Vanmorgen vertrokken we om 9.20 h vanaf ons hotel naar het startpunt in Hillesheim een paar 100 m verderop. Helaas regende het al erg hard. We probeerden om met behulp van zakdoek, paraplu etc. om foto’s van Hillesheim te maken.
Dit duurde wel langer dan bij droog weer foto’s maken. Pas om 10 h verlieten we Hillesheim via een mooi pad. We kwamen langs het meertje de Bolsdorfer Tälchen. We bleven door het bos lopen tot Bolsdorf. In Bolsdorf kwamen we langs de Margarethenkapel, hier gingen we niet naar binnen. Na Bolsdorf liepen we over de glooiende velden naar het volgende dorpje, Dohm. Daar kwamen we om 11 h aan bij Müllisch’s Hof, een voormalige watermolen, nu een restaurant. We gingen er iets drinken en namen er taart bij. Zo konden we een beetje opdrogen en opwarmen. Verschillende Eifelwandelaars zaten er al. We waren al heel wat Eifelwandelaars tegengekomen. De meeste lopen maar een paar etappes. Wij waren tot nu toe de enige die echt de hele route (op 1 etappe na) in een keer lopen. Om 11.30 h liepen we weer verder. We staken de rivier de Kyl over. Het werd even droog, waardoor we een paar uitzichtsfoto’s konden maken.
De route liep namelijk omhoog door de bossen naar een overdekte schuilhut, de Heimatblick. Het was ook een uitzichtpunt, echter niet zo mooi. Wij gingen pas bij de volgende schuilhut lunchen. Nu kwam een heel mooi stuk van de route, helaas wel in de regen. We passeerden het dorpje Roth en vervolgens gingen we een heuvel op die uit lavagesteente bestond met daarin basaltlagen.
Uit de basaltlagen werden molenstenen gekapt. Twee grotten werden in de tekst genoemd, de eisgrot en de molenstenengrot. Deze laatste kon je inlopen, maar je moest wel een zaklamp meenemen. Dat deden we natuurlijk. Al bij de ingang zag je nog een niet afgemaakte molensteen hangen. De rest was niet herkenbaar.
Het bos met zijn dikke moslagen en rotsen was ook erg mooi. We kwamen nog langs een rotswand waar ook nog een molensteen te zien was. Bovenop de heuvel, de Rother Kopf, lag een schuilhut. Daar aten we ons lunchpakket op. Ondertussen regende het heel hard. Normaal was er hier een heel mooi uitzicht.
De route van vandaag stond beschreven als een van de mooiste etappes. En dat was inderdaad zo, zelfs bij slechter weer. De route ging verder naar het volgende uitzichtpunt, de Rother Hecke. Daar kregen we al zicht op Gerolstein.
Maar er zouden nog een paar mooie dingen komen.
De route ging eerst omlaag en vervolgens kwamen we langs de Auberg. Dit was een mooie rotsformatie, die als een kasteelruïne uitzag.
We liepen er langs en kwamen in een buitenwijk van Gerolstein onder de mooie dolomietrotsen Munterley. Daar gingen we omhoog, liepen vervolgens onder de rotsen langs om vervolgens met een ruime boog bovenop de rotsen uit te komen bij uitzichtpunt Munterley.
Op dat moment regende het heel hard, dus konden we geen foto’s maken. Bij het afdalen, 200 m verder, hield het heel even op en kregen we 10 minuten zon. Hans ging snel terug en maakte alsnog foto’s van het uitzicht.
De zon scheen maar even. We konden de Buchenlochgrot nog droog bereiken. Deze was ook heel mooi.
Daarna begon het te stortregenen. De laatste kilometers naar Gerolstein liepen we dan ook in de stortregen. We kwamen nog langs de Papenkaule, een 20 m diepe vulkaankrater, maar deze fotograferen was niet mogelijk. Toen we de brug over het spoor en de rivier de Kyl overstaken werd het weer even droog. Ongeveer 500 m verder was ook het officiële eindpunt van deze etappe. Het laatste stuk liepen we met behulp van Google Maps naar ons hotel, weer in de regen, maar gelukkig geen stortregen. Bij het hotel aangekomen begon ook nog de zon tijdens de regen te schijnen en zagen we een hele mooie regenboog. We kwamen om 17 h aan.
In het hotel gebruikten we alle kledinghangers om de natte kleding op te hangen. Hopelijk zullen alle kleren drogen gedurende de nacht. Volgens de GPS hadden we 22,0 km gelopen en 655 m gestegen en 751 m gedaald. Morgen zal er weer een lange etappe op het programma staan, hopelijk met redelijke weer.
0 reacties