Blog Botswana, Namibië, Zuid-Afrika en Victoriawatervallen (2019)

Vr 26 Juli – laatste werkdag, start vakantie

Vandaag start na een lange werkdag onze vakantie (Nancy was pas om 20.15 h thuis). Vandaag en morgen moeten we nog een paar huishoudelijke dingen doen. Morgen komt ook onze vriend Jan, die gedurende onze vakantie, in ons huis vakantie komt vieren.

Dit keer hebben we een superlange vakantie voor de boeg. Zondag vertrekken we eerst met de trein naar Schiphol. Daarna met het vliegtuig naar Frankfurt. Daar overstappen en vervolgens vliegen we over de nacht naar Johannesburg. Daar kunnen we even ontbijten en voor de lunch vliegen we weer een stukje terug, naar Victoria Falls in Zimbabwe.

We hebben geen luxe vakantie, maar een kampeervakantie. In een safaritruck rijden we in totaal 4500 km, waarbij we 4 landen bezoeken. Een gigantische afstand. Dus niet zoals jullie van ons gewend zijn, een actieve wandelreis, maar een zittende safarireis. Wel moeten we de grote koepeltenten zelf opzetten en hebben we keukendienst, waarbij je de kok meehelpt om het eten te bereiden, dat vervolgens in een soort buffetvorm wordt opgediend. We zijn benieuwd. De groep zit helemaal vol, 20 personen, waarbij er een aantal families meegaan van 4 personen.

We hopen natuurlijk dat we tijdens de safari’s veel dieren van dichtbij (maar nog op veilige afstand) kunnen bewonderen en fotograferen.

We zulle weinig wifi hebben, maar als we kans hebben, updaten we onze blog. Degene die zich op de blog geabonneerd hebben, krijgen dan automatisch een mail. Deze blog is een test hiervoor. Hopelijk werkt het.

Groetjes Nancy en Hans

Zo 28 juli en Ma 29 juli, Victoria Falls

Zo 28 juli, vertrek naar Johannesburg.

Vanmorgen werden we toch al gewoontetrouw al om 7.30 h wakker. Bij ons heeft het gisteren en vannacht flink geregend en ligt de temperatuur op 20 graden ipv 40 graden. Nancy heeft nog even op de computer gewerkt en Hans heeft nog even de oprit geveegd.
Na een licht ontbijt, we hebben niet veel meer in huis, heeft Jan ons om 10.45 naar het treinstation gebracht. Vanwege de hitte heeft de NS maar de helft van het aantal treinen rijden, dus voor de zekerheid gaan we maar eerder weg.
Onze trein vertrok om 11.17 h, de wagons zaten goed vol. In Utrecht moesten we overstappen, stipt volgens schema kwamen we om 13.41 h aan op Schiphol. Veel te vroeg. Eerst zijn we gaan lunchen bij La Place. Daarna hebben we de bagage ingeleverd en direct door de bagage security. Nu kwamen met de screening onze rugtassen direct in de goede rij terecht. Om 14.10 h waren we al door de security heen. We hadden een massage willen nemen, want vanwege de hitte is de massage van de week afgezegd. Alleen bleek op Schiphol dat de XpressSpa achter de Security te liggen. Daar komen we niet, want we vliegen eerst naar Frankfurt. Daarkm hebben we de massage automaten geprobeerd. De massage kost €2 voor 5 minuten. Ze hebben wel maar 1 programma, dus je kon niet kiezen. We hebben 2x het programma gedaan. Nancy haar schouders zaten echt vast, van het vele computeren en met het slapen met de ramen open. Daarna maar ergens iets gaan drinken en de tijd doorgebracht. Nancy had ondertussen gegoogeld, Frankfurt heeft ook een soort XpressSpa, Be Relax. Misschien konden we daar nog een poging wagen.
Om 17.15 h zijn we naar de gate gelopen, waar om 18.10 h het boarden begon. Om 18.40 h zaten we in de lucht. Na een korte vlucht landden we vervolgens om 19.35 h in Frankfurt.
Net als bij Schiphol, moet men in Frankfurt lang taxiën.
Na de landing zijn we direct naar Gate Z56 gelopen waar Be Relax lag. Daar hebben we de stevige Be Up rug-, schouder- en nekmassage geboekt van 30 minuten. Er was maar 1 dame aanwezig, dus Nancy was eerst en daarna zou Hans zijn. De massage was goed. Behoorlijk stevig. Toen Hans aan de buurt was, heeft de dame onze boardingpass al ingescand. Toen bleek dat de gate al open was. Ze vroeg of Hans toch nog de 30 minuten of 20 minuten gemasseerd wilde worden. We hebben voor de 30 minuten gekozen. Hans had thuis ook al stijve schouders. Om 21.20 h ging de gate open en om 21.25 h was Hans zijn massage klaar. Daarna bij Mc Donalds vlug een frietje en kipnuggets gehaald en dit bij de gate opgegeten en onze eerste malariapil genomen. Gelukkig lag alles naast onze gate. Het boarden was ondertussen begonnen, dus we konden zo in de rij aanschuiven.
Om 22.15 h begonnen we met taxiën en om 22.35 h zaten we in de lucht, op weg naar Johannesburg.
We hebben eerst een film gekeken en daarna zijn we gaan slapen. Qua tijd is dit precies de goede afstand, we kunnen 8 h slapen.
Nancy is af en toe wakker geweest, maar Hans heeft goed doorgeslapen.

Ma. 29 juli, Johannesburg – Victoria Fall
Om 8.35 h zijn we geland in Johannesburg. Daar hebben we een tijd in de rij voor de douane moeten staan, uiteindelijk hadden we om 9.15 h onze bagage weer. Daarna zijn we naar de uitgang gelopen en vervolgens weer naar de incheckbalies.
Daar hebben we via de selfservicemachines, onze boardingpassen naar Victoria Fall gekregen. Vervolgens Zuid-Afrikaanse Rand gepind, voor later tijdens onze reis. Daarna de bagage weer ingeleverd. We hadden nog tijd om een ontbijtje te nemen. Alleen duurde alles daar zo lang, dat we pas om 10.25 h naar de douane liepen. Daar waren de rijen zo lang geworden dat we tot 11.10 h in de rij hebben gestaan. Op het laatst gingen er meer lokketten open.  Daarna flink moeten doorlopen naar gate A28 waar de gate al gesloten was. Na ons kwamen er nog 4 personen aangerend. Ze hadden de  bus voor ons apart gehouden, in totaal waren we met zijn achten. Om 11.20 h zaten we in het vliegtuig. Daar bleek dat we nog op bagage moesten wachten. Uiteindelijk zijn we pas om 12.25 h met vertraging vertrokken naar Zimbabwe. Tijdens de vlucht heeft de piloot nog iets van de tijd ingehaald, waardoor we om 13.35 h landden in Zimbabwe. Ook daar was de rij voor de douane en de visa gigantisch. Pas om 14.45 h hadden we ons visa. We hebben voor de single entry visum gekozen. Het is een beetje onduidelijk welke we moesten hebben. Nu mogen we niet naar Zambia, want dan moet je een nieuw  visum voor Zimbabwe kopen.
Buiten stond onze gids Mxolisi op ons te wachten.

Nadat de hele Djoser groep van 20 personen compleet was, zijn we om 15.05 h naar Victoria Fall, Shearwater gereden. Daar kwamen we om 15.40 h aan. We werden naar het restaurant geleid waar we een inleiding en een briefing met video presentatie kregen met alle opties voor excursies. Daarna konden we overleggen en de excursies boeken. We hebben niet voor de helikoptervlucht gekozen, want $150 voor 12 minuten vonden we iets te duur. Alle excursies tikken trouwens behoorlijk aan. We gaan nu eerst morgen de wandeltocht met gids langs de Victoria watervallen doen. Met de entree van het park à $30 inbegrepen kostte deze excursie $53 p.p. we willen er misschien langer blijven en gaan lunchen, anders moet je opnieuw de entree betalen. Daarna hebben we de speedboat excursie geboekt. Deze kostte $110 p.p.
Vervolgens moesten we al onze keuzes voor het avondeten doorgeven. Daarna pas kregen we de tentverdeling. We hebben tent 20. Om 17.30 h zijn we naar een supermarkt gelopen om wat water en cola te kopen. Morgen worden we om 7.35 h opgehaald.

Daarna ging de zon al bijna onder en zijn we toch nog naar de brug bij de watervallen gelopen, wat ook de grens is met Zambia. De brug is niemandsland, als je niet het land uitgestempeld wilt worden, en dan weer een visum moet kopen, kun je als voetganger een bridgeticket krijgen. Na zonsondergang, om 18.15 h waren we op de brug.

Met het laatste licht toch nog een paar foto’s kunnen maken. Het is hier winter en nog de droge tijd. Aan de Zambiaanse kant staan de watervallen bijna droog.

Daarna vlug teruggelopen in het donker naar onze tentenkamp. Precies om 18.55 h waren we terug. Volgens de GPS hadden we 7 km gelopen.
Tot zover de eerste twee reisdagen.

Di. 30 juli, Victoria Falls

Na een redelijke goede nachtrust, werden we om 6.25 h wakker van onze wekker. We waren bang dat we ons zouden verslapen na de lange reisdag, dus we hadden zowel de reiswekker gezet als het alarm van onze horloges.
Het was hier tamelijk koud ’s nachts, maar dat sliep wel lekker. Overdag werd het gisteren richting 30 graden.
Na ons gewassen en aangekleed te hebben, konden we om 7 h ontbijten bij de kookplaat van onze gids die ook onze kok is. Er was brood, cornflakes met melk of vanille yoghurt. Ook konden we eieren laten bakken.
Om 7.35 h werden we bij de receptie opgehaald met een busje. Samen met een Australisch, Indiaas uitziend,  echtpaar waren we de enige voor de wandeling met gids bij de Victoria watervallen.
Onze gids Clyde was supervriendelijk en vertelde veel. We zijn alle uitzichtpunten afgegaan, beginnende bij nr 1, het standbeeld van Dr. Livingstone en uitzicht op de Devils waterval.
Het licht is zo vroeg nog niet optimaal, daarom wilden we ook na de rondleiding langer in het park blijven. Vervolgens de uitzichtpunten afgelopen. Waar het meeste water valt, de main fall, werd je van het massaal aanwezige stuifwater kletsnat. Ook de lens en camera moesten we steeds droogmaken. Door het vele stuifwater kan hier een regenwoud groeien. Ons pad liep er doorheen. Schitterend. Aan de andere kant van het pad was het droog, en leek de vegetatie meer op een kleine savanne.
Bij nummer 9 tot 11 had je het beste zicht op de Main Falls. Omdat je niet echt op de rand kon gaan staan, zag je de diepte niet goed. Daar viel zoveel waterdruppels dat je bijna geen foto’s kon maken. Ook stond het licht nog niet goed. Volgens de gids was het licht om 13 – 14 h beter. Uitzichtpunt 15, het laatste uitzicht, vonden we schitterend. Daar zijn de watervallen kleiner, de Eastern Catarac, maar je zag wel mooi de kloof en de diepte. Ook was het licht beter. Daarna met de gids naar de uitgang gelopen. Onderweg zagen we nog een hert-achtige met jong en ook nog vele vogels.
Om 10 h waren we weer bij de ingang cq uitgang. We zijn in het park gebleven in het Rainforest café waar we iets gedronken hebben de de blog van gisteren op de website gezet. Er was namelijk wifi in het café. Om 11 h hebben we het rondje weer gelopen, maar dan de tegengestelde richting, zodat we zo laat mogelijk bij de mooiste punten kwamen. Eerst naar de bridgeview, die hebben we de eerste keer overgeslagen. Daarna de rest van de punten.

Nu viel er al minder water én was het licht veel beter. Ook hebben we het polarisatiefilter op de lens gezet.

Punt 2, the Chainwalk, was ook schitterend. Daar kwam van links de Devils waterval en je keek de kloof in richting de Main Falls. Geweldig.

Om 12.30 h zijn we naar de uitgang en terug naar onze Lodge gelopen. Bij het postkantoor nog postzegels van Zimbabwe gekocht.
Om 13 h waren we bij onze Lodge en hebben er geluncht. Na de lunch werd gevraagd of we nog een nagerecht wilden en toen zei Hans voor de grap, nee, want dadelijk hebben we de wilde Jetboot. Nancy had zoiets van “verhip” en werd direct nerveus i.v.m. wagen- en bootziekte.
Om 14 h werden we opgehaald met een klein busje. We waren de enige, dus we hadden een privétour. Het busje moest eerst naar het Nationale Park om alles te registreren. Daarna via een hobbelige landweg richting de brug naar Zambia. Daar in de buurt werd geparkeerd en moesten we een klein stukje lopen naar een standje. Daar een niet aansprakelijkheid formulier ingevuld en alle spullen in een afgesloten koffer gedaan.
Vervolgens kregen we een helm en een reddingsvest aan dat behoorlijk werd aangesnoerd.
Via een lange trap, een steile metalen, en een natuurlijk pad met traptreden, gingen we omlaag naar het water. Daar kwamen we uit bij de boot, die Nancy gisteren al vanaf de brug had zien liggen en waarvan zij dacht dat het de Jetboot zou zijn. Toen was de boot met een donker zeil afgedekt. De tour is een hele happening. We worden vanaf de kant door 1 persoon gefilmd en 1 persoon maakte foto’s. Aan de voor en de achterkant van de boot hing een Go-Pro voor tijdens de tocht.

De boot had een kapitein en nog twee begeleiders. We hadden dus een hele crew.
Als eerste voeren we richting de brug, waar het water nog rustig was. De motor moest nog opwarmen. Daarna voeren we een stukje stroomafwaarts, door een stroomversnelling heen. Vervolgens werd er gedraaid en gingen we weer terug naar het rustigere stuk over de stroomversnelling heen.
Na een tijdje werd gas gegeven en via een paar rondjes scherpe bochten gingen we over de veel sterkere stroomversnelling naar de splitsing waarbij rechts de Eastern Catarac ligt en links de Main Falls. Daar zijn we een hele tijd gebleven en hadden een werkelijk sprookjesachtig uitzicht op de watervallen.

We denken dat dit veel mooier is dan de helikoptervlucht. We hebben echt genoten.
Daarna werd weer gas gegeven en werd net gedaan of we de volgende stroomversnellingen naar de Main Falls ook konden nemen. Maar in de versnelling stopte de kapitein. Daarna gedraaid en via de versnelling omlaag, waarbij zo gekozen wordt, dat iedereen een flinke watergolf over zich heen krijgt. We waren beide helemaal doorweekt. Gelukkig was het warm, dus het droogde snel. Dit rondje van een  paar scherpe, snelle bochten met de boot, werd een paar keer herhaald. Blijkbaar konden ze niet verder omlaag varen, en ook niet verder omhoog vanwege de lage waterstand.
Om 15.30 h was de spectaculaire tocht voorbij en moesten we de lange trap en trappen naar boven. Nu de adrenaline bij Nancy weg was, werd ze alsnog bootziek. Boven kregen we alle spullen terug , en hebben we de foto’s en video besteld. Het bleef een unieke herinnering.
Daarna met het busje naar onze campinglodge terug. Daar kwamen we om 16 h aan. We hebben ons allebei even gedoucht, helaas alleen met koud water. Toen Nancy zich af aan het drogen was, kwamen 2 andere meiden zich douchen, en die kregen wel heet water.
Vervolgens onze spullen een beetje gesorteerd en om 18.30 h zijn we gaan avondeten.
Morgen om 6.45 h ontbijt, dan vertrekken we naar Botswana.

Wo. 31 juli, Chobe N.P

Vanmorgen moesten we om 6.45 h ontbijten. Daarna alles ingepakt en om 7.40 h reden we weg naar onze volgende bestemming in Botswana. De afstand is relatief niet zo ver weg. Om 8.40 h kwamen we bij de grens met Botswana. Eerst onze paspoorten laten afstempelen bij de Zimbabwe douane, daarna binnen bij de Botswana douane. Ook daar kregen we snel onze stempel. Buiten moesten we met onze schoenen en reserveschoenen door een ontsmettingsbak lopen, want er heerst mond- en klauwzeer in Botswana. Buiten zagen we ook nog onze gids van gisteren, Clyde. Die begroette ons ook vriendelijk. Om 9.05 h reden we verder naar onze bestemming. Net voor onze bestemming hadden we een shopping stop bij Kasane om 9.30 h. We kregen 40 min de tijd, want onze gids cq kok moest ook lunch inkopen doen. We zijn naar het postkantoor gelopen en er een paar postzegels van Botswana gekocht.
Om 10.20 h reden we verder naar onze camping, Thebe river Lodge. Dat lag vlakbij, dus kwamen we om 10.45 h aan op de camping. Eerst kregen we een demo hoe we de tenten op moesten zetten. Vervolgens kregen we de matrasjes en konden we alles in de tent leggen. De temperatuur is na een koude ochtend, bloedheet. Daarna konden we lunchen, waarna we om 12.15 h wegreden voor de optionele game drive, waar iedereen zich voor had opgegeven.

De game drive ging door het Chobe N.P.. Vanwege de droge tijd, trekt al het wild naar het water. Onze safari truck reed daarom ook naar de rivier. We zagen heel veel olifanten, antilopen, Impala’s, nijlpaarden, buffels, giraffen en krokodillen. Ook zagen we een dood nijlpaard in het water liggen, waar wel 10 krokodillen bij lagen. Met een paar tegelijk waren ze ervan aan het eten.

Onze chauffeur Robbert was supervriendelijk. Overal werd netjes gestopt en de auto zo neer gezet dat iedereen foto’s kon maken.

De gamedrive duurde ongeveer 3 h. Daarna werden we afgezet bij de rivier voor de boottocht, die ook ca. 3 h duurden.

Over alle wild die we met de game drive hadden gezien, waren we al super tevreden. De boottocht over de Thebe rivier was ook mooi. Wel zaten we door de lage zon toch gedeeltelijk in de zon, wat erg heet was. Hans heeft de hele tijd op het bovendien gestaan en heeft vele foto’s gemaakt. Om 18 h, na de zonsondergang, die ook heel mooi was, werden we weer bij onze truck afgezet en terug naar de camping gereden.

Daar kwamen we om 18.30 h aan, waarna we om 19 h zouden gaan eten. Onze gidskok had tijdens de boottocht, boodschappen bijgehaald en eten gekookt. Dit keer is van keukencorvee nog niet veel gekomen.
Na het eten kregen we een briefing over de volgende dag, alweer vroeg opstaan, 6.30 h ontbijt, en we moeten 600 km rijden.
Daarna zijn we nog naar de bar gelopen, om water bij te kopen en nog iets te drinken.
We hebben na 2 dagen echt vakantie, al het idee dat we hier al een week zitten. De 2 reisdagen niet meegeteld.

Do. 1 aug, naar Maun

Vanmorgen om 5.15 h opgestaan. We hadden de wekker later gezet, maar door de koude nacht werd iedereen eerder wakker.
Na ons gewassen en ontbeten te hebben, vertrokken we om 8.40 h naar onze volgende bestemming, Maun. Deze ligt 630 km verder, een lange autorit.
Iedere 150 km hadden we een toiletstop. Twee keer, wat onze gids een bush toilet noemde, echt de bosjes induiken.
De eerste pauze was om 9.15 h. Dit was een bush toilet. 150 km verderop, om 11.30 h hadden we pauze bij een klein winkelcentrum. Daar hebben we wat cola bijgekocht en wat snacks.
Om 12 h reden we weer verder. Weer 150 km verderop, een bush toilet.
Onderweg hadden we een savanne  landschap dat langzaam veranderde in de uitlopers van de Kalahari woestijn. Vooral in het begin, zagen we regelmatig dieren; olifanten, giraffen, koedoe’s en ook nog zebra’s. Vanwege de lange rit had Nancy een reispil genomen, dus die heeft driekwart van de rit geslapen.

Om 16 h kwamen we in Maun aan. Onderweg hebben we info gekregen over de rest van de reis, er zijn een paar wijziging in de overnachtingen. Ook kregen we prijzen van de andere optionele excursies.
In Maun moest onze gids inkopen doen voor de 2 dagen wild kamperen in de Okovango delta. Daarbij moeten we ook zelf voor 7 liter water p.p. zorgen en wat snacks kopen. Om 17.40 h reden we verder. Onze kampeerplek, Sitatunga Camp lag maar 15 km verderop. Daar kwamen we om 18 h aan. We hadden tot 19.30 h tijd om de tenten op te zetten, te douchen, onze bagage te reorganiseren, die blijft namelijk in de truck, komende dagen. Alleen onze dagrugzak gaat mee, waar we maar een beetje geld, toiletrollen, slaap spullen en een reserve kledingkast in mee moeten  nemen.
Om 19.30 h hadden we diner. Onze gidskok had weer lekker gekookt. Na het eten kregen we de briefing voor morgen. Vannacht moet voor 21 h ook alles in de truck liggen, achter slot en grendel. In de tent mag alleen toilet- en slaap spullen liggen. De afgelopen nacht was op de camping bij een groep alle bagage gestolen. Die hadden kleinere tenten, en ze hadden alle bagage in 1 tent gelegd.
Morgenvroeg om 7.20 h ontbijt, vertrek om 8 h.

Vr. 2 aug, Okavango delta

Vanmorgen, na een goede nachtrust, werden we al om 6.30 wakker. Nog voor de wekker. We zijn ons eerst gaan wassen, daarna de dagrugzakken uit de truck gehaald. Vervolgens de bagage uit de tent en de tent opruimen.
Om 7.20 h konden we gaan ontbijten. De twee 4-wiel aangedreven trucks stonden al klaar.
Na het ontbijt, werd alles in de trucks geladen. Onze eigen 2-wiel aangedreven truck bleef op de camping.
Om ca. 8 h reden we weg. Eerst weer langs Maun, waar onze gids nog iets moest bijkopen. Daarna ca. 45 km over een lange asfaltweg. Daarna gingen we linksaf de Okovango delta in. Dit was een zandweg die door de nu grotendeels droge Okovango delta gaat. Onderweg zagen we veel koeien die ze hier laten grazen en ook gedeeltes waar brand gewoed heeft, waarschijnlijk expres, als bemesting. Ook zagen we nog een paar keer olifanten.
Om 9.30 h kwamen we bij de Mokoro plaats, waar vorige groepen al stonden die weer terug naar Maun gaan. In sneltrein vaart werd alle uitrusting in de kano’s geladen. Daarna kregen we een briefing van de hoofdpoler, zoals ze hier genoemd worden.
Vervolgens stelden iedere poler zich voor en mocht je per koppel met eentje meegaan naar zijn of haar kano. Onze vrouwelijke poler heette Tige (Tmolitso). Onze dagrugzakken, slaapzakken en water gingen in de kano. Met onze slaapmatjes werden een soort zitjes gemaakt.

Om 10 h vertrokken alle kano’s. De kano’s met uitrusting ging vooruit. Alle kano’s met toeristen gingen langzamer, via allerlei geultjes door het riet.

Het was een mooi tochtje. Onderweg zie je allerlei vogels, maar omdat je zo laag zit, en niet stabiel, kun je bijna geen foto’s maken. Maar een foto van Hans van een klein mooi ijsvogeltje is toch gelukt.

Om 11.45 h kwamen we in ons kamp aan, dit lag in een klein bosje. Daar waren de tentzakken al op verschillende plekken neergelegd, dat was ook de plek waar je je tent op moest zetten.
Na het opzetten van de tenten, konden we gaan lunchen. Tot nu toe heeft onze gidskok heel lekker gekookt.
Na de lunch hadden we vrije tijd tot ca. 16.30 h. We wisten niet wat we hoorden. We mochten maar 50 m van het kamp weglopen, i.v.m. de wilde dieren. Er zitten olifanten, nijlpaarden en buffels in de buurt. Er was een putje gegraven net buiten het kamp als toilet.
We konden onze eerste vrije tijd doorbrengen met zwemmen, onder begeleiding van onze polers, of een instructie hoe je de boot moet punteren.
We hebben lekker de fotoselectie bijgewerkt en de verhaaltjes getypt en op de e-reader gelezen. In de verte zagen we al olifanten lopen en in het waterplas, iets dichterbij, zaten nijlpaarden. Hans heeft foto’s gemaakt.

Om 16.30 vertrokken we met de hele groep op Bush walk. We werden in 3 groepen verdeeld. Voorop en achterop loopt een van de polers. We moeten precies achter ze lopen en doen wat ze zeggen. Qua kleding mochten we geen heldere kleuren dragen, alleen zwart, bruin, groen of kaki.
We liepen eerst om de poel waar de nijlpaarden zaten. Als je even wachtte zag je steeds meer koppies boven water komen, daarna doken ze weer onder.
Vervolgens door de savanne achtige begroeiing verder gelopen. We hebben een wrattenzwijn zien wegrennen. Bij verschillende uitwerpselen, kregen we uitleg; blijkbaar lopen hier meer wild soorten rond dan we dachten. Er lagen uitwerpselen van natuurlijk de olifanten, buffels, giraffen en de antilopen en impala’s. Ook kwamen we langs verschillende holen die door een aardvarken gegraven waren.
Iets verderop lag weer een waterplas, daar waren twee soorten antilopen, de koedoe’s en de schuwe rode lechwe.

Aan de overkant stonden 3 zebra’s. Die kant zijn we langzaam uitgelopen. De zon staat al laag, dus tegen de zon in is het moeilijk kijken en foto’s maken. Op een bepaald punt zagen we een olifant in de bosjes staan. Van daaruit gingen we met een lus weer terug naar het kampement, want voor het donker moesten we terug bij het kamp zijn. We liepen net door de bosjes waarbij we weer bij de poel met de nijlpaarden zouden komen, toen er van rechts een olifant op 10-15 meter aan kwam lopen over dit pad.

Dit bleek de eerste van een grote groep olifanten te zijn. Van de gids moesten we snel terug lopen, achter de bosjes. Wij liepen met de gids voorop, dus de rest wist in eerste instantie niet waarom  we terug moesten. Daar hebben we met zijn allen even gewacht om te zien wat de olifanten gingen doen. Ondertussen waren ook de andere 2 groepen gearriveerd.
Even later gingen we door de riet-gras c.q. Okavango droogstaande velden parallel aan de poel richting ons kamp. Er kwamen meer en meer olifanten uit de bosjes verderop tevoorschijn. Op een moment stonden we een beetje achter een grote termietenheuvel, toen een olifant een beetje dreigend onze kant op kwam. Van de gids moesten we heel stil zijn.
Daarna konden we verder lopen naar de kano’s waarmee onze polers ons de 10 meter brede plas overzetten. Terwijl wij nog bij de termietenheuvel waren, hoorden we ook veel kabaal bij de kano’s, blijkbaar kwamen de olifanten daar ook heel erg dichtbij langs.

Om 18.35 h waren we terug bij het kampement. De zon was al onder. Op een kampvuur was ons diner klaargemaakt. We konden dus direct gaan dineren.
Na het eten kregen we weer de  briefing, morgen om 6.30 h thee, daarna nog voor het ontbijt een Bush walk, nu waarschijnlijk een langere, maar hoe lang kunnen ze op voorhand niet zeggen. Daarna brunch.

Za. 3 aug, Okavangodelta

Vanmorgen zijn we om 6.15 h opgestaan. Het was vannacht minder koud, iedereen had beter geslapen. Het ontbijt was alleen thee of koffie en een soort droog, hard stokbroodachtige stukjes uit een zak. Wij hebben als ontbijt een kanjer gegeten.
Na het ontbijt vertrokken we om 7.15 h aan onze Bush walk. We werden in dezelfde groepen ingedeeld als gisteren. Onze gids was weer Hexa.
Zo vroeg stond de zon nog laag en was er een mooi geel licht over de savanne.

We hadden geluk met onze wandeĺing, we hadden echt veel dieren gezien. Wel op afstand, want te voet was het niet veilig om dichterbij te komen, en zullen ze ook van ons weg rennen.
Als eerste zagen we een paar buffels. Daarna zagen we een familie wrattenzwijntjes. Nog een beetje verder een kudde zebra’s. Daarna een kudde gnoes.

Daar zaten ook zebra’s bij. Even later kwamen er een groep olifanten uit de bosjes. Ook al was alles verder weg, toch maakt zo’n Bush walk het echter dan vanuit een safari jeep. Wel kreeg je met een auto, de dieren wel vaak van dichterbij te zien. Nog een stukje verder was een grote kudde buffels.

Ook waren er 5 giraffen, 4 liepen aan de overkant van het droge meer, eentje stond vlakbij bij de lodge. Het stonk er verschrikkelijk, er bleek nog een nijlpaard kadaver onder de bouwval te liggen.

Daarna liepen we nog richting een oude boerderij gelopen, die illegaal tot lodge was omgebouwd en daardoor dicht moest. Dit lag bij een droog meer. Daar stond een hele kudde gnoes en zebra’s.

Daar zagen we ook vlakbij weer een aantal wrattenzwijnen.
Van dit punt uit zijn we terug naar het kamp gelopen. Terug hebben we geen dieren meer gezien. De temperatuur liep nu ook snel op. Om 10.30 h waren we terug bij het kamp. Volgens de GPS hadden we 10 km gelopen. Een geweldige wandeĺing.
Bij het kamp stond de brunch klaar.
Daarna hadden we vrije tijd tot 17 h. We hebben de foto’s geselecteerd en gelezen. Ook hebben de dames handgemaakte souvenirs uitgestald, daar hebben we een potje gekocht en een paar armbandjes.
Bij de nijlpaarden poel kwamen op een moment alle nijlpaarden het water uit.

Om 17 h hadden we met zijn allen een kano tocht.

We kwamen al vrij snel bij een grote groep olifanten uit, misschien wel dezelfde als gisteren, die vakkundig een bosje groen aan het slopen en eten waren. Daar hebben we lang gelegen.

Daarna zijn de kano’s omgedraaid naar een punt waar je mooi zicht op de zonsondergang had. Ook weer mooi.

Om 18.15 h waren we terug bij het kamp, waar we om 18.45 h konden avondeten.
Dit is de laatste dag van ons wildkamperen.

Na het avondeten kregen we nog een zang- en dansvoorstelling. Die was echt geweldig. We hebben ons kapot gelachen. Sommige mannen hadden een trui onder hun t-shirt gestopt en een soort staart gemaakt. Wij dachten dat het een vogel moest voorstellen, maar het bleek een volgegeten bosjesman te moeten voorstellen. Ook was er een soort kikkerdans waar een paar van de onze jongeren aan moesten meedoen.

Een goede afsluiting van deze Okavangodelta uitstap.

Zo. 4 aug, terug naar Maun

Vanmorgen zijn we om 6.30 h opgestaan. Nadat we ons met een wettie gewassen hebben en onze tanden gepoetst, was het tijd om alle spullen in te pakken en de tent op te ruimen.
Daarna konden we om 7 h ontbijten. Om 7.50 h vertrokken we weer met zijn allen. Ieder in de boot van zijn eigen poler, in ons geval Tige.

Nu hadden ze de stroming mee en waren er geen foto stops.

Om 8.50 h waren we bij ons vertrekpunt waar nu maar 1 truck klaar stond met de banken overdwars. Daar moest alle bagage, tenten  en personen in. Na het pakken was het tijd om de fooi aan onze polers te geven en afscheid te nemen.

Om 9.10 h vertrokken we terug naar Maun. De eerste 20 km waren over een onverhard zandpad. Daar deden we 1 h over.

Daarna kwamen we op de grote asfalt weg, waar we de nog resterende 40 km naar Maun aflegde. Om 11 h kwamen we aan in ons kamp, Sitatunga. Daar direct de tenten opzetten en geholpen met de lunch. Nancy heeft ook even haar broek gewisseld en de andere broek omgespoeld. Er kwam bruin water uit van al het stof. Het douchen moest nog even wachten tot na de lunch en het shoppen.
Om 13 h vertrok de truck naar Maun voor inkopen. Het is toch 30 minuten rijden van onze kamp naar de winkels. We hebben water en cola bijgekocht voor de rit morgen.
We waren veel sneller klaar dan onze gids, daarom binnen bij Wimpy, de fastfoodketen, een cola gedronken. Dat is veel koeler dan buiten. De temperaturen overdag zijn echt heet, meer dan 35 graden.
Om 16 h waren we terug bij het kamp. Daar zijn we ons eerst lekker gaan douchen. Daarna bij de bar onze blog bijgewerkt, zoals sommige gemerkt moeten hebben.
Om 19 h kregen we ons diner. Alweer heerlijk. Onze kok kookt echt heerlijk en tot nu toe steeds iets anders.
Na het eten moesten we blijven. Daarna werd er een voor een een taart binnen gebracht. Eerst eentje voor Frits, daarna eentje voor Hans, daarna nog eentje voor Richard, onze chauffeur. Alle drie waren ze gisteren jarig.

Ma. 5 aug, van Botswana naar Namibië

Vanmorgen zijn we weer ruim voor de wekker wakker geworden. Daarna alles inpakken en om 7.20 h konden we ontbijten. Net na 8 h vertrokken we voor de lange rit van Maun (Botswana) naar Divungu in Namibië.
De reis ging redelijk voorspoedig.

Om de 1,5 tot 2 h was er een toiletstop. Voor de rest zat je niet echt heel comfortabel in de safari truck. Om 14.30 h waren we bij de grens van Botswana en Namibië. Dit was de derde stop. Bij de Botswana douane moesten we een formulier invullen en bij de Douane van Namibië ook. Bij beide douanes ging het afstempelen soepel. Soms kan dat wel anders zijn. Als je pech had kon je ook onderweg een aantal check posten treffen waar je gecontroleerd werd. Ook werd dan soms je hele bagage nagekeken op illegale dierproducten zoals neushoorn of op wapens.
Onze douane overgang duurde in totaal 30 minuten. Om 15 h reden  we verder. Onze volgende kampeerplek in Divungu was nog  maar een half uurtje verder. Daar kwamen we om 15.30 h aan. We zijn zo’n 7,5 h onderweg geweest en hebben 415 km afgelegd. 
Na aankomst hebben we direct de tenten opgezet. We kamperen bij de Rainbow river Lodge. Deze is gelegen aan de Okavango rivier. Gelukkig lagen we iets boven de rivier, want aan de rivierkant stond een bord met: Danger, krokodillen! 
Alleen Peter en wij hebben de optionele boottocht geboekt. Die vertrok om 16.30 h. Een andere Djoser groep stond ook hier, zij hadden een kortere Djoser junior reis, zij waren vanuit Windhoek vertrokken en zullen eindigen bij de Victoria watervallen. Dus de boot zat toch vol. Bij de boottocht bleek dat iedere Lodge zijn eigen boot had en een riviertocht organiseerde.

Eerst zijn we stroomopwaarts gevaren tot de Poppu watervallen. Deze rivier gaf ons een heel andere omgevingsbeeld dan in Chobe N.P. Hier lagen veel rotsen in de rivier.
Bij de watervallen mochten we op een klein zandige eilandje uitstappen om foto’s te maken.

Daarna zijn we om de rotsen slalommend stroomafwaarts gevaren. Even later zagen we een otter zwemmen. Nog een beetje verder lag een krokodil op een rots.

Bij een smallere doorgang lagen een aantal nijlpaarden op de kant. Onze boot lag maar op 10 meter afstand van de nijlpaarden.

We zijn ongeveer 3 km stroomafwaarts gevaren. Bij het omkeerpunt hebben we lang bij een groepje nijlpaarden gewacht. Daarna zijn we teruggevaren. Bij een nijlpaard dat alleen lag, hebben we ook even gewacht. Tot ieders geluk kwam hij ver uit het water met opengapende bek. Hans heeft heel mooie foto’s kunnen maken. Bij Nancy was net de batterij leeg.

De volgende stop was bij een oever vol net nestgaten. Wij dachten dat het allemaal zwaluwgaten waren, maar er bleken ook  speciale bijeneters te nestelen.

Om 18.30 h waren we terug bij het kampement. Om 19 h was het diner klaar en na het eten  kregen we de briefing voor morgen,  een hele lange reisdag.

Di. 6 aug, van Divundu naar Sachsenheim

Vannacht moesten we even om 03.45 h naar het toilet. Toen we weer jn de tent lagen hoorden we een flinke plons. Na het opstaan bleek dat een nijlpaard op 5 meter van de tenten had gelopen en weer omlaag naar de rivier was gegaan. Dat bleek achteraf ook het enige spannende item vandaag.
Vanmorgen reden we om 7.20 h al weg, iets eerder dan gepland. We hadden een lange rit voor de boeg.
Het landschap onderweg was erg saai, er veranderde weinig in het landschap.

Na 120 km hadden we onze eerste toiletpauze. De volgende pauze was bij een groter tankstation waar we ook iets te drinken en snacks bijgekocht hadden. Daarna reden we door naar een plek langs de weg waar we zouden lunchen. Dat was om 13 h. Daar maakte onze kok van al gisteren gekookte rijst en wat blikjes groentecurry een rijstsalade met vers fruit na.
Om 13.45 h reden we weer verder. Vervolgens kwamen we 14.30 h in de plaats Grootfontein. Van de dorpjes of iets grotere plaatsen hier zien we tot nu toe niet veel. Het is een verzameling van hutjes, huizen en een aantal shops en industriële werkplaatsen.

Bij een van de winkelcentra stopten we, aldaar moest onze kok voor 3 dagen boodschappen doen. Zelf konden we ook inkopen doen. De volgende dagen zitten we in Etosha N.P. Dit park is zo groot dat we er 3 dagen zullen zijn en steeds op een andere plek zullen gaan kamperen. Overal zullen we dus maar 1 nacht verblijven.
Om 15.30 h reden we verder voor het laatste stuk. Hier veranderde het landschap wel, het werd heuvelachtiger.
Om 17.30 h kwamen we aan bij ons kampement Sachsenheim, een andere camping dan bij Djoser in de tekst stond. We hebben 595 saaie kilometers achter de rug waarbij we 9,5 h onderweg zijn geweest.
Bij het kamp aangekomen, heeft iedereen zijn tent opgezet en hebben we geholpen met de diner voorbereidingen. Morgen de hele dag game drive door Etosha N.P..

Wo. 7 aug, van Sachsenheim naar Okaukuejo

Vandaag zijn we om 5.30 h opgestaan. Daarna tas inpakken, tent opruimen en ontbijten. Om 7 h vertrokken we naar de ingang van het park, waar onze game drive begon. Om 7.30 h arriveerden we er, stipt op tijd.
We werden over twee safari auto verdeeld en vervolgens moesten we even in de rij wachten tot we het Etosha park binnen mochten rijden. Onze eigen safari truck, gids en chauffeur reden direct door naar Okaukuejo, ca. 180 km.
Het werd echt een topdag! Al vrij snel zagen we giraffen en springbokjes. Daarna gingen we van de grote weg af naar de Dik Dik road en zagen we de zwarte rug jakhals.

Daar in de buurt zagen we ook nog een gevlekte hyena met een stuk olifant in zijn bek.

Daarna reden we terug naar de grote weg en kreeg onze gids een melding dat er leeuwen gesignaleerd waren.

Er bleek in de verte een leeuw met twee leeuwinnen onder een boom te liggen.

Daarna hadden we een korte pauze bij Namutoni, een fort met kampeerterrein waar we eigenlijk hadden moeten slapen. Na deze pauze reden we door naar een watergat, daar kwamen normaal alle dieren naar toe. Nu was het nog te vroeg en waren er nog geen dieren te zien. Verderop zagen we weer enkele giraffen, zebra’s en struisvogels.
Vervolgens kreeg de chauffeur weer een melding en reden we terug naar de Dik Dik road waar we de jakhalzen en hyena hadden gezien. Alleen reden we nog een beetje verder en daar bleek een luipaard in de boom te liggen. Die hadden we nog nooit in het wild gezien en deze stond al heel lang op het verlanglijstje. Wat ons betreft was de dag nu al geslaagd.

Ook zijn we nog bij een watergat gestopt waar net giraffen gingen drinken.
Hierna reden we weer terug naar fort Namutoni voor een toiletpauze.
Daarna zouden we iets meer doorrijden om in een andere landschap te komen.

Onderweg zagen we nog meer giraffen, heel veel springbokjes, ook nog gemsbokken ofwel Oryken.

Geweldig.
Het Etosha park is ooit een zee geweest welke is opgedroogd. Wat er nu overbleef is een zoutpan. Het hele park besloeg een oppervlak zo groot als Nederland. Het landschap was dus heel vlak. Waar de zoutpan zelf was, spiegelde het als een zee.
Op weg naar de lunchplek zijn we bij nog een watergat gestopt.

De volgorde van alle dieren die we gezien hebben, weten we al niet meer. We hadden er al zoveel gezien. Dit stuk was iets saaier. Door de hitte trokken de meeste dieren naar het water of lagen ze in de schaduw van struiken. Springbokjes zagen we onderweg overal. Ook heel veel giraffen. Er schijnen er 2000 in dit park te zitten. We hebben er zeker 40 gezien.

Onze lunch was om 14 h bij Halali. Een heel groot mooi kamp, met een shop, restaurant, lodges etc. Daar hadden we 30 minuten pauze.
Om 14.30 h reden we weer verder. Onze chauffeur wilde ons ook nog graag een neushoorn bezorgen. We zijn op weg naar Okaukuejo alle zijwegen en watergaten afgegaan. Bij een punt zagen we twee vechtende mannetjes springbokjes

Bij een parallelle weg, zagen we een zwarte neushoorn. In dit geval zag hij erg wit, maar zwart slaat niet op de kleur.

Nu kan de dag helemaal niet meer stuk. We hebben alle big 4 dieren van dit park gezien, buffels zitten hier namelijk niet, dus de big 5 kun je niet zien.
Op weg naar ons eindpunt werd nog bij een laatste watergat gestopt, waar twee struisvogels en drie jakhalzen aan het drinken waren. Een giraf liep net weg.

Om 18.30 h kwamen we bij ons kamp aan, waar onze chauffeur en gids onze tenten al had opgezet. Een verwennerij.
Naast Chobe N.P. is ook dit park een top park.
Onze camping heeft een eigen watergat. Deze is aan de campingzijde afgezet en verlicht. Vanaf bankjes heb je 24 h per dag zicht op alle dieren die er zouden kunnen komen drinken, al bij aankomst stonden er twee olifanten te drinken, met de ondergaande zon op de achtergrond.

Na het eten hoorden we een leeuw brullen, toen bleken er neushoorns en een leeuw aan het drinken te zijn.
Nancy is om 23.30 h naar bed gegaan, Hans is tot 01.30 h bij het watergat gebleven. Hij kon er moeilijk afscheid van nemen, steeds kwamen er nieuwe dieren drinken.

Do. 8 aug, Etosha N.P.

Op deze camping hoorde je ’s nachts alle wildlife geluiden, ook renden er jakhalzen over de camping, die je eten of schoenen meenamen. Bij ons was niets gestolen, iedereen had alles binnen gelegd.
Vanmorgen zijn we na het ontbijt met de eigen truck en alle tenten, bagage etc. vertrokken op game drive. Als eerste reden we naar een watergat, geen idee welke naam deze had. Maar daar was nog niets te zien. Bij iedereen leefde ook de perceptie dat een game drive met zo’n grote truck niets zou zijn, de ramen konden maar half open, en je kon moeilijk van plek wisselen.
Wat hadden wij ons vergist! Wij hebben weer zo’n geluk gehad vandaag.
Na dit eerste watergat reden we weer terug naar Okaukuejo. Naar het shopping en informatie gedeelte voor een korte pauze. Nancy heeft er Namibische postzegels gekocht.
Vervolgens reden we over een andere weg weer het park in. We hebben verschillende watergaten bezocht. Bij de eerste stonden veel auto’s, daar bleken heel groepen zebra’s, springbokjes, struisvogels en wel 11 leeuwen te zijn. Dat was natuurlijk schitterend. Zolang de leeuwen liggen, bleven de springbokjes gewoon eten en drinken bij de bron. Als de leeuwen opstonden, stoven ze achteruit.

Hier hebben we een behoorlijke tijd gestaan en foto’s gemaakt. Er werd continue geruild van plek, zodat iedereen foto’s kon maken.
Daarna reden we verder naar de volgende bron, die hier watergaten heten, sommige waren natuurlijk, sommige waren aangelegd en werden via een pomp gevuld, meestal lag er dan wel een natuurlijke bron naast. Nu hadden beide gaten nog water. Bij deze bron stond een kudde koedoe’s te drinken, daarna kwamen er van links een kudde zebra’s aan en van rechts een kudde hartebeesten. De zebra’s hadden blijkbaar voorrang, de koedoe’s maakten plaats voor de zebra’s en daarna maakten de zebra’s weer plaats voor de hartebeesten. Dit park is continue National Geografic live.

We hebben zoveel gezien, de gevlekte hyena, alweer neushoorns, een olifant en opeens ook een cheeta.  Dat was ook geweldig.

Bij een picknick en toiletplek kwam een gevlekte hyena langs die door een leeuw gegrepen was. Hij miste een oor, had een poot gebroken en een snijwond opzij, waardoor hij moeilijk ademde. We dachten allemaal dat hij de avond niet zou halen. Bij de gevlekte hyena zag je vaak ook jakhalzen rondlopen.
Na 13 h waren we het park uit en reden we naar Eldorado waar we zouden lunchen. Daarna konden we deze boerderij bezoeken, ze hadden een aantal dieren, die het Etosha park uitgebroken waren, gevangen, vanwege de schade aan haar dieren. In plaats van te doden worden ze gesteriliseerd en in een afgesloten terrein gehouden met elektrische omheining. Voor 400 rand werd je met een tractor met een aanhanger waarop je zat over het terrein gereden. Bij de eerste gedeelte kwamen de cheeta’s op ons af stuiven, ze wisten dat ze vlees kregen.

Dit en het neushoorn terrein zijn de enige terreinen waarbij je hun gebied binnen kon rijden. Bij de andere dieren, bleef je zelfs buiten de omheining staan. We zagen ook een bruine hyena, gevlekte hyena’s (maar die wilden niet komen),  een terrein met Caracal die hier ook lynx genoemd werden, ook een katachtige.

Verder een terrein met luipaarden, maar die bleven voor het merendeel in hun schuilplaats zitten. Eentje kwam wel ineens aanstuiven.

Daarna kwamen we bij de leeuwen. Dit waren twee leeuwen (broers) en 1 leeuwin. Frits kwam met zijn camera te dicht bij het hek vanuit de aanhanger en kreeg een schijnaanval. Daar schrok hij behoorlijk van. Toen ze het vlees kregen rende 1 leeuw direct weg, de andere leeuw en leeuwin lieten zich mooi fotograferen.

Als laatste kwamen we langs de witte neushoorn. Nu zagen we aan de bek ook duidelijk het verschil met de zwarte neushoorn.

Om 16 h reden we verder naar onze volgende overnachtingsplek die maar 10 km verderop lag, Etosha Village Talina Campground.
Dit was de laatste nacht in Etosha N.P., morgen  zetten we onze Namibië verkenning weer voort.

Vr. 9 aug, van Etosha Village naar Damaraland bij Twyfelfontein

Vanmorgen mochten we een beetje uitslapen. De wekker ging af om 6.30 h. Om 7.30 h ontbijten en om 8 h vertrokken we met de truck.
We hadden weer een lange rit voor de boeg. Het eerste stuk was een asfaltweg, de C38 naar Outjo. Om 9.10 h kwamen we daar aan. Daar hebben we ca. 1,5 h in een cafe-bakkerij tijd doorgebracht, er was wifi en goede thee en koffie. Helaas kwamen we met de tablet niet op de wifi, anders hadden we de website kunnen bijwerken. Vooraf hadden we nog even inkopen gedaan en een vingerhoedje en postzegels gevonden. Onze gids moest grotere inkopen doen en ook de truck had brandstof nodig.
Toen de gids klaar was vertrokken we over de C40 naar Kamanjab. Net daarvoor hebben we geluncht op een picknick plaats. Nog een klein stukje verder kwamen we bij het Oppi-Poppi restcamp. De mensen die niet naar de bosjesmannen rotstekeningen wilden, konden hier blijven wachten tot we terug waren. Ook moest onze gids hier betalen en de sleutel van het hek ophalen. Daarna reden we 6 km terug naar Peet Alberts koppie, met de bosjesmannen rotstekeningen. Deze waren 50 jaar geleden ontdekt, de leeftijd van de tekeningen zelf stond nergens vermeld. Om 13.30 h waren we bij het paadje.

De rotsen en natuur zelf waren al heel mooi. Hier voelden we ons weer direct in ons element, lekker bewegen in een rotsige, heuvelige omgeving.

De rotsen waren op allerlei plekken versierd met rotstekeningen. Sommige waren meer verweerd en sommige waren goed herkenbaar. Wij herkenden voornamelijk giraffen. Verder nog een paar Oryxen, zebra’s en olifanten. Ook zagen we een voetafdruk. De rotsen met schilderingen lagen op een kleine heuveltop, met mooi uitzicht.

Om 14.15 h vertrokken we weer, terug naar Oppi-Koppi.
Daarna begon een gravelweg, door onze gids African Massage genoemd, de C35 naar Khoixas. De omgeving veranderde langzaam in een soort rotswoestijn. Deze gravelweg viel nog mee.
In Khorixas kregen we weer een toiletpauze en konden we eventueel nog een paar boodschappen doen. Bij de supermarkt kregen we een mandje aangereikt door een medewerker en kregen we de vraag of we geen brood voor hem wilden kopen van 10 N$, ongeveer €0,65. We dachten dat de nood wel heel hoog moest zijn als je zo’n vraag aan toeristen stelt. Dus we hebben dat brood wel gekocht. Het zette ons wel aan het denken. Een heel brood kostte hier N$ 10,-, een klein zakje snoepjes, vergelijkbaar met bijvoorbeeld een zakje M&M’ s zoals ze bij ons ook bij de kassa liggen, kostte hetzelfde.
Vervolgens vertrokken we weer, nu over de onverharde weg de C39 richting Twyfelfontein. Dit was echt een rollercoaster weg. Iedereen zat in de bus van de  Grote Bump, en dan van joeeeee. Het leek op een privé rit tijdens een Dakar rally etappe.

Om 18 h kwamen we bij ons kamp Camp Xaragu aan.
Iedereen heeft zijn tent weer opgezet en heeft daarna meegeholpen het avondeten te bereiden. Het eten bereiden duurde langer dan onze kok had gedacht, daarom kregen we tijdens het koken de briefing. De info over Swakopmund werd gegeven en ook alvast de prijzen over de excursies daarna i.v.m. genoeg geld op zak hebben. Daar was wat discussie over, omdat de tekst bij Djoser suggereert dat iets inbegrepen was, en er nu een  aparte prijs voor werd genoemd. Daar kan onze gids niets aan doen, maar de informatie van Djoser is sowieso erg versnipperd en niet compleet. Morgen in Swakopmund gaan twee mensen wel even mailen naar Djoser.
Dit was voor de komende dagen de laatste nacht kamperen, want nu gaan we twee dagen slapen in een Lodge in een echt bed, daarna vervolgen we ons kamperen in de tent weer.

Za. 10 aug, van Damara land naar Swakopmund

Vanmorgen alweer vroeg opgestaan, om 5.45 h. In het donker alles ingepakt en om 6.30 h konden we ontbijten. Toen begon het licht te worden.
Om 7.30 h, stipt op het afgesproken tijdstip reden we weg. Alweer een lange rit, nu naar Swakopmund. De meeste zaten er een beetje doorheen en verlangden naar een echt bed en het (laten) wassen van kleding.

Eerst reden we terug naar Khorixas, over de hobbelige gravelweg. Daarna sloegen we een nieuwe weg in, richting Uis. Onderweg stopten we bij een echte woestijnplant, de wervidha, waarbij we uitleg kregen van onze gids. De volgende stop was bij een Herero markt, om 9.45 h. Daar zaten de dames in vol ornaat in de traditionele kleding. Als je wat kocht, mocht je foto’s maken. Ze waren gelukkig helemaal niet opdringerig. Toch van alles gekocht, ieder item was niet erg duur, maar alles bij elkaar gaf je toch meer uit dan je vooraf had gedacht.

De volgende stop was weer bij een woestijnplant, de Rhino Bush plant. Dit was een wolfsmelkachtige plant, echter uiterst giftig. De melk werd door de bosjesmannen gebruikt op de pijlpunten. Als ze een dier ermee raakten, werd het gedeelte van het dier dat geraakt was, oneetbaar. Als het al te ver door het dier verspreid was, was het hele dier oneetbaar.

In de buurt van Uis stopten we bij een Himba markt, ook daar mocht je foto’s maken als je iets gekocht had. Ze waren een stuk hardnekkiger om armbandjes en andere dingen te verkopen dan de Herero.

Om 11.25 h reden we verder naar de kust, naar Cape Cross. De gehele weg ging over een gravelweg, dus continue “African Massage”. Om 13.20 h kwamen we aan bij Cape Cross, waar onze gids eerst de permit moest kopen. Daarna nog een paar kilometer naar de parkeerplaats. Daar kwam de stank van de pelsrobben je tegen moet. De populatie scheen uit zo’n 250.000 pelsrobben te bestaan. Echt heel veel.

Ze hadden in december jongen gekregen, en nu werden de jongen nog steeds gezoogd. We zagen dus heel veel moeders met al grote jongen. De stank was echt heel erg. Later zagen we ook een jakhals tussen de robben lopen, compleet ongestoord. Pas toen hij een uitval naar een jong deed, werd hij verjaagd.

Vervolgens reden we om 14.30 h verder naar onze laatste bezienswaardigheid van vandaag, een scheepswrak. Hier bij de zee was het veel frisser dan we tot nu toe gewend waren. Iedereen heeft inmiddels een jas aangetrokken, er stond een frisse bries.

Met al die stops voor bezienswaardigheden was het rijden van de 500 km een stuk leuker.
Daarna reden we door naar Swakopmund waar we bij de een activiteitencentrum afgezet werden. Daar kregen we een video te zien van de mogelijkheden. Wij willen een rustdagje houden en een beetje uitslapen. De enige activiteit die we leuk vonden was de dolfijnen tour (Nancy), maar dan kwam je ook weer bij Cape Cross, dat hadden we al gezien. De andere activiteit was de desert Explorer (Hans). Daarbij ging men op zoek naar de kleine 5  dieren van de woestijn, o.a. gekko’ s maar ook slangen, spinnen etc. Nancy was hier echt niet voor te porren vanwege haar schrik voor dat gespuis en de tour had als nadeel dat je alweer vroeg op moest én dat het waarschijnlijk weer een stoffige bedoening was. We hebben dus niets geboekt. Leden van de groep hebben o.a. paardrijden, quad rijden en sandboarden geboekt.
Om 17 h kwamen we in ons guesthouse aan. Daar werden we heel enthousiast door een dame ontvangen die vertelde dat er 3 masseuses aanwezig waren en eventueel laat wilden doorwerken. Er was een groepsdiner gereserveerd voor 18.30 h vertrek, dus wij hebben ons stoffig en vies direct voor een massage gemeld. Ze hebben ons van 17.30 h tot 18.20 h gemasseerd. Nancy had nog steeds een aantal pijnlijke knopen in de schouders zitten. Een aantal personen, liet zich nog na het eten masseren. Ze waren tot 24 h aanwezig, maar zondag was een rustdag. Maandagochtend om 6.00 h zouden ze weer aanwezig zijn.

Om 18.30 h zijn we met zijn allen naar het gereserveerde restaurant gelopen. Dit was een Italiaans restaurant. Ze serveerden echter naast pizza en pasta ook gewoon vis en wild.
We hebben voor de game grill gekozen. Game wil zeggen, lokaal wild. We kregen 4 stukjes vlees; zebra (het lekkerst), koedoe (ongeveer even lekker), oryk en springbok.
Echt lekker. Na het eten zijn we weer gezamenlijk terug gelopen naar ons Guesthouse, waar wij ook eindelijk konden douchen.
Een mooie afsluiting van een gevarieerde dag.

Zo. 11 aug, Swakopmund

Vanmorgen zijn we toch redelijk op tijd opgestaan, want we moeten onze was voor 8 – 8.30 h inleveren. Ook heeft Hans een Afrikaanse stekker geleend, want we kwamen er gisteravond achter dat er maar 1 stopcontact op de kamer was, eigenlijk voor de nachtlampjes, en dat dit een Afrikaanse stekker was. Deze zitten hiet op de wereldstekker, je moet ze altijd los kopen.
Om 8 h zijn we gaan ontbijten en vervolgens hebben we de blog op de website bijgewerkt. We hadden het probleem, dat we geen foto’s geupload kregen, daarvoor heeft Nancy met de helpdesk van Siteground gechat. Zij konden wel foto’s in onze mediabibliotheek uploaden. Dus waarschijnlijk ligt het aan de wifi, ondanks dat deze erg snel leek en we drie streepjes verbinding hadden. Als uitzondering wilde de medewerker wel de foto’s in onze mediabibliotheek zetten. Daar waren we natuurlijk superblij mee.
We hadden nog gewaarschuwd dat het heel veel foto’s waren. In 5 mails hebben we alle foto’s naar haar gestuurd en konden vervolgens de website bijwerken.
Om 12 h zijn we de stad ingelopen. Het is hier echt heel veel kouder dus Nancy heeft zich warm aangekleed.

In Swakopmund zijn we alle historische (Duitse) gebouwen afgelopen. Omdat het zondag is, is er heel veel dicht en hebben we moeten zoeken om een restaurant te vinden. Na 13 h vonden we een restaurant, Jetty 1905, gelegen op de pier van Swakopmund. De golfslag van de Atlantische Oceaan tegen de pijlers van de pier is indrukwekkend. Het restaurant bleek relatief chique te zijn.

We hebben een krab-surimisalade gegeten, wat uit een klein timbaaltje surimisalade bestond en 1 stukje gegrild stokbrood met een tempora garnaal. Daarbij hadden we zalm en tonijnsushi genomen. Het smaakte echt heerlijk en gaf een decadent gevoel dat we hier gewoon op een pier, in de zon, van Sushi in Afrika aan het genieten zijn.
Omdat de maaltijd nogal licht was, hebben we nog de  nagerecht genomen. Een soort chocomousse taartje voor Nancy en een sticky toffee cake voor Hans.
Om 14.45 h zijn we verder gelopen naar de vuurtoren en nog een paar andere historische gebouwen. Op weg daar naar toe, kwamen we een hoop mensen van onze groep tegen.

Via de achterkant van de vuurtoren zijn we verder gelopen naar een tweede oud station, wat nu een mooi hotel is. Frits en Ingeborg hebben hier gebrunched en waren er erg tevreden over.

Daarna zijn we nog iets gaan drinken en vervolgens zijn we naar het restaurant van gisteren gelopen om te reserveren, dat schijnt hier redelijk te moeten.

Net voor het restaurant kwamen we Geert tegen in een winkel en zij hadden dat hotel Swagopmund gereserveerd voor het diner. We vroegen of we ons mochten aansluiten, dat was geen probleem. Voor de zekerheid zijn we er naartoe gelopen en hebben ons aan hun reservering laten toevoegen.

Daarna terug naar ons guesthouse. Daar het verhaaltje van gisteren getypt en toen was het alweer tijd om naar het restaurant te lopen. We waren met 9 personen. In het restaurant kon je óf van het buffet gebruik maken óf a la carte eten. We kozen voor a la carte eten, en hebben een visschotel voor okbs tweeën besteld en een salade die we delen als voorafje.
De visschotel was echt gigantisch groot, ook superlekker. Daarna hebben we bij de balie onze Namibische dollars omgeruild tegen Zuid-Afrikaanse Rand.
Om 22 h waren we weer terug op onze kamer om dit verhaaltje te typen.

Ma. 12 aug, van Swakopmund naar Solitaire, Bushman Camp

Vanmorgen zouden we om 9 h vertrekken. Om 8.15 h waren we daarom gaan ontbijten. Het echte vertrek was iets later omdat ze nog iets met de truck aan het doen waren. Iets later vertrokken we, de volgende stop was iets later in de stad waar onze gids vlees had besteld en de Namibische dollars moest inwisselen voor Zuid-Afrikaanse Rand. Het oponthoud duurde zeker wel een uur. Daarna reden we weer terug naar ons guesthouse waar met een tuinslang de watertank werd bijgevuld.
Om 10.30 h vertrokken we pas echt naar onze volgende bestemming. Onze eerste fotostop was bij een lagoon met heel veel flamingo’s in Walvis Bay.

Geweldige ervaring. Ze waren er niet altijd, dus we hadden weer geluk.
Daarna reden we door over de onverharde hobbelige weg. Het was weer de hele route “African Massage”. Onze safari truck is echt heel aftands en rammelde gigantisch. Een hele hoop klinknagels zaten los.
De volgende fotostop was bij een paar mooie bomen in een rotslandschap. Dit waren Kokerbomen die wel 200 jaar oud kunnen worden. Ze hadden een hele mooie bast.

Na deze korte stop reden we weer door. Daarna stopten we in een mooi geërodeerd heuvellandschap een zogenaamd maanlandschap.

Schitterend. De namen van de gebieden wisten we niet, die zullen we thuis wel proberen te achterhalen.
Daarna zijn we nog één keer gestopt, namelijk bij het passeren van de steenbokkeerkring. Daar natuurlijk weer foto’s gemaakt.

Om 16.15 h kwamen we aan bij onze kampeerplek, Bushman Camp. Iedereen heeft direct de tent opgezet en de keukenspullen helpen uitladen.

Bijna iedereen had de optionele Bushman tour geboekt. We vertrokken om 16.50 h met een kleinere safari auto. Onze gids was een echte bosjesman, alleen van gemengd bloed. Echte volbloed bosjesmannen bestonden nu niet meer in Namibië . Ze waren heel klein en hadden een gelige huidskleur. Nu waren ze al groter en hadden ook gewoon een donkere huidskleur. Onze gids vertelde honderduit over het Bushman bestaan en hun gewoonten. Ergens het kleine gaatje van een spin gevonden, die zijn nest afsloot met een soort deksel. Het gat was wel 120 cm diep.

Verderop mochten we de wagen weer uit en zagen we de sporen van een hagedis. Die viste hij vervolgens ook uit het zand, ze groeven zich namelijk  onder  het bovenste laagje zand in tegen de warmte en predators in.

Bij het eindpunt van de route mochten we weer van een mooie zonsondergang en avondgloed genieten.

Vervolgens reden we terug naar het kamp, waar we in het donker aankwamen. Onze gids had ondertussen met behulp van de familie die niet mee was gegaan het diner bereidt. Dit keer kregen we Koedoe en Oryx van de barbecue.
Na het eten kregen we de briefing, morgen vertrekken we zonder ontbijt om 5.30 h naar de beroemde duinen van Namibië voor de zonsopgang. Daarna krijgen we pas ontbijt. Dus dat wordt heel vroeg opstaan.
Om 20.45 h zijn we nog even naar de bar gelopen waar je uitzicht had op een verlichte waterbron, waar ’s nachts veel dieren zouden komen drinken, voornamelijk de woestijn zebra.
We konden niet te lang genieten, morgen weer heel vroeg op.

Di. 13 aug, van Solitaire naar Sossus oasis camp

Vanmorgen stonden we om 4.45 h op en om 5.35 h vertrokken we, een paar minuten later dan afgesproken. Onze chauffeur reed behoorlijk door, we dachten dat het was om de zonsopgang vanaf de duin te kunnen zien. We hebben 120 km gereden in 1.50 h over een gravelweg. Onze chauffeur heeft nog een aantal auto’s ingehaald, hij reed harder dan de toegestane snelheid van 60 km/hr. We zagen ook verschillende 4×4 langs de weg staan met bandenpech (later op de avond hoorden we bij het tankstation dat er vandaag 14 auto’s met lekke banden langs waren gekomen vanwege de slechte staat van de weg)
Om 7.20 h kwamen we bij de ingang van het Nationaal Park, waar een lange rij van auto’s stond te wachten. De poort was nog dicht. Blijkbaar was het toch niet de bedoeling om de zonsopgang vanaf de duin te zien, want dat was nog 60 km rijden.
Iets na 7.30 h mochten we het park in, onze chauffeur heeft direct weer vol gas gegeven en weer een heleboel auto’s ingehaald. Ondertussen lekte nu een van de benzinetanks, de radiator, de trap om de bus in te komen is aan een kant gebroken, het was echt een slijtageslag voor de bus en voor ons in de bus.
Om 8.10 h arriveerden we bij Dune 45, een van de grote duinen van dit Nationaal Park.

We zijn direct de duin opgelopen, wat nog behoorlijk pittig is door het losse zand. We zijn naar het hoogste punt gelopen en daar hebben we foto’s gemaakt.

Daarna via de rand weer omlaag gegaan. Je kon ook loodrecht omlaag rennen, maar daar hadden we geen zin in. Om  9.30 h kregen we beneden bij de bus ontbijt. We hadden in de bus al ontbijtkoekjes gegeten, anders was het ontbijt wel erg laat geweest na zo vroeg opstaan te zijn.
Na het ontbijt zijn we doorgereden naar het einde van de weg, daar stonden 4×4 trucks klaar om ons naar Sossusvlei te brengen. De rit was weer een achtbaanachtige ervaring. Een keer kwamen we weer helemaal los van de bank en kreeg Astrid, die al hernia’s heeft, weer een scheut in de rug.
Bij een parkeerplaats mochten we eruit en liepen we naar de Deadvlei, dit was nu een droge rivierbedding, afgesloten door de duinen, die nog vol stond met dode bomen. Die stonden er al minstens 800 jaar dood. Bij foto’s van Namibië zag je altijd deze duinen en vallei.

We hebben er ook rondgelopen en foto’s gemaakt.

Daarna vertrokken we met de 4×4 truck nog naar Sossusvlei, waar momenteel geen water stond en daar mochten we niet uitstappen. Vanuit de auto mochten we foto’s maken. Gisteren bij de bosjesmannen tour hadden we uitleg gekregen hoe Sossusvlei, Deadvlei en anderen ontstaan waren.
Om 13 h reden we naar ons kamp Sossus Oasis Camp, bij de ingang van het park. Om 15 h kwamen we aan, met twee stops waar we eventueel inkopen konden doen. Die twee lagen slechts 500 m uit elkaar. Daar aangekomen hebben we direct de tenten opgezet en vervolgens kregrn we om 15.30 h onze lunch. Daarna hadden we ongeveer 45 minuten vrije tijd, oorspronkelijk bedoeld om een siësta te houden. Nu was het wel heel kort.
Om 16.30 h reden we naar Sesriem Canyon. Daar hebben we een korte wandeling door de Canyon gemaakt.

Heel erg mooi. Veel conglomeraat rotsen. Om 18 h waren we terug op ons kamp, waarna we om 19.30 h avondeten en briefing hadden. Morgen weer een lange reisdag. Dit hakte er nu wel al een beetje in bij een groot gedeelte van de groep.

Wo. 14 aug, van Sessosvlei naar Fish river Canyon

Vanmorgen werden we om 5.30 h wakker terwijl er een zand- c.q. woestijnstorm aan de gang was. Het opruimen van de tenten bleek een uitdaging te zijn. Tijdens het inpakken werd je gegeseld door het zand. Het ontbijt werd vanuit de laadbakken van de truck geserveerd anders waaide het weg. We hadden weer een lange tocht voor de boeg, daarom moesten we ook brood voor de lunch maken.
Om 7.10 h reden we weg. De rij voor de ingang van het park was al lang. Deze bezoekers hadden pech, met deze zandstorm kon je niet de duinen oplopen en de mooie kleuren en uitzichten zien.
Onze chauffeur en gids maakten zich zorgen om welke route we zouden nemen, beide routes waren qua staat van de weg zeer slecht en de truck leed hierdoor voortdurend. Zoals eerder gezegd, lekte er al van alles.
We waren begonnen met de ene route, die echt heel slecht was. Daarna, tenminste dat was onze indruk, zijn we doorgestoken naar een andere route.
Daarna was het nog steeds een gravelweg, maar relatief gezien minder hobbelig. Het eerste uur hadden we slechts 40 km afgelegd, o.a. door een paar stops om de tanks en radiatoren te controleren.
Daarna konden we meer snelheid maken. We moesten zo weinig mogelijk stops maken, om tijd te winnen. We moesten 600 km afleggen vandaag.
Op een moment vloog het luik van de cabine van de truck af tegen de ruit waar wij zaten. Op de eerste rij zaten Geert en Boet. De ruit was helemaal gebarsten. Met ductape werd de ruit getaped om te voorkomen dat de ruit zou knappen en we met splinters bedekt zouden worden.
Daarna boog de ruit toch nog erg door ondanks getaped met de ductape en lieten we de truck stoppen. Vervolgens werd er een matras tegenaan geklemd.
De enige stop was in een plaats Bethanien. Dat plaatsje was bekend voor zijn biltong, het Afrikaans gedroogd vlees. Zowel de chauffeur als gids hebben biltong gekocht.
Om 15.35 h bereikten we onze camping. De entree was gigantisch leuk aangekleed met allerlei oude auto’s en typische bomen en cactussen van hier. Het zag er heel western achtig uit.
Daarna konden we de tent omzetten.
Om 16.20 h vertrokken we naar Fish river Canyon, de op een na grootste canyon ter wereld. Grand Canyon is de grootste.

Daar werden we bij een bepaald uitzichtpunt afgezet met de truck en konden we teruglopen naar een ander viewpunt waar een mooie opstelling van tafels en banken was gebouwd.

De route langs de rand was heel mooi. De zon stond al laag, want we bleven tot de zonsondergang.

Bij het eindpunt hadden de gids en chauffeur een verrassing voor ons, er stond fris, wijn, chips en koekjes klaar. Leuk gedaan.

Na de zonsondergang reden we terug naar onze camping. Daar hebben we meegeholpen met het avondeten bereiden. Vanavond aten we dus vrij laat.

Do. 15 aug, van Fish River Canyon (Namibië) naar Oranje rivier (Zuid-Afrika)

Vanmorgen mochten we uitslapen, wel tot 6.30 h. Om 7.20 h ontbijt. Daarna vertrokken we om 8.20 h voor een relatief korte rit naar Oranje rivier, Zuid-Afrika. Net voor vertrek had iedereen al het Namibische Departure formulier ingevuld.
Het eerste stuk gingen we weer rammelend over een gravelweg. Later werd de weg beter. De coderingen van de weg gaven ook iets aan over het type weg. De A- en B-wegen waren van asfalt, de C-en D-wegen meestal van gravel of zand.
De rit ging voorspoedig. Onderweg waren we 1x aangehouden door de Namibische politie, die op zoek was naar drugs of handel in verboden dierenonderdelen.

Ongeveer 50 km voor de grens hadden we om 10.30 h een korte stop bij een tankstation, waarbij we onze laatste Namibische dollars konden opmaken. Daarna reden we door naar de grens. De Oranje rivier vormt de grens tussen Namibië en Zuid-Afrika. Bij de Namibische grens zijn we met de paspoorten naar binnen gegaan. Daarna ging onze gids met alle paspoorten naar de politiepost. Als we pech hadden moest alle bagage uitgeladen worden waarna deze met een drugshond gecontroleerd worden. De politieman was een vriendelijke, hij liet ons vlug door zodat we weg zouden zijn voordat zijn baas met de politiehond zou arriveren. Zijn baas was blijkbaar veel preciezer en beleefde er veel plezier aan om toeristen alles uit te laten pakken. We hadden dus veel geluk.
Daarna reden we de brug over naar de Zuid-Afrikaanse douane, daar werden de paspoorten vlug gestempeld. Ze vroegen alleen hoe lang je in Zuid-Afrika bleef.
De hele grensovergang heeft ongeveer 40 minuten geduurd, van 11 tot 11.40 h. Iets verderop hadden we nog een korte stop bij een winkel met pinautomaat. Daar konden de personen die nog geen Zuid-Afrikaanse Rand hadden geld pinnen. Vervolgens reden we langs de Oranje rivier weer een stukje terug, nu aan de Zuid-Afrikaanse zijde, tot onze camping; Fiddlers Creek. Daar kwamen we om 12.30 h aan.

De rest van de middag hadden we vrije tijd, behalve de personen die de kanotocht geboekt hadden, die moesten om 14.30 h weer vertrekken. Wij hebben lekker in de schaduw gezeten om te lezen, en Hans heeft nog langs de rivier vogels, waaronder weer ijsvogels, gefotografeerd.

Vandaag hebben we 195 km gereden in ca. 4 h, waarvan 1.15 h pauze/stoptijd.

Vr. 16 aug, van Oranje rivier naar Cederberg

Vanmorgen mochten we weer uitslapen tot 6.30 h. Het was weer een koude nacht, doordat we verder zuidelijk kwamen was de winter duidelijker voelbaar. Daarna voerden we dezelfde ochtend routine uit als gisteren. Om 8.10 h reden we weg. Zoals Djoser het beschreef was het een ochtendrit, maar dat klopte toch niet.
Onze eerste pauze was in Springbok, na 130 km, waar we 1.20 h gepauzeerd hebben. Onze gids heeft weer inkopen voor het eten gedaan in die tijd. Wij hebben ook eerst weer drinken, snacks en taarten gekocht. Onze gids was gisteren jarig, maar konden we helemaal niets krijgen, daarom kochten we vandaag taart. Daarna zijn we naar Wimpy gegaan waar wifi was. Met cola en gebak erbij lukte het ons om de blog van 10 augustus op de website te zetten. Nancy was ook bijna klaar met 11 augustus, maar toen ging er iets mis. Op de komende campings tot Kaapstad hebben we geen Wi-Fi meer, dus naar alle waarschijnlijk konden we pas in Kaapstad de website weer bijwerken.
Om 11.15 h reden we weg.

Onze lunch liet nog even op zich wachten, pas om 13.30 h werd er gestopt voor de lunch, toen hebben we ook de taart aan onze gids Mxolisi gegeven. Hij was toch wel verrast en werd er zelfs een beetje verlegen van.

Het landschap was ondertussen veel bergachtiger en groener geworden. In de berm stonden veel bloeiende  planten. Ook op de lunchplek stonden veel bloeiende planten.

Een uur later vertrokken we voor de rest van deze etappe. Nadat we de olifantrivier passeerden, reden we het wijngebied binnen. Overal zag je de wijnranken.
Om 16.10 h kwamen we op onze camping aan. Volgens de Djoser tekst was dit ook het Rooibos gebied en kon je er mooi wandelen. Alleen als je zo laat ter plaatse arriveerde, kon je er niet veel meer doen. De Rooibos plantages lagen op de top van de heuvels en de enige wandeling vanuit de camping was naar een dorpje, 5 km verderop over een vlakke weg. Niet echt interessant.

De enige echte activiteit was wijn proeven. De wijnproeverij begon om 17 h. Daar moest je natuurlijk wel een beetje een wijnliefhebber voor zijn. Wij hadden dus een rustige namiddag.
In totaal hebben we vandaag 430 km gereden en zijn we 8 h onderweg geweest. De totale pauzetijd was 2.30 h, waarvan het merendeel voor rekening kwam voor het doen van inkopen

Za. 17 aug, van Cederberg naar Simons town

Vanmorgen warenn we om 5.30 h opgestaan, we pakten voor de een na laatste keer de tent in. Daarna gingen we om 6.20 h ontbijten en om 7 h vertrokken we naar Simons town.
We hadden een mooie rit over goed asfalt. Dit keer hadden we een paar pauzes, de tweede pauze was om 11 h bij Table View, de tafelberg was van daaruit goed zichtbaar. Daar moesten we zelf onze lunch kopen. Wij waren bij Burger King gaan eten, in de hoop dat de wifi daar zou werken. De wifi werkte wel, maar we konden onze inlogpagina niet bereiken . Daarna zijn we door Kaapstad gereden en vervolgens richting Kaap de Goede Hoop. Na Kaapstad hadden we nog een korte stop waarbij we mooi uitzicht op de kust hadden. Die was hier tamelijk woest.
Na lang rijden kwamen we om 14.30 h aan bij Cape Point. Daar ging een tandradbaan, de Flying Dutchman, naar het Upper Lighthouse, een vuurtoren.

Je kon te voet of met de tandradbaan. Wij hebben een enkeltje tandradbaan gekocht, gewoon voor de lol.
Het waaide heel hard, normaal zou de hele groep van Cape Point naar Kaap de Goede Hoop gelopen hebben, maar  onze gids vond dat het te hard waaide.

Wij zijn vanaf de Upper Lighthouse omlaag gelopen en zijn vervolgens (samen met een paar anderen) toch afgedaald naar Kaap de Goede Hoop.

Onderweg hebben we in de verte nog elanden gezien, de grootste antilope van Zuid-Afrika. Bij de parkeerplaats zagen we ook nog een baviaan. Bij Kaap de Goede Hoop aangekomen sloten we aan de rij aan om een foto bij het bord te maken. Even later kwam onze bus al aan, goede timing.

Daarna zijn we direct teruggereden naar Simons town, waar een pinguïn kolonie zat. We kwamen om 16.55 h bij de entree aan, om 17 h sloten ze. We mochten toch nog binnen en een kwartiertje rondkijken. Het waren hele leuke kleine pinguïns.

Daarna reden we een stukje terug richting Kaapstad voor onze kampeerplek. Simons town zag uit als een heel gezellig stadje. Iedereen had wel zin om in een hotel te slapen en dat je dan ’s avonds even het stadje kon inlopen. Helaas, we zaten op een camping zonder voorzieningen, geen bar, geen winkels in de buurt en geen Wi-Fi. Alleen toiletten en douches en stroom.
Dit was onze laatste kampeernacht, morgenvroeg naar Kaapstad. Dan is het wel alweer zondag, hopelijk zijn er in Kaapstad deze  keer wel winkels open. Dat vonden we een slechte planning van Djoser; van de twee keer dat je in een stad zat, was het zondag en was alles dicht, of in ieder geval heel veel.
Dit was de laatste maaltijd klaargemaakt door onze gids. Vanwege zijn moeilijke naam noemen we hem Mojo. Hij pakte flink uit met soep vooraf,  t-bone steaks, knoflookbrood (niet voor Nancy), salade en aardappels in de schil gekookt en nog een toetje na.
Wat helaas een feestelijke avond had moeten worden, ook voor Mojo, werd vervolgens overschaduwd doordat een discussie werd gestart dat een aantal personen die heel teleurgesteld waren over deze laatste kampeerplek en dit richting Mojo uitgesproken werd. De sfeer was daarna minder, daardoor waren op tijd gaan slapen.

Zo. 18 aug, van Simons town naar Cape Town

Vanmorgen mochten  we uitslapen. Ontbijt was pas om 8 h. Het was een hele koude nacht, Nancy heeft haar donsjack aangehouden tijdens het slapen. Na het ontbijt vertrokken we om 9 h naar Kaapstad. Omdat het zondag was, waren veel winkels dicht en gingen mensen naar de kerk, daarom was het rustig op de weg.
Om 10 h kwamen we aan bij ons hotel (YES, een hotel), Ashanti lodge. Het bestond uit 3 gebouwen. Wij zaten in guesthouse 2.
De gebouwen lagen niet aan elkaar, maar verderop in een ander straatje. We kregen eerst de kamernummers te horen. Vervolgens zijn we naar guesthouse 1 of 2 gelopen. Daar moesten we even wachten tot Mojo de sleutels gehaald had. Vanwege de veiligheidheid waren er 3  af te sluiten poorten c.q. deuren waar je  binnen kwam. Kaapstad en Zuid-Afrika in het algemeen, waren niet echt veilig qua berovingen etc. Om 10.45 h kregen we de sleutel en hebben we onze bagage en rugzak georganiseerd. We wilden namelijk de Tafelberg op lopen. Om 11.20 h vertrokken we richting de hop-on-hop-off bus. Daar hadden we al een kaartje voor gekocht. We ontdekten een mooi park op onze route richting de bus opstapplek, de Compagnie Gardens. Deze bleek te bestaan uit gebouwen uit de VOC tijd en nog de VOC groentetuin.
Daar zijn we even gaan lunchen bij het café in het Afrika museum. Ook stond er een pinautomaat, we waren bijna door onze Zuid-Afrikaanse Rand heen.

Vervolgens zijn we doorgelopen naar de busopstap plek. Daar bleek dat we ons kaartje moesten activeren, dus echt tijd win je niet door het kaartje in je hotel te kopen. We kregen een soort kassabon en een koptelefoontje.

Daarna om 13.10 h met de bus van de Rode route van halte 4 naar halte 7 gereden, het kabelbaan station. Daar kwamen we om 13.30 h aan. We zagen dat er ondertussen al wolken over de Tafelberg aan het vallen waren, de top was al niet helemaal meer zichtbaar.

Omdat we te voet, helemaal geen uitzicht meer zouden hebben, hebben we besloten om met de kabelbaan te gaan. De wandeling naar de top van de Tafelberg zou 2,5 h duren, enkele reis. Een heel steil pad. Ondanks de snelle kabelbaan, zijn we toch in de wolken op de top terecht gekomen en hadden we bijna geen uitzicht. Wel zag de top er mooi uit, met mooi geërodeerd stenen zoals in het karstgebergte of de stenen die in de Chinese tuinen werden gebruikt. Daartussen allerlei planten en paadjes.

We hebben toch een rondje over de top gelopen in de hoop dat er ergens even vrij uitzicht zou komen. Helaas was dit niet het geval. We waren op voorhand ook nieuwsgierig naar de hoogte van de Tafelberg, die stond namelijk niet in ons boekje vermeld. De hoogte bleek 1086 m te zijn, dit werd tijdens de rit naar boven verteld.

Om 15.10 h waren we weer beneden en zaten we in de hop-on- hop-off bus. Helaas reed hij het rondje maar 1 kant op, we hebben dus de route langs de kust gevolgd, tot we weer in Kaapstad terug waren.

Bij onze opstaphalte in Longstreet zijn we uitgestapt en vervolgens terug gelopen naar onze lodge.
Daar hebben we ons lekker gedoucht en weer schone, stofvrij kleding aangedaan. Heerlijk. Daarna hebben we de website bijgewerkt, hier was goede wifi.
Om 18.30 h zijn we met een klein groepje met een Uber taxi naar restaurant Karibu gereden. De rest was er al. Hier vond ons afscheidsdiner plaats. Het was een leuk restaurant met een goede kaart. Alleen hadden ze Nancy haar vlees (wild) verpest door het welldone te bakken ipv het gevraagde medium-rare. Wild vlees werd erg taai bij welldone. Nancy kon wel een nieuw bord krijgen, maar van die paar happen zat ze al vol en ze had geen zin om te wachten op een nieuw bord.
Tijdens het eten kwam er ook een zanggroep binnen die kort optraden. Het klonk erg goed. We hebben een CD van ze gekocht, hopelijk klinkt het thuis ook nog goed.

Hans heeft een afscheids speech voor Mojo gehouden en daarna hebben we allemaal onze fooi in een envelop aan hem gegeven. Het was de bedoeling dat de chauffeur (Richard) ook mee zou gaan eten, maar hij was niet meegekomen.
Om 22.30 h waren we weer terug in ons hotel waar we onze bagage hebben georganiseerd voor onze terugreis morgen.

Ma. 19 en di. 20 aug, van Kaapstad naar Amsterdam via Frankfurt

Vanmorgen mochten we lekker uitslapen. We zijn om 7.30 h opgestaan. Na het wassen en aankleden waren we met de bagage en rugzakken naar het hoofdgebouw gelopen. Daar de bagage in de locker gezet en de sleutel ingeleverd. Gisteren kregen we bij de briefing te horen dat we pas om 15 h hoefden te vertrekken. Bij het ontbijt kregen we te horen dat we om 13.30 h opgehaald zullen worden. We zijn even blijven hangen en toen kwam Mojo langs dat de truck opgeroepen was om zo snel mogelijk 1200 km naar Namibië te rijden omdat daar een groep met een kapotte truck stond. Er waren geen andere trucks beschikbaar. Omdat er ook geen andere truck beschikbaar was om ons naar het vliegveld te brengen, moesten we eerder vertrekken.
Onze truck zou ons om 12.30 h naar het vliegveld brengen, toch weer een uur eerder, daarna zou de truck daar bij een servicecentrum, in een paar uur worden gerenoveerd en dan moesten ze de hele nacht doorrijden naar Namibië om daar al rond 6.30 h te arriveren, aangezien die groep dan ook nog met de truck 600 km moest rijden naar hun volgende overnachting. Onze crew kreeg dus niet echt rust na 22 dagen met ons op pad te zijn geweest. Maar voor hun was het weer werk en inkomsten hebben.
We hadden toch nog plannen om te voet nog zoveel mogelijk van Kaapstad te zien. Om 10 h zijn we weggelopen. Via de rechterkant van de Company Gardens zijn we langs het Parlement richting centrum gelopen en vervolgens naar het fort, the Castle.

Een fort nog uit de VOC tijd en gebouwd door de Hollanders. De torens van het fort hadden Nederlandse namen zoals Leerdam, etc.

Daarna via het mooie stadhuis naar de Bo-Kaap gelopen.

Dit was een kleurrijke wijk voor de voormalige slaven uit Maleisië.
Daar was ook net een bus met toeristen “losgelaten”, dus het was erg druk. Na even rondgelopen  te hebben zijn we bij een café met dakterras iets gaan drinken.

Vervolgens zijn we naar het hotel teruggelopen waar we precies op tijd om 12.15 h aankwamen. Hadden we nog net tijd om kleding te wisselen en het reistasje met de paspoorten te pakken.
Om 12.40 h vertrokken we naar het vliegveld waar we om 13.10 h aankwamen. Onze chauffeur mocht er niet lang parkeren, dus we hebben snel afscheid moeten nemen van Richard en Mojo.
Binnen naar de Lufthansa balie gelopen, maar die waren nog niet open. Ze gingen pas om 14 h open.
Daarna zijn we boven met de bagage iets gaan drinken tot de balie open ging.
Na het inleveren van de bagage zijn we door de security en de douane gegaan.
Daarna zijn we bij de winkeltjes gaan shoppen. We hebben nog leuke gekleurde kommetjes en mok gekocht, die Nancy al bij een winkel in Simons Town had gezien. Ook nog een in Zimbabwe stijl giraf van draad en kraaltjes gekocht. Deze werden op straat gemaakt en verkocht door voor het merendeel Zimbabwaanse mensen.
Daarna de tijd bij een café doorgebracht met het selecteren van foto’s, door de grote hoeveelheid mooie foto’s iedere keer een moeilijke taak.
Om 17.05 h konden we gaan boarden en om 18 h zaten we echt in de lucht.

Er werd omgeroepen dat de mensen die rechts zaten het geluk hadden om vanuit de lucht de avondgloed op de bergen bij Kaapstad te zien. Wij hadden dat geluk.

Onze vlucht naar Frankfurt zou iets meer dan 11 h duren, dus we hadden tijd genoeg om te gaan slapen. Ook hadden we op deze vlucht extra beenruimte geboekt, dus we hadden lekker veel plaats. We zijn begonnen met 1 film te bekijken. Die duurde iets minder dan 2 h. Daarna zijn we aan de volgende film begonnen, alleen die duurde 3 h. Tijdens die film werd het diner geserveerd. Hans was zo slim om daarna de film niet af te kijken en te gaan slapen tot 3.30 h. Nancy heeft de film afgekeken, maar was daarna te rusteloos om te slapen. Qua tijd was het al te laat om nog een slaappilletje te nemen. Ze heeft dus niet geslapen tijdens de vlucht. Net na het ontbijt en ca. 30 minuten voor de landing heeft ze een half uurtje geslapen.

Di. 20 aug. van Frankfurt naar Amsterdam

We kwamen om 5.20 h in Frankfurt aan. Eerst zijn we door de security gegaan, waar ze heel streng waren voor de handbagage. We hebben allebei onze rugzak moeten openmaken en items moeten laten zien.
Om 6.35 h hadden we dit achter de rug en hebben we eerst iets gedronken en een croissantje gegeten. Vervolgens liepen we naar de paspoortcontrole. Daar stond echt een hele lange rij. We hebben zeker wel 30 tot 40 minuten in de rij gestaan. Dan besef je weer hoe effectief er op Schiphol gewerkt wordt. Bij een eerdere landing op Frankfurt hebben we ook al zolang in de rij gestaan bij de paspoorten. We waren we net op tijd bij de gate om te boarden, om 7.50 h
Om 8.20 h zaten we echt in de lucht op weg naar Amsterdam. Deze vlucht heeft Nancy bijna de hele tijd geslapen, alleen was deze vlucht niet zo lang, om 9.10 h landden we al op Schiphol.
Daar hebben we de bagage opgehaald, afscheid genomen van de groep en zijn we gaan ontbijten bij La Place.
Om 11 h hadden we de trein naar Limburg, waarbij we eerder zijn uitgestapt en Nancy haar ouders ons met de auto hebben opgehaald en naar huis gebracht. Thuis zijn we in de stad even gaan lunchen en een paar inkopen gedaan voor het avondeten.
Daarna zijn Nancy haar ouders terug naar huis gereden en zijn wij begonnen met de bagage uit te pakken en direct te wassen.

Het einde van een mooie, lange, stoffige vakantie met veel natuurschoon. Zowel in de gespotte dieren als landschappen.

Wo. 21 aug, update Victoria watervallen

Eenmaal thuisgekomen konden we eindelijk de door ons gekochte, flashdrive bekijken waar een 3 minuten durende filmpje opstond van de door ons gemaakte jetboat cruise , gemaakt door de crew van de jetboat. Die wilden we jullie niet onthouden en is hieronder bijgevoegd.