwam er een golf aanzetten die zo hoog opspatte, wel 5 meter hoger dan ons, dat het hele pad onder water stond. Op dat stukje pad hadden we nog kunnen staan. Gelukkig stonden we er niet.
Daarna gingen we bij de bar Zinxulusa iets drinken en vervolgens reden we verder richting Sante Cesarea Terme. Onderweg nog bij een van de vele torens die langs de kust stonden foto’s gemaakt. Ook hier waren indrukwekkende golven te zien die hoog tegen de rotskust uitelkaar spatten.
Daarna reden we naar Pallazio Sticchi in Sante Cesarea Terme. Dit is een villa in Moorse stijl gebouwd. Helaas stond deze in de steigers, dus de mooie kleuren en de vele aanwezige tierelantijnen waren niet te zien. Ook hier zouden verschillende grotten liggen.
Daarna reden we verder naar Punta Palascia, het meest oostelijke gelegen punt van Italië, aldaar lag een vuurtoren. Het was een militair terrein, maar er liep wel een mooi wandelpad langs mooie flora naar de vuurtoren toe. Wies en Wiel bleven in de auto zitten terwijl Nancy en Hans er even op en neer naar toe gingen.
De volgende stop was bij het meertje Laghetto della cava di bauxite. Dit is een meertje in een oude bauxiet groeve. Bij mooi weer zou er een mooi kleurverschil tussen het blauwgroene water en de rode grond te zien zijn.
Als volgende stond het stadje Otranto op ons programma. Daar was veel meer te zien. We parkeerden buiten het centrum bij een betaald parkeerterrein en liepen het centrum in. Ook hier leek alles gesloten te zijn, uiteindelijk vonden we een kleine bakkerswinkel waar we gingen lunchen. Na de lunch liepen we verder naar het historisch centrum en daar was veel meer open.
We liepen langs de oude stadsmuren en torens naar de kathedraal en het kasteel. De kathedraal ging pas om 15 h open. Daarom nog eerst naar het kasteel gelopen. Het kasteel was ook dicht, maar van buiten af bezichtigd, zag het er ook al indrukwekkend genoeg uit.
Daarna waren we iets voor 15 h terug bij de kathedraal. De kathedraal was bekend van de mozaïekvloer die door 1 monnik gelegd zou zijn. Hij had er 3 jaar over gedaan.
Verder was er de kapel der martelaren. Hier lagen de botten en schedels van de burgers die door de Turken waren afgeslacht nadat ze zich weigerden over te geven in 1480.
Daarna hebben we de andere interessante kerk San Pietro overgeslagen. Daar waren fresco’s te zien, maar in de kathedraal hadden we ook al diverse fresco’s in de crypte gezien.
Als laatste reden we naar Brindisi waar we zouden overnachten. We hadden de kustweg willen volgen, maar de TomTom stuurde ons toch via de autostrada en qua tijd vonden we dat prima. In Brindisi werden we 2x een ZTL zone (Zone Trafico Limitada) ingestuurd. De tweede keer waren we op zo’n 200 m verwijderd van het hotel. Wies en Nancy zijn er toen maar te voet naartoe gelopen. In het hotelkreeg Nancy te horen dat het mogelijk was om de zone in te rijden naar het hotel toe, mits het kenteken, autotype en tijdstip genoteerd werden. Nancy telefoneert naar Wiel en Hans dat ze mochten doorrijden naar het hotel. We hadden in Brindisi een chiquer hotel, het Grande Albergo Internazionale geboekt. Bij de receptie vervolgens nog een parkeerplaats in hun garage bijgeboekt.
Net voor 18 h liepen we Brindisi in. Door de autorit in het oude centrum hadden we al een paar bezienswaardigheden gezien. Nu liepen we via de Romeinse zuil naar de Duomo en vervolgens via allerlei straatjes naar Castello Svevo.
Dit was een militaire marine basis en alleen op zaterdagochtend en zondag kon je er een rondleiding boeken. We mochten nu zelfs geen foto maken. Aan de zeekant lag er ook een groot marine schip. Via de kade liepen we terug naar het hotel en in een restaurant ernaast gingen we om 19.30 h eten.
Wies en Nancy namen linguine met kreeft. Dit was een halve kreeft die we zelf moesten kraken en uitlepelen. De kleine pootjes helemaal leeg eten lukte Wies en Nancy niet zo goed.
Daarna naar de kamer om dit verhaaltje te maken en een kleine fotoselectie.
1 reactie
Neeltje Verheijen · 24/04/2022 op 16:49
Wauw….. jullie zijn al helemaal in de hak van de laars.
Ik wist niet dat jullie zo ver gingen.
Veel plezier verder!!
ik vertrek morgenvroeg naar de Morvan voor een wandelweek in dit natuurpark met eindbestemming Vézelay.
groetjes voor allemaal.