Vanmorgen hadden we de wekker om 7.15 h gezet, maar we werden vroeger wakker. We aten weer aan het ontbijtbuffet in het hotel. Daar was gisteravond een groot feest geweest met 150 mensen. Het feest duurde tot 2 h in de ochtend hoorden we. Gelukkig lag onze kamer ver genoeg, wij hadden geen last gehad van de harde muziek. De ontbijtzaal was nog niet opgeruimd, overal lagen nog ballonnen en de tafels waren nog niet gedekt.
Om 9 h vertrokken we met 14 personen voor de excursie naar Chamula de Chiapas en Zinacantan. Een aantal personen van de groep waren gisteren of vannacht ziek geworden. Nancy was dus niet de enige, die gisteren een mindere dag had meegemaakt. Sommige hadden darmklachten en of andere klachten.
We reden door de beboste bergen/heuvels naar Chamula de Chiapas, het eerste indianendorp. Saskia had voor deze excursie een lokale gids vanuit San Cristóbal geboekt, haar naam is Vicky. Vicky vertelde veel over de achtergrond van de indianen stammen rondom San Cristóbal. In Chamula de Chiapas, mochten we de lokale mensen niet fotograferen en ook niet in de kerk. De typische lokale klederdracht zijn de fluffy zwarte rokken, die echter geen rokken bleken te zijn maar een lap van vervilte schapenvacht. Deze wordt door vrouwen als een rok gedragen en door mannen als poncho.
We stapten uit bij het kerkhof. Daar kregen we uitleg over de kleuren van de kruizen: wit was voor kinderen, blauw voor mannen tussen 40 en 60 jaar, groen voor vrouwen tussen 40-60 jaar, zwart voor de ouderen, ouder dan 60 jaar. Rode kruisen waren voor personen die aan helen deden zoals, vroedvrouwen, medicijnmannen etc.
Daarna liepen we het stadje in naar de kerk. Toen we bij de kerk arriveerden zagen we aan onze linkerzijde een processie optocht voorbij trekken, de mannen die in de processie meeliepen staken heel veel vuurwerk af, gewoon uit de hand.
Deze kerk stond ervoor bekend dat het geen gewone katholieke kerk is waar missen worden gehouden. Er worden geen missen gehouden en er staan daarom geen zitbanken in de kerk. Langs de kant staan in vitrines de verschillende heiligen. Ervoor stonden tafels met heel veel kaarsen. Op de grond liggen dennennaalden. Mensen kwamen hier om rituelen uit te voeren, meestal voor genezing. De rituelen bestaan uit heel veel kaarsen, soms met kleuren die ook een betekenis hebben, kippeneieren en soms een echte kip. Verder wordt er cola, fanta en sterke drank geofferd. De kaarsen staan op rijen in de grond, het ritueel wordt begeleid door een spirituele medicijnman.
In de kerk werd alles door Vicky zo goed mogelijk uitgelegd.
Daarna liepen we via de markt terug naar de bus.
Onze volgende bestemming was Zinacantan. Hier wonen mensen van dezelfde indianen stam, maar met andere gebruiken en een heel andere kledingdracht, veel kleurrijker. Ook hier mochten we niet in de kerk fotograferen en ook niet de mensen. Vooral niet de functionarissen. Toen we aankwamen was ook hier een processie bezig, omdat het eerste kerstdag was.
Hier werd naast vuurpijlen ook met een soort carbidbussen geknald.
Na het bezoek aan de San Lorenzo kerk liepen we naar een familiehuis waar we uitleg kregen over de kledingtradities. Daarna mochten we de keuken bezoeken waar tortilla’s live voor ons gemaakt werden. Vandaag was het de 12,5 jarig huwelijksjubileum van Hans en Jan en werden we door hun op koffie of frisdrank erbij getrakteerd.
Hier konden we ook weer textielsouvenirs kopen. Ze waren duurden dan in de stad, maar we kochten toch 2 kussenslopen, die we mooier vonden dan de kussenslopen die we al in San Cristóbal hadden gekocht. Verder kocht Nancy nog een warmere sjaal. Het was hier kouder dan normaal vanwege het koudefront dat van Amerika naar Mexico getrokken was. Normaal was het hier altijd al iets kouder, vanwege de hoogte waarop we zaten, 2200 m.
Na het huis bezocht te hebben, liepen we weer terug naar de bus en reden we terug naar het hotel. Daar kwamen we om 14 h weer aan.
Vanuit het hotel liepen we, bijna direct, weer de stad in om te gaan lunchen. We vonden een leuk foodcourt achtige locatie. Hier zaten verschillende restaurants onder 1 dak. Het zag er heel gezellig uit. Wij aten bij Mezorca. De keuze voor Nancy was vanwege haar knoflookallergie iets beperkter.
Om 15 h liepen we verder om te zien of de 2 musea die we nog wilden zien, open waren. Helaas niet. Daarna liepen we langs de 2 massageadressen die we gezien hadden, deze waren ook gesloten. Vervolgens liepen we via de gezellige Real de Guadelupe naar de Iglesia de Guadelupe. Hier was Nancy nog niet geweest, Hans wel en had daar in de buurt nog een massageadres gezien. Hier hadden ze wel nog een bord buiten staan. Om 18 h konden we er wel nog terecht voor een massage. Het was pas 16 h. dus liepen we eerst nog naar de Iglesia. De kerk was nu wel open voor te bezichtigen, maar bleek niet zo mooi te zijn van binnen. Daarna liepen we de Real de Guadelupe weer omlaag en gingen ergens iets drinken om de tijd te doden.
Om 18 h waren we weer terug bij de massagesalon. Daar bleek dat ze een tweede locatie hadden waar de massages echt werden gegeven. Dit adres was enkel een soort balie aan de zeer toeristische straat. We liepen met de dame naar het massageadres, Mali Spa. We hadden de Relieving massage geboekt van 1 h. Bij deze massage bepaald de masseuse welke plekken de meeste spanning hebben en geeft dan deze plekken de nodige behandeling. Bij ons beide werd de rug flink onder handen genomen. Verder werden ook de armen, handen, benen en voeten gedaan. Aan het einde vande massage werd met een olie waar mentol of eucalyptus in zat ook nog de slapen en de nek gedaan.
We vonden het een hele goede massage en de massage hielp goed tegen de hoofdpijn bij Nancy omdat de spierspanning weggenomen was.
Om 19.30 h waren we klaar en liepen we terug richting het hotel. We aten weer bij hetzelfde adres waar we geluncht hadden, Mezorca. Nancy nam de softtaco’s met ribeye. Ze kreeg 3 kleine softtaco’s waar blokjes vlees in lagen en een plakje avocado. Erbij geserveerd werd een bakje groene crème, waarvan Nancy dacht dat het guacamole was. Ze deed op iedere taco een theelepel. Na de eerste hap kwam Nancy er achter dat dit een groene peper crème was waar ook een beetje limoen in zat en misschien ook nog guacamole. Nancy stond na de eerste hap letterlijk bijna in brand!! Vervolgens haalde Nancy heel snel zoveel mogelijk van de crème weer van de taco’s af en bluste de brand met taco’s die we los erbij hadden gekregen. Nancy had de tranen in de ogen staan , had een loopneus en brandende lippen. Hans lag dubbel. Na afloop van de maaltijd, bij de rekening kregen we snoepjes, die de brand nog verder deden blussen. Als nagerecht haalde Nancy bij de buren, een restaurant, patisserie een 3-chocolade taartje. Dit restaurant heette Oh La La. Vervolgens liepen we terug naar het hotel waar we om 21 h aankwamen. Daar at Nancy eerst het taartje op en vervolgens maakten we dit dagverslag en de fotoselectie af.
Morgen zullen we weer een gehele dag met de bus onderweg zijn naar Palenque. We zullen om 7 h al vertrekken te voet vanaf het hotel richting de bus, die geparkeerd zal staan net buiten het historische centrum van San Cristóbal.
1 reactie
wies · 26/12/2022 op 06:32
Hoi. Hier is niet veel nieuws. Arie, Mirjan, luke en Romy zijn gisteren komen eten. Ben benieuwd of de massage wat geholpen heeft. Nog fijne dagen. pap en mam.