Vanmorgen gingen we om 8 h ontbijten. Er stond genoeg, maar er stond meer servies opgesteld dan etenswaren. Qua eten was de keuze beperkt, maar er was wel genoeg. En natuurlijk was er voor Nancy Schwarzwalder schinken. Mjammie.
Om 9 h reden we met de auto naar de Schluchtensteig parkeerplaats. Daar begonnen we om 9.15 h aan de wandeling. Vandaag was er voor de hele dag regen voorspeld. Voor het ontbijt regende het al best hard, toen we begonnen met wandelen regende het nog maar heel lichtjes. Daar konden we heel goed mee leven.
De route ging eerst naar de kerk van Stuhlingen, het echte startpunt van de Schluchtensteig. Daarna liepen we de stad uit.
Na het onderdoor steken van de drukke Bundesstrasse 314, liepen we over een mooi pad, evenwijdig aan de rivier Wutach. Een stuk verder zagen we het effect van een rivier doorbraak. Er was een waterplas ontstaan en een zijgeul. Ondertussen was wel de zijkant van de zijgeul ook verstevigd met boomstammen.
We waren al aan het twijfelen of alles aan de overstromingen van vorig jaar te wijten was, totdat we duidelijk beversporen op een aantal bomen zagen. Ook hier waren bevers actief.
Na 3,5 km verlieten we de Wutach rivier en staken we via een viaduct de drukke Bundesstrasse weer over, bij een grote fabriek, de STO.
Iets verder kwamen we bij de Museumbahn, in het toeristenseizoen de eerste mogelijkheid om aldaar iets te drinken en te pauzeren. Nu was alles nog gesloten, de bekende stroomtreintraject Sauschwanzlebahn start pas eind april.
Net ervoor ging een smal bospad zigzaggend de helling omhoog. Vanwege, ook hier, de vele regenval, waren de paden modderig en spekglad.
Om 11 h liepen we het bos uit en arriveerden we bij het Gasthaus zum Wutachschlucht, op 8.3 km van de officiële route. Hier wilden we gaan lunchen. Het Gasthaus werd gerund door een omaatje. Ze was supervriendelijk. Ze hadden geen lunch, wel kon ze een paar knakworstjes warm maken voor ons. Daar hadden we nog geen zin in, we hadden zelf ook nog speltkoeken en kanjers als noodvoeding. We bestelden 2 grote cola’s. Iets later kwam oma zeggen dat ze wel nog citroencake had. Dus kregen we ieder 2 plakjes citroencake.
Om 11.35 h wandelden we weer verder. Nu ging de route weer langs de Wutach rivier. De bodem was overal bedekt met het groen en de bloemen van speenkruid, witte anemonen en primula’s. Ook het groen van daslook was op veel plekken aanwezig, maar deze bloeide nog niet. Iets verder staken we over een voetbrug de Weilergraben over, welke via een aantal kleine watervalletjes in de Wutach terecht kwam.
Na 9,5 km kwamen we bij het Wutachviaduct van de Eisenbahnbrücke. Een indrukwekkend gezicht. Nu kregen we ook langzaam zicht op de rotsen langs de Wutach.
Hier liepen wij onder het spoorviaduct door en staken via een metalen brug over. Aan de overkant begon het mooie stuk door de Wutachflühen. Als je niet tredzeker was, kon je hier een alternatieve route nemen.
Nu begon een hele mooie route, langzaam stijgend door een mooi bos, vol met groen mos, varens, daslook etc.
Af en toe kwamen we vlak langs de rotsen. Dit stuk hadden we echt niet willen missen!
Zo liepen we door tot we bovenop het plateau kwamen waar we continue de rotsen al van hadden gezien. Net voor het hoogste punt kwamen we langs 2 uitzichtpunten alwaar we mooi zicht over de kloof hadden.
Bovenop was een kleine parkeerplaats (Wutachflühen) en een bankje. Daar aten we als lunch een van de speltkoeken en de appels.
Na 15 minuten liepen we weer verder. Nu ging de route langs glooiende velden met uitzicht op dorpjes in de verte. Wel was het lastig omhooglopen, het pad was echt spekglad.
Na 13.1 km kwamen we aan bij de Bielwasenhütte, met mooi uitzicht. Vervolgens gingen we eerst omlaag en daarna steil stijgend de volgende heuvel omhoog. Boven was er weer een alternatieve, makkelijkere route naar Blumberg.
Wij liepen de Schluchtensteig route verder. Die ging nog verder omhoog naar Buchberghütte, welke in een beukenbos lag. De bodem van het bos was ook hier weer groen bedekt met daslook.
Bij de hut genoten we van het uitzicht. Bij helder weer zouden hier de 3000 m bergen van Zwitserland te zien zijn. Die zagen wij helaas niet.
Daarna hadden we een hele steile zigzag afdaling omlaag en vervolgens een langer, geleidelijk dalend pad naar Blumberg. Daar kwamen we om 15.35 h aan. We hadden 20,7 km gelopen en 640 m gestegen en 380 m gedaald. In totaal waren we 6.20 h onderweg en hadden we daarvan 1 h pauze.
In het hotel Hirschen werden we hartelijk ontvangen en kregen we onze kamersleutel. Ze hadden een aparte plek voor alle bemodderde bergschoenen. Na de rugzakken op de kamer gezet te hebben, gingen we beneden iets drinken en bekeken we alvast de foto’s. Daarna gingen we terug naar de kamer om andere, schone, kleding aan te doen.
Om 18.30 h hadden we dinerbuffet. Deze bestond uit 4 gangen, soep, salade, warme gerechten en een klein nagerecht. Nancy kreeg de warme gerechtenapart, ivm de knoflook.
Het was ongelooflijk wat de kok allemaal als buffet gekookt had, wel 12 verschillende gerechten.
Om 20 h waren we klaar met eten en hadden we dit verhaaltje al ongeveer klaar. Tijdens het genieten van een kopje thee bekeken we alvast de route voor morgen.
1 reactie
Wies · 16/04/2023 op 19:45
Een hele mooie route zo te zien. Zijn jullie niet gevallen? Morgen wordt het beter, 3 graden warmer als vandaag. Nog veel wandel plezier. Groetjes Pap en Mam .