Vanmorgen stonden we om 5.45 h op. We hadden allebei heel slecht geslapen, maar we hoorden van de anderen, dat iedereen hier slecht sliep. Om 6.30 h kregen we ontbijt, waar Nancy alweer bijna niets van kon eten.
Om 7 h vertrokken we. Onze gids Joseph had maagklachten, maar had pillen genomen.



Het pad ging eerst omlaag, naar een tweede meertje, Kopela lake.

Vanaf daar steeds omhoog over zeer moeilijk terrein.

We passeerden een rotsachtig terrein met de grote planten.

Bij Nancy lag de kwart gegeten pannenkoek zwaar op de maag.
Zo liepen we meter voor meter omhoog. Om ca. 10.30 h hadden we Olivers pas bereikt. We hadden geluk, het was zonnig en helder weer deze ochtend, maar de wolken kwamen snel omhoog.

Nancy had het zwaar op deze hoogte met de lege maag en de ademhaling. Om nog helder uitzicht te krijgen op de Margarita piek, de hoogste piek van het Rwenzori gebergte, gingen Hans en gids Hannington sneller omhoog. Gids Joseph bleef bij Nancy.

Hans bereikte om 11.10 h de top van de Weismann piek op 4620 m. Daar bleek ook de Française Cecile nog te zitten. Om 11.30 h kwam ook Nancy op de top aan. Nancy had het heel zwaar gehad. Van de inspanning en de emotie kwamen er een paar traantjes tevoorschijn bij Nancy. De gidsen waren heel trots dat we het gehaald hadden.

Om 11.55 h liepen we weer omlaag, nu begon de lange zware tocht omlaag naar Kiharo kamp. We liepen al twee dagen met de laarzen aan. Bij de steile afdaling omlaag over de rotsen en modderige ondergrond voelden we onze tenen schuren in de laarzen. Het eerste stuk hadden we nog zicht op de vele kleine poeltjes in de rotsen.

Iets lager kwamen we langs een groter meertje.

Daarna kwamen we in de optrekkende wolken terecht en liepen we de rest van de route door de mist.


We kwamen door een stuk met de grote lobelia’s waar we best veel malachite vogels zagen. Daarna kwamen we door het moerasgebied. Voor iedere stap moest je tijdens deze trekking vechten. Op de top hadden we allebei hoofdpijn gekregen die nog niet direct over ging. Nancy was qua energie best leeg en nam af en toe een druivensuiker. Nog iets lager kwamen we in de heidezone terecht. Het pad bleef de hele route glad en glibberig.

Nog iets later haalden we zelfs Cecile in. Dus zo slecht ging het dus toch niet met Nancy.

Om 17.10 h kwamen we in het Kiharo kamp op 3438 m hoogte gelegen aan. We waren 10.10 h onderweg geweest, 13,3 km gelopen en 748 m gestegen en 1370 m gedaald.
We hadden tijdens de hele wandeldag bijna niets gegeten, Nancy was gewoon te moe en Hans at alleen op de top de gekregen snacks.
Qua aankomsttijd waren we op een normaal tijdstip aangekomen. Sommige kwamen pas om 19 h of zelfs pas om 20 h aan.
We kregen een vroege thee om 17.30 h en al soep om 18.30 h gevolgd door het hoofdgerecht. Morgen zullen we een rustigere dagwandeling hebben, omdat wij de lange afdaling naar het beginpunt van de trekking in tweeën gesplitst hadden op advies van onze twee gidsen. Daarom mochten we uitslapen en zouden we pas om 9 h ontbijten en zullen we om 10 h echt op weg gaan.
Terugkijkend op de trekking zover, was dit de zwaarste trekking die we ooit gedaan hebben, zelfs volgens Hans. Dit is niet uit te drukken in de getallen, de afstanden zijn relatief kort en de hoogteverschillen per dag niet heel veel anders dan andere trektochten door de bergen. De zwaarte komt doordat het terrein relatief ongerept is. Er is wel een soort pad, maar je moet voor iedere meter vechten omdat je of door moeras loopt, van polletje naar polletje, of door de modder. Ook de andere stukken zijn intensief, bijna niet uit te leggen.
Deze trekking geeft je wel het gevoel door bijna ongerepte natuur te lopen en het voelt als een groot privilege om deze te mogen lopen.
We gingen heel vroeg slapen om slaap in te halen en ook om uit te rusten.
0 reacties