Na genoten te hebben van een heel goede nachtrust, dit was tot dusver het beste hotel van deze reis, gingen we om 8 h ontbijten. Ook het ontbijt was goed verzorgd. Om 8.50 h liepen vanuit het hotel naar buiten om alvast een foto van het kapelletje tegenover het hotel te nemen. Na nog een keer de schoenen van Hans gebonden te hebben, een ritueel dat zich vaker herhaalde deze vakantie vanwege Hans zijn nieuwe schoenen, begonnen we om 9.00 h aan de 4de etappe van de Schluchtensteig. Vandaag kregen we alweer niet het zonnige weer dat voorspeld was. De route van vandaag ging grotendeels over brede landwegen of boswegen. Deze etappe had eigenlijk nergens een echte wow-factor.
Net voordat we het Bildstein uitzichtpunt op gingen, zagen we een marter(achtige) het pad oversteken. Deze was tamelijk groot, donkerbruin en had een pluizige staart. Nu pas beseften we dat de zwarte eekhoorn, waar we alleen de staart van zagen tijdens etappe 1, ook een marterachtige was geweest en geen eekhoorn.
Het uitzicht vanaf de Bildstein op Schluchsee viel tegen door de laaghangende en grijze bewolking.
Daarna daalden we af naar de Schluchsee. Daar zagen we alweer beversporen. Ze knagen heel wat af die beestjes. De route ging daarna rechtsom de Schluchsee verder.
We konden over de brede vlakke weg tamelijk snel doorlopen. Om 11.00 h kwamen we bij de Vesperstube Unterkrummenhof aan. Het was nog vroeg, maar deze plek werd erg aanbevolen als lunchplek, voor de rest zou er ook geen horeca meer zijn. Hans nam Bockworst mit Brot und Senff en Nancy een Flammkuchen mit frischer Apfel. Deze viel mee qua zwaarte van het gerecht.
Om 11.45 h liepen we weer verder, we moesten nog 12 km tot ons eindpunt van vandaag. Vanaf nu ging de route omhoog, grotendeels via dennenbossen. Halverwege tot we zouden arriveren bij de Krummenkreutz Hütte kregen we nog een laatste keer uitzicht over de Schluchsee, bij helder weer zouden we hier tot aan de stuwdam kunnen kijken.
Daarna liepen we verder tot de Krummenkreutz Hütte 1150 m, het hoogste punt van de Schluchtensteig. Bij het fotograferen van de Krummenkreutz bron, zagen we ook nog een echte eekhoorn in de normale roodbruine kleur.
Daarna vervolgden we nog steeds onze route richting Muchenland. Dit waren een paar grote, typische boerderijen in Schwarzwalder stijl. Aldaar keken we ook uit over de weilanden en de heuvels van het Zwarte Woud.
We liepen weer verder door het bos, we kwamen eerst langs de Pfaffenbrunne, een oude houten trog die vroeger door de monikken gebruikt werd om de paarden te drenken. Daarna was de volgende bezienswaardigheid de oude Pantaleonskapel van Althütte. Daar hebben we een korte pauze gehouden. Na nog een laatste stijging, was het daarna alleen nog maar afdalen naar St. Blasien. Ca. 1.5 km voor St. Blasien kwamen we bij de laatste bezienswaardigheid, de Windberg waterval.
Normaal ging de route over een (eindelijk) leuk paadje door de Windbergschlucht, maar nu was deze route vanwege de vele bomen die door de storm? opgeruimd moesten worden, gesloten tot eind april en moesten we de alternatieve route over de asfaltweg volgen. Dat was dus jammer. We konden vanaf de weg wel omlaag kijken in de Wildbergschlucht. Na 1 km kwamen we aan de rand van St. Blasien uit en konden we de echte route weer oppakken. Net daarvoor hadden we al mooi uitzicht op de grote koepelkathedraal van St. Blasien.
Deze was op een kleinere schaal gebouwd dan de koepelkerk van de St. Pieter in Rome. Het is de derde grootste van Europa. De 2de grootste staat blijkbaar in Boedapest. Eenmaal in St. Blasien aangekomen, het eindpunt lag op het plein van de Dom St. Blasien, gingen we eerste de Dom bezichtigen. Erom heen lagen de voormalige kloostergebouwen, nu een Jezuïeten college. Alles bij elkaar een gigantisch groot complex.
Daarna liepen we naar het ook al mooie Rathaus, ernaast lag nog een huis met een Barokke zonnewijzer, ook aangegeven als een toeristische bezienswaardigheid. Ons hotel bleek aan het Rathaus vast te liggen, de eigenaar pacht het hotel gedeelte van de gemeente.
Om 14.50 h waren we in St. Blasien aangekomen, om 15.15 h kwamen we op onze kamer aan. Vandaag liepen we volgens de GPS 21,6 km met 515 m stijging en 745 m daling. In totaal waren we ca. 5 h en 45 minuten.onderweg geweest.
Na ons omgekleed te hebben, en andere schoenen aangedaan te hebben, liepen we nog even het stadje in. St. Blasien was een grotere plaats dan de andere overnachtingsplekken tot dusver. We gingen nog iets drinken bij een Konditiorei. Naast het drinken nam Nancy nog een stuk Schwarzwalderkirsch Torte en Hans een stukje frambozenkwark taart. Nancy houdt eigenlijk niet van de combinatie rood fruit met chocolade smaak, maar nu we hier toch waren, moest Nancy het toch 1x proberen. Ook hier vond ze de combinatie van de kersen met chocoladecake niet super lekker, gelukkig de rest van de taart eromheen wel.
Daarna liepen we nog richting de longkliniek, een gigantisch groot, oud, gebouw waar (vroeger?) een internationaal heel bekende longkliniek in zat.
Vervolgens liepen we terug naar het hotel waar we om 18.30 h een tafel gereserveerd hadden in het restaurant. Er was best chique gedekt, maar het bleek een Italiaans-Duits restaurant te zijn met hele schappelijke prijzen. Hans had hele grote honger, we hadden niet veel gegeten en zijn verbranding draait op turbo stand door het wandelen. Naast de gemengde salade bestelde hij als semihoofdgerecht een lasagne en als hoofdgerecht een wienerschnitzel met frites. Hij kreeg het nog allemaal op ook. Daarnaast kreeg Nancy haar gerecht de ensalada mixta en haar hoofdgerecht kalfsschnitzel met steinpilzen, roomsaus en tagliatelle niet helemaal op, dus de ensalada en het restant tagliatelle heeft Hans ook nog opgegeten. Als nagerecht nam Hans tiramisu en Nancy Panna Cotta.
Ook weer een prima restaurant. Morgen beginnen we aan de een na laatste etappe van de Schluchtensteig.
1 reactie
Peter · 19/04/2023 op 19:31
Hoe krijg je zoveel avondeten op haha.
Het was een dag makkelijk lopen, ook wel eens lekker, hoewel de steile afdaling op het eind niet echt fijn voelde.
Ik ben wel zo brutaal geweest om de Windbergschlucht in te gaan. Toch één vd mooiste stukken vd hele tocht. De bruggen waren vernieuwd en het was prima te doen. Wellicht morgenochtend nog even doen (jullie)?
Ik zit in het Domhotel, met uitzicht pál op de dom, wonderbaarlijk! Hopelijk stoppen die klokken wel snel met luiden, elk kwartier!
Bis morgen!