Za. 20-08-2022, Madagaskar: Isalo Nationaal Park
Na een iets kortere nachtrust, eerst vond Nancy een hele grote kever met voelsprieten op haar tafeltje, dit bleek een hele grote kakkerlak te zijn. Via een zakje hebben we deze gevangen en buiten gezet. Eenmaal in bed kon Nancy niet slapen. De kamer was toch nog best warm. Toen we eindelijk in slaap waren geraakt werden we weer wakker doordat we de hoge toon van een mug hoorden zoemen. Na onderzoek bleek de mug buiten de klamboe te vliegen. Vanaf 2.00 h sliepen we redelijk. Tegen de ochtend koelde de kamer af en toen moesten we ongeveer opstaan. Om 6.00 h stonden we op en om 6.30 h ontbeten we. Het personeel is hier veel actiever dan in het hotel in Ifaty.
Om 7.00 h vertrokken we naar Ranohira om onze gids op te halen. Daarna reden we naar de ingang van het park waar gecontroleerd werd of we tickets hadden. Bij de ingang werden we al op een middelgrote kameleon gewezen. Daarna begonnen we aan de wandeling die 12 km zou zijn.
We liepen langzaam omhoog door het zandstenen berglandschap. Isalo Nationaal Park wordt ook wel het Colorado van Madagaskar genoemd. De rotsen hebben mooie kleuren en soms afgesleten vormen en soms hele grillige vormen. Onze gids vertelde heel veel over de planten en dieren.
Als eerste liet hij ons zonnedauw zien. Wij kenden deze alleen uit de veengebieden, niet uit een woestijnachtige omgeving. Dit park is een overgangspark tussen het droge landschap dat we al gezien hadden en het regenwoud. In de valleien waar ook water was zagen we een hele andere vegetatie met varens, etc. Dit gebied kent dus beide vegetatie soorten. In de rotsen worden de mensen in een grot/holte, eerst tijdelijk begraven. Na 5 jaar worden de restanten opgehaald, werd er een groot feest gegeven, en kregen de restanten een definitieve begraafplaats, hoger of verderweg gelegen. De holte werd dan met rotsblokken afgesloten.
We zagen een aantal van deze tombes. De wandeling ging naar een mooi uitzichtpunt, waar je over de hele canyon kon kijken.
Onderweg werden we ook op dierenvormen in de rotsen gewezen. Daarna daalden we af naar een natuurlijke poel. Op weg daar naartoe kwam er natuurlijk weer een kleine slang op ons pad.
De Piscine Naturelle, was echt heel mooi. Deze leek bijna aangelegd, ook qua beplanting, zo mooi was alles. Het was een natuurlijke oase in het zandstenen landschap. We konden er al gaan zwemmen, maar dat vonden we te vroeg. Het was ca. 9.15 h.
Daarna liepen we terug omhoog en vervolgens volgden we het plateau naar een uitzichtpunt op de rand van deze rotsenwand.
Daar hadden we mooi uitzicht op de vlakte waarin het stadje Ranohira lag. Ook zagen we een mooie puzzel van rijstvelden.
We volgden deze rand naar een ander uitzichtpunt, waar we mooi uitzicht op de canyon hadden.
Daarna vervolgden we het pad omlaag de kloof in, waar we om 12 h aankwamen in het kamp waar we lunch zouden krijgen. We hadden op dat moment 9.9 km gelopen. Het kamp was een soort kampplaats waar ze tafels van steen gemaakt hadden. Voor iedere bezoeker was er gedekt. De lunch hoorde bij de entreeprijs. Eerst bekeken we de ringmaki’s die ook op de lunch aan het wachten waren. Ook zat er een bruine lemur. Daarna gingen we naar onze tafel die in de schaduw lag. Als eerste kregen we een salade van tomaten, komkommer, zoetzure boontjes, gekookt ei en wortelreepjes. Daarna kregen we een gegrilde spies met Zebusteak, ui, wortel, courgette en tomaat. Nancy haar vlees was nog veel te rauw, die heeft ze weer op de BBQ laten leggen. Daarna was 1 stukje nog rauw, de andere stukjes waren ok. Het rauwe stukje liet Nancy liggen. Als nagerecht kregen we verse ananas. De anderen kregen er ook banaan bij. Daar kwamen de ringmaki’s massaal op af. De bananenschil was erg populair.
Om 13 h liepen we verder naar de Piscine blue en Piscine Noir. Dit was een mooie route onderin de Canyon.
Dit stuk leek meer op een regenwoud qua vegetatie. We zagen allerlei varens en Pandamus, een soort yucca, palmachtige plant. Schitterend om hier te wandelen.
Dit stuk van de route was populair. Het was erg druk op het pad. Om 14 h kwamen we eerst bij de blauwe poel (Piscine Blue) en een paar meter verderop lag ons eindpunt, de zwarte poel (Piscine Noir). Daar kon je zwemmen, maar het water was erg koud, ca. 14 graden. Nancy nam dus alleen even een voetenbad. Er waren wel een aantal bezoekers zo dapper om helemaal kopje onder in het water te gaan.
Na hier een tijdje genoten te hebben, liepen we weer terug. Als extraatje konden we ook nog naar de waterval des Nymps lopen. Dat deden we ook natuurlijk. De waterval des Nymps bestond uit een poel waar van boven af langs de rotsen een klein water omlaag kwam. Het licht was niet goed én er was weinig water, dus op de foto was er weinig van te zien. Daarna liepen we terug naar het kamp, waar alle ringmaki’s nu verdwenen waren en nog verder omlaag naar een parkeerplaats waar Hery al op ons stond te wachten. Om 16 h waren we gearriveerd bij de auto. We hadden 14 km gelopen.
We reden terug naar Ranohira waar onze gids uitstapte. Er was een winkel van de Maki company, waar Nancy nog een t-shirt kocht, met op de achterkant een kameleon. Om 16.30 h waren we terug bij ons hotel. Op tijd nog om even vlug te douchen. Om 17.30 h hadden we weer een massage geboekt. Vooral in de kuiten wisten ze de juiste plekken weer goed te raken.
Om 19 h gingen we naar het restaurant en bekeken we samen met Hery de foto’s. Daarna volgde de moeilijke taak om hier een selectie van te maken. Vandaag hadden we zoveel gezien, zowel qua landschap als dieren en insecten.
Morgen zullen we weer verder reizen.
1 reactie
Jeroen · 25/08/2022 op 20:05
Zo vet gaaf dit weer te zien, wij zijn hier ook geweest krijg weer de kriebels super gaaf.
Wat een natuur en fauna, prachtig