Vanmorgen alweer om 7 h opgestaan nadat we al om 22.15 h waren gaan slapen. Om 7.30 h hebben we onze bagage al buitengezet en zijn we gaan ontbijten. Nancy had een beetje hoofdpijn en buikkrampen. Misschien toch van de relatief zware maaltijden. Ze heeft maar 3 stukjes bruin stokbrood en een yoghurtje gegeten.
De opklaring van gisteravond heeft standgehouden. We zien alle hoge bergen en blauwe lucht. Vandaag is qua hoogtemeters en afstand de koninginne etappe van deze trektocht.
Om 8.30 zijn we weggelopen. Het eerste stukje was hetzelfde als gisteren ons middagrondje, behalve dat we nu de bergen erbij zagen.
Via Steinenberg liepen we richting Bundstäg. Daar begon de nieuwe route van vandaag en moesten we de wegwijzers naar Hohturli aanhouden. We begonnen direct met stijgen, van ons pension op 1445 m naar de Untere Bundalp op 1690 m. We liepen wel door een mooi bos en daarna over mooie alpenweiden met veel bloeiende bloemen. Daarna was het nog verder stijgen naar de Obere Bundalp, een restaurant op 1840 m. Daar had Nancy veel buikkramp en hebben we even een toiletstop gehouden.
Na een kort stukje weg begon de echt heel zware klim (tenminste voor Nancy) naar Hohturli dat op 2778 m ligt. Door de inspanning, de maagkrampen en de hoofdpijn werd ze ook nog misselijk. Ze ging heel langzaam, echt iedereen heeft ons ingehaald. De omgeving en het uitzicht op de bergen is echter geweldig! Dit is echt het Zwitserse berghart waar wij van houden.
Na heel lang gestegen te hebben, kwamen we om 13 h op de pas aan. Een groot gedeelte hebben we stijgend over trapladders door de sneeuw gelopen.
Boven hebben we iets langer dan een half uur gepauzeerd, Nancy had geen fut om ook nog de 10 min verder te lopen naar de Blümlisalphutte, vooral omdat het weer een stuk stijgen was. Normaal zouden we hier onze lunch opgegeten hebben, maar Nancy was te misselijk en heeft liggend geprobeerd weer iets van energie te krijgen.
Om 13.45 zijn we begonnen aan de afdaling. Ook hier heel veel sneeuw, en minder trappen, waardoor het erg glad was. De omgeving was echter schitterend.
We daalden af tot Oberbargli. Daar hebben we een cola gekocht en heeft Hans voor Nancy een halve liter ORS oplossing gemaakt. Dit samen met een paracetamol en even liggen zorgden dat de hoofdpijn, misselijkheid en maagkrampen verdwenen en aldaar hebben we een koekje van onze noodvoorraad gegeten.
Hier moesten we ook kiezen uit rechtstreeks afdalen naar Kandersteg of naar de gondelbaan van de Oeschinensee lopen en dan met de gondel omlaag naar Kandersteg. Dat scheelt 260 m. Omdat de route naar de gondelbaan ons mooier leek hebben we die gekozen. We vertrokken om 16.40 h We moesten wel doorlopen, om 18 h zou de gondelbaan sluiten en het was eigenlijk 1.20 h lopen. Gelukkig kon Nancy nu weer op haar normale vlotte tempo lopen. Het pad was heel mooi, met continue mooi uitzicht op de Oeschinensee. Ook moesten we verschillenden waterstromen oversteken.
Om 17.55 h kwamen we bij de gondelbaan aan en er stond gelukkig nog een lange rij. Gelukkig ging het redelijk snel, dus na 15 Tot 20 min konden we instappen voor de rit omlaag naar Kandersteg. Daar moesten we nog een stukje lopen naar ons hotel, waardoor we om 18.45 h bij ons hotel aankwamen. Toch nog netjes op tijd, want we hebben een restaurant gereserveerd voor 20 h. We konden ons nog vlug douchen en schone kleding aandoen.
Vandaag was een, met name voor Nancy, zware etappe. We hebben 17,1 km gelopen, 1692 m gestegen, terwijl SNP 1200 m had opgegeven. Hier moeten we thuis met de software nog even naar kijken, dan komen er vaak nog andere getallen uit. En we hebben 1410 m gedaald.
Door het late diner en het organiseren van de rugzak is het een late avond geworden. Morgen slapen we in een hut en moeten we zelf bagage voor 1 nacht meenemen. Vanwege corona moeten we ook een eigen slaapzak meenemen en die past helemaal niet in en niet op de dagrugzak. Niet echt handig. De dag daarna slapen we wel in een hotel in Lenk, maar dat is een digitaal detox hotel. Ze hebben geen WiFi en je mag je telefoon en tablet alleen maar in vliegmodus gebruiken.
Dus tot over een paar dagen
1 reactie
Bert van Buggenum · 06/08/2020 op 06:56
Wat een heftig verhaal. Je ziek voelen is nooit leuk zeker niet als je een zware inspanning moet leveren. Maar de omgeving en de mooie natuur doen af en toe wonderen. Mooie foto’s hebben jullie gemaakt. Veel succes/genot en gezondheid voor de komende dagen. Groeten uit Peij.