Vanmorgen stonden we om 7.30 h op. Bij het ontbijt weer even met Jennifer en Mike gebabbeld. Zij zullen gaan lopen naar de Rietstöckli. Bij het ontbijt begon het even te regenen en te onweren. Gelukkig niet al te lang.
Wij hadden de zware wandeling naar Erigsmatt via de Bärentritt gepland. Nancy zag wel op tegen deze zware wandeling. Om 9.30 h vertrokken we. Het eerste stuk ging weer omlaag over een brede weg naar de brug over de Brummbach. Daarna begon de eerste etappe met een steile klim. Van 1280 m naar 1602 m in 1,6 km. Deze route hebben we een paar dagen geleden andersom afgelegd. De klim ging door het bos omhoog. Gelukkig was het vandaag koeler qua temperatuur, toch was het flink zweten geblazen voor ons.
Iets voor 11 h waren we bij de volgende waypoint. We hadden de afstand en hoogtemeters binnen de SNP tijd afgelegd. Als leidraad wordt in de bergen 4 km per uur geteld en per 100 m stijging, 15 minuten extra.
Nu kregen we heel even een relatief vlak stuk.
Daarna begon de Bärentritt etappe. Daarin moesten we 360 m stijgen in 1.1 km. Het eerste stuk konden we de route zien, die ging zigzag over een puinhelling. Daarna waren alleen rotsen te zien en konden we de route niet zien. Bij de rotsen bleek de route over richels en “trappen” van rotsen te gaan, waarlangs ijzeren kettingen gespannen waren.
Deze route moest je niet doen als je hoogtevrees had. De uitzichten waren prachtig. Bijna boven zagen we beneden Jennifer en Mike lopen, richting de mooie rots van Rietstöckli.
Om 12.20 h waren we boven op het plateau, op 2000 m. Daar nuttigden we een koekje als lunch en dronken we iets erbij. Nancy vond het laatste deel van de Bärentritt echt een heel zwaar stuk.
Ca. 15 minuten later vertrokken we weer, nu richting de Erigsmatt, 2,5 km verder. We wandelden een soort vlaaipunt op het plateau. Ondanks dat het relatief vlak was, was het toch niet makkelijk lopen. De lucht begon ook dicht te trekken.
Op weg naar Erigsmatt zagen we een gems en een aantal marmotten. Ook groeiden hier veel voorjaars-gentianen.
Om 13.40 h kwamen we bij de hut van Erigsmatt aan. Nancy moest echt even bijkomen van de zware inspanning. Bij de hut begon het te bliksemen en te onweren. Er zat minder dan 1 tel tussen de bliksem en de donder. Het onweer was dus echt vlakbij. We moesten het plateau nog 2,8 km oversteken waarbij we naar c.q. op het hoogste punt van de route zouden komen, op 2115 m. We hebben bij de hut gewacht tot het onweer zich verplaatst had. Nu was het veel te gevaarlijk.
Om 14 h konden we verder lopen. De route naar Bützi ging over het karstplateau. Gelukkig was de route goed gemarkeerd met de rood/witte markeringen.
Om 15 h kwamen we bij Bützi aan, op 2115 m. Vanaf nu zouden we alleen nog moeten afdalen. De afdaling was schitterend, maar het was ook geen makkelijk pad, vooral het eerste stuk niet.
Later ging het minder steil. We kwamen bij de afslag naar de Ortstockhaus. Dit pad was slecht zichtbaar. Als het niet in de routebeschrijving en de GPS had gestaan, waren we er waarschijnlijk voorbij gelopen. Blijkbaar liepen de meeste mensen rechtdoor, naar de kabelbaan van Gumen en gingen ze met de kabelbaan omlaag.
Om 15.55 h kwamen we aan bij het Ortstockhaus. Daar gingen we binnen iets drinken en Nancy nam een stuk chocoladecake en Hans een vanille ijsje.
Om 16.30 h liepen we weer verder naar Braunwald. Vanaf hier was het een brede steenslagweg en we hoefden nog maar 4 km te lopen en nog maar 400 m te dalen.
Nu konden we weer flink doorlopen, waardoor we om 17.20 h bij het hotel aankwamen. Ondanks het weerbericht hadden we het drooggehouden. Vandaag hadden we 16.6 km gelopen, 1030 m gestegen en gedaald. Onze netto wandeltijd, volgens Strava, was 5.30 h. In de routebeschrijving stond als netto wandeltijd 6.30 h, dus dat hadden we helemaal niet verkeerd gedaan.
Op de kamer gedoucht en omgekleed. Om 18.45 h gingen we weer dineren. Vandaag moest Nancy uit 300 foto’s een selectie maken, het waren er dus iets meer dan de vorige dagen. De route was dan ook schitterend.
0 reacties