Wo 10 april – Nuwakot – Pokhara
Vanmorgen zijn we om 7 h gaan ontbijten en om 7.45 h vertrokken we al voor de lange busrit naar Pokhara. De busrit zou 6 tot 7 h duren. Eerst moesten we dezelfde weg terug richting Kathmandu. Al in het begin kregen we schitterend uitzicht op de besneeuwde top van Ganesh.
Eenmaal op de iets grotere weg waren ze nu overal aan de weg bezig. Op een plek waren ze rotsblokken aan het losboren. Daarvoor was de weg afgezet, want de rotsblokken vielen van redelijke hoogte omlaag op de weg. We hebben er ongeveer 20 min moeten wachten. Na ca 1 tot 1,5 h zaten we op de hoofdweg Kathmandu – Pokhara. Daar gingen we eerst terug richting Kathmandu tot een tankstation. Daar heeft onze chauffeur de bus weer bijgetankt. Daarna reden we de andere kant op richting Pokhara. Om 11.30 h kwamen we bij onze lunchplek en de plek waar de rest ging raften.
De lunch was een klein buffet, maar alweer perfect verzorgd. Dit is van dezelfde organisatie als waar ons hotel in Nuwakot van was en ons hotel in Bandipur, waar we nog naartoe gaan. Ze heten Rural Heritage. Om 12.45 h ging de rest van de groep raften en hebben wij foto’s van ze gemaakt.
Vanwege de warmte hebben we nog even gewacht en vervolgens zijn we met de bus naar hun eindpunt gereden. Op dit stuk rivier wordt veel geraft. Het water staat nu laag, dus de rivier is rustig, met een paar kleine stroomversnellingen. Onderweg hebben we ze vanuit de bus gezien terwijl ze net een stroomversnelling in gingen. Om 14.40 h kwamen ze bij het eindpunt, Jawang Khota aan. Hans was een stuk teruggelopen, naar een hangbrug om van bovenaf nog foto’s te maken. Wij hebben toch bijna 1 h gewacht tot ze er waren. Bij het eindpunt wordt een tent opgezet zodat iedereen zich kan omkleden. Om 15 h reden we verder naar Pokhara. We kwamen wel door een mooi landschap met veel rijstvelden, die net met rijst beplant zijn en onder water staan.
Om 18.30 h kwamen we bij ons hotel in Pokhara aan. Het hotel is best groot en heel netjes. We slapen in het Barahi hotel. Om 19 h zijn we met zijn allen in Pokhara gaan eten en daarna hebben we geld bijgepind en hebben Jeannette en Jennifer geholpen bij het uitzoeken van wandelstokken. Hier kost een bergwandelstok maar €12,-. Echt geen geld. Ook de rest van de bergspullen zijn spotgoedkoop. Pokhara is ook de uitvalbasis voor veel trektochten, dus alles is hier te krijgen. Daarna nog even een stuk langs de winkelstraat gelopen. Morgen mogen we uitslapen, we vertrekken pas om 9.30 h.
Do 11 april – Pokhara – Astam
Vandaag beginnen we aan een minitrektocht naar Astam. Vanmorgen konden we tot 9.30 h ontbijten, daarna vertrokken we met de bus naar Milanchowk. Het heeft deze ochtend een beetje geregend, dus helaas hebben we geen mooi zicht op de hoge bergen die vanuit Pokhara normaal te zien zijn. Dit jaar is het voor hier een koud en nat voorjaar. Vanuit de bus hadden we wel even zicht op fishtail mountain (Machhapuchhre 6997 m). Die liet zich even boven en tussen de wolken in zien.
Om 10 h kwamen we aan in Milanchowk waar we iets later aan de minitrektocht begonnen. Vandaag hoefden we alleen maar omhooglopen over een breed jeep pad. We gingen wel gedeeltelijk door nevelwoudachtige begroeiing. We hoorden allerlei exotische vogels, maar je ziet ze bijna niet.
Tijdens het wandelen was het droog en direct warm. De wolken trekken natuurlijk niet weg, maar toch zagen we ook even de top van Annapurna IV, 7525 m.
Nancy was tijdens het wandelen al niet lekker en is doorgelopen naar Annapurna Eco Village, waar we sliepen. Daar kwam ze als eerste aan om 12.20 h. Hans is daarna weer teruggelopen naar Wies. Om 13.20 h arriveerde Wies.
Bij Nancy had zich ondertussen een heftige migraineaanval ontwikkeld en had daarom al een kamer gekregen. Dit bleek achteraf de beste en nieuwste kamer te zijn met een volledige badkamer, die ze ook echt nodig heeft gehad. Waarschijnlijk is de migraine getriggerd door de lange, hobbelige busrit gisteren. De rest van de groep kreeg lunch opgediend. Ze verbouwen hier alles zelf. Na de lunch hebben ze nog een gier zien overkomen. Nancy heeft de hele middag en avond last gehad van de migraine en de rest en heeft in de namiddag ORS gedronken om toch maar een beetje het vocht tekort aan te vullen. Hans heeft zich alle activiteiten rondom de Eco Village bekeken. Even was ook nog de Annapurna South top te zien, 7219 m.
Je kunt hier meedoen aan yoga- en meditatie lessen. Ook kun je er massages en Reikibehandelingen krijgen. Wij blijven maar 1 nacht, de mensen die hier langer blijven, zijn van de alternatieve soort zullen we maar zeggen.
Om 18 h kon iedereen avondeten en zichzelf bedienen van het buffet. Om 19.15 h kwam Nancy nog even water halen om weer een glas ORS te maken. Het Lodge personeel is supervriendelijk en wilde graag een kruidendrankje voor Nancy maken. De eigenaar is ook een soort kruidendokter. Ze komen van origine uit India (300 jaar geleden) en deze stam doet ook aan Ayuvedische medicijnen. Nancy moest beschrijven waar ze last van heeft en kreeg vervolgens een glas water waarin rauwe ui was gesnipperde, citroengras en peper. Ze heeft even geproefd en het glas daarna samen met de ORS meegenomen naar de kamer. En daar leeggeschud. Die rauwe ui durfde ze echt niet op de maag te gooien, hoe goed bedoeld ook. Daarna is iedereen vroeg gaan slapen. Ondanks dat Nancy al de hele middag in bed heeft gelegen, heeft ze ook nog ’s nachts kunnen slapen. Wel werden we iedere 2-3 h wakker.
Vr 12 april – Astam – Pokhara
Vanmorgen was het ontbijt om 7 h. Nancy heeft alleen ORS en een venkelthee gedronken. De rest kreeg een pannenkoek, een omelet en gebakken aardappelen. Tijdens het ontbijt begon het helaas alweer flink te regenen, dus weer geen uitzicht op het hele Annapurna massief. Door de regen werd ook besloten om dezelfde weg terug te wandelen in plaats van het steile, gladde rots pad naar Banskot. Hiervoor hebben ze de chauffeur gebeld en dit doorgegeven. Om 7.55 h was het droog en zijn we aan de terug wandeling begonnen. De afstand is maar 5 km en het is een makkelijk pad. Dus gingen we relatief snel omlaag.
Onderweg hebben we nog even een tempel bezocht die Nancy al op de heenweg had gezien. Om 9.05 h waren we terug in Milanchowk. Daar heeft Nancy een pakje droge koekjes (digestives) gekocht om als ontbijt te eten. Om 9.25 h zaten we weer in de bus. Op de terugweg stopten we nog even in het Tibetaanse dorp Hyanja, wat van origine een vluchtelingenkamp was toen China Tibet heeft geannexeerd. Nu staat er een groot klooster dat we konden bezoeken.
Ook zagen we nog gieren zweven waar we nog een mooie foto van hebben kunnen maken
Om 10.30 h kwamen we weer aan bij ons hotel in Pokhara. De kamers waren pas vanaf 14 h beschikbaar. Eerst hebben we even op het terras bij het zwembad gewacht en iets gedronken. Wiel is even gaan zwemmen om zich op te frissen. Om 11 h zijn we op zoek gegaan naar een kapper, waar Hans zich kon laten scheren. Hij heeft zich laten scheren en kreeg er een facial (gezichtsbehandeling) en een half body massage bij. Nancy kreeg ook een half body massage en een facial. Na de kapper hadden we eigenlijk ergens een massage willen nemen, Nancy haar spieren waren helemaal verkrampt door de migraine aanval. Dat was nu niet meer nodig. Toen we binnen waren kwamen ook Wies en Wiel langs. Ook zij hebben dezelfde behandeling gekregen. Daarna waren ze speciaal voor ons nog een koud pakje fruitsap gaan halen en kregen we dit aangeboden. Ze waren echt supervriendelijk. Om 12 h zijn we nog even naar het meer gelopen met zijn vieren. Een van de opties hier is een boottochtje over het meer.
Maar met deze warmte hadden we daar helemaal geen zin in. Vervolgens zijn we op het terras van restaurant Moon Dance gaan eten. Nancy heeft nog steeds geen honger en heeft alleen een cola gedronken. Daarna zijn we nog even teruggegaan naar het bergsportwinkeltje en heeft Nancy zich 2 nieuwe wandelstokken gekocht voor thuis. Ze zijn hier echt veel goedkoper. Daarna teruggelopen naar het hotel waar we onze kamer kregen. We zijn ons vlug gaan douchen en hebben schone kleren aangedaan. Hier is ook weer wifi, dus Nancy heeft eerst nog gerust en daarna deze verhaaltjes geschreven. We hebben dus niets specifieks in Pokhara zelf gedaan. Om 19 h gaan we weer met de hele groep eten. Na het eten hebben we met Wies en Wiel nog even geshopt. Al met al kopen we toch weer meer dan we van plan waren.
Za 13 april – Pokhara – Bandipur
Vanmorgen zijn we eerst iets voor 6 h naar het dak van het hotel gegaan om te kijken of de bergen te zien zijn. Helaas niet. Daarom weer naar bed gegaan tot om 7.15 h de wekker ging. Om 8 h zijn we gaan ontbijten en om 8.30 h zijn we met Wies en Wiel naar het meer gelopen. Daar was het al heel druk. Vandaag is het Nepalees oudjaar en heeft iedereen vrij. Ze hebben een andere kalender dan wij, het wordt nu het jaar 2076 in Nepal. Bij het meer hebben we even gekeken en vervolgens kwam een stukje van de Annapurna zichtbaar tussen de wolken. Deze werd steeds beter zichtbaar en werd zelfs compleet helder. Vervolgens werd de Fishtail mountain helder en de Annapurna III en de Annapurna IV. We hebben van het uitzicht genoten tot 9.20 h.
Toen zijn we langzaam terug naar het hotel gelopen. Op dit uitzicht hebben we de hele vakantie gewacht! Daarna begonnen er weer langzaam wolken voor de bergen te komen. Om 10 h reden we weg. Het laatste stuk zou weer een hobbelige weg worden. Daarom heeft Nancy maar een echte reispil genomen i.p.v. gember pillen. We volgen weer dezelfde grote weg terug waarmee we ook naar Pokhara gereden zijn. Deze weg is de ruggengraat van het gebied dat we bezoeken. Het laatste stuk was nieuw en gaat omhoog naar Bandipur. We kwamen om 12.30 h in Bandipur aan.
De bus moet buiten het stadje parkeren, Bandipur is autovrij. Te voet naar ons hotel gegaan, the Old Inn. Volgens Wiel zijn boek, de beste accommodatie van dit stadje. Het stadje is zeer toeristisch, met het ene na het andere hotel in een authentiek oud gebouw. Alles doet heel gezellig aan, en nu met oudejaarsavond ook heel feestelijk. Om 12.40 h kwamen we in ons hotel aan. We kregen direct lunch, eerst soep, vervolgens een voor ons ongebruikelijke combinatie van een soort nasi, friet, een soort volkorenbrood, kaas en salami. Met daarbij een salade en mangochutney. Daarna konden we naar onze kamer en om 14.45 h begonnen we aan een klein rondje door het dorp naar een uitzichtpunt, Tundikhel.
Normaal heb je daar zicht op de Annapurna, nu is het heiig. Er wordt ook weer onweer en regen verwacht. Misschien dat we morgenvroeg helder zicht hebben. Daarna via een ziekenhuisje en een tempel, Khadga Devi, terug naar ons hotel gelopen. Een zeer klein rondje van 2.1 km.
We hebben eerst iets gedronken met Wies en Wiel en vervolgens zijn we naar de rest van de bezienswaardigheden gelopen. Het eerste stuk is Wies meegelopen. De eerste stop was de Mahalaxmi tempel, een heel klein tempeltje.
Daarna naar de Thani Mai, wat een klein tempeltje bovenop een heuvel bleek te zijn. Die 150 m omhoog heeft Wies niet gedaan. Vervolgens zijn we naar de andere kant van het dorp gelopen, naar de Teendhara. Dit bleek een tempeltje met waterbron te zijn. We kwamen door de minder toeristische straatjes van Bandipur. Om 18 h waren we weer terug bij het hotel. Bij de tempel en straatje voor het hotel, zijn steeds meer activiteiten.
Er wordt een podium gemaakt en er staan muzikanten en een draagbaar klaar, waarmee het icoon uit de tempel voor een rondje door het dorp wordt gedragen. Om 19 h zijn we gaan eten. Er is livemuziek op het podium, maar de boxen en de versterker zijn zo groot dat de stroom om de haverklap uitvalt. We horen vooral de bas. Het feest ging door tot net 24 h. Om 01.15 h was het aan stortregenen, dus misschien hebben we morgen kans op heldere lucht.
Zo 14 april – Bandipur, nieuwjaarsdag
Vanmorgen werden we na een korte nacht al om 6 h wakker. Hans heeft zich aangekleed en is naar het pleintje met uitzicht, Tundikhel, gelopen. Alles zat weer dicht. Daarna zijn we om 7.30 h met Wies en Wiel naar hetzelfde punt gelopen. Daar zaten Astrid en Gert-Jan van onze groep al sinds 5.15 h te hopen op uitzicht. Helaas trekken er wel wolken weg, maar naar ons uitzichtpunt toe, het werd dus niet helder. We zijn tot 8.10 h gebleven en zijn toen terug naar ons hotel gelopen voor het ontbijt van 8.30 h.
Na het ontbijt zijn we met 6 personen naar de Siddha Gufa grot gelopen. Een gids van het hotel ging mee. Het eerste stuk ging omhoog naar de rand van de heuvelrug. Tot daar hebben we samengelopen. Daarna zouden wij ons eigen tempo lopen, wij willen ook terug omhooglopen. De rest gaat na de grot verder omlaag en dan met een taxi terug naar Bandipur. Het eerste stuk was steil omlaag via traptreden. Door de regen vannacht was het pad erg glibberig.
Eerst liepen we een heel stuk achter een groep van 14 schoolmeisjes. Die bleven steeds Nepalese liedjes zingen. We moesten ook samen met hun op de foto. Het steile pad ging weer door een nevelwoud. We zagen ook een bloedzuiger op het pad. Deze was aan het scannen of er iets langskwam waarop hij zich kon hechten. Na een tijdje mochten we voorbij en kwamen we achter een groep jongens die we gisteren al op de andere heuveltop, de Thani Mai, hadden gezien en ook vanmorgen al twee keer. Die mochten we al sneller voorbij. Daarbij zwikte Nancy wel haar enkel. Na een stukje trok de pijn redelijk weg. Goed dat we hoge bergschoenen aan hadden. Vervolgens ging het pad een heel stuk glooiend omlaag. Alleen het laatste stuk naar de grot was weer een steil trappenpad.
Om 10.45 h waren we bij de grot. We hadden nu natuurlijk geen gids. We hebben onze koplampjes gepakt en iets extra’s aangedaan. Binnen was geen duidelijk pad en ook niets aangegeven. Eerst hebben we ons bij twee Australiërs met gids aangesloten. Na een nauwe doorgang kom je in de echte grot. Daar werden een paar stalagmiet formaties met de zaklantaarn aangewezen.
Daarna konden we naar een dood punt lopen, wat ze een zwembad noemden. Alleen was het nu een vlak stukje droge aarde. Het volgende stuk moesten we over een glooiend stuk glibberige rots omhoog. Nancy had door het slechte licht van het koplampje net niet de goede route gekozen en kreeg nergens grip om omhoog te lopen. Hans en een andere gids hebben Nancy toen geholpen. De Nepalese bezoekers lopen op teenslippers en hebben vaak meer grip dan wij met de bergschoenen. Hier was een stalagmiet die ze een paddenstoel met bloemkoolstructuur noemden. Binnenin was een grotachtige spelonk waar ze een Shiva heiligdom van hadden gemaakt. Deze gids zei, dat we maar met deze groep mee moesten lopen. Het was een Nepalese familie uit Patan Kathmandu. Daar zijn we dus verder mee opgelopen. Ze waren supervriendelijk. De moeder (van 45 j) liep in de sari en teenslippers en heette Renu. De gids wachtte netjes op ons en wees ook alles in het Engels aan. Na nog een paar moeilijke passages, waarop je jezelf met touwen moet omhoogtrekken, kwamen we bij de grootste grot van 45 m hoog. Daar wezen ze met de zaklamp een formatie aan, waarin je inderdaad een gezicht van een oude man in herkent. Daar moesten we met twee metalen ladders omlaag. De volwassen dochter van de familie vond dit eng, dus die hebben we bemoedigend toegesproken.
Daarna moesten we nog een kalkformatie met touwen omhoog, waarbij het begin ook glibberig en nat was, maar waar nog geen touw aangebracht was. Alle kleding kan weer in de was. Boven was nog een laatste formatie te zien en vervolgens moesten we dezelfde weg terug. Nancy heeft met Renu gebabbeld en haar geholpen op de moeilijkere stukken. De zoon deed bij ons beide fijn bijschijnen met zijn lamp. Als we in Kathmandu zijn moesten we op bezoek komen.
Halverwege kwamen we Wiel tegen. Hij was de enige van het groepje die de grot is ingegaan. We moesten hem ook even aan Renu voorstellen. Wiel heeft niet de hele route gedaan, bij de trappen is hij met de gids van ons hotel omgedraaid.
Om 11.50 h stonden we weer buiten. Net voor de uitgang moesten we met de hele familie op de foto. Buiten zat ook Wies te wachten. Die dus ook aan Renu voorgesteld. Iets verder zaten Jennifer en Jeannette te wachten. Die hebben we ook voorgesteld en vervolgens heeft Hans van de hele familie, met Jennifer, Jeannette en Nancy erbij op de foto gezet. We hebben ons visitekaartje gegeven en hun adres (soort van, het is meer een beschrijving) gekregen. We moesten zeker op bezoek komen.
Daarna afscheid genomen en de gids die zo vriendelijk was een fooi gegeven. Vervolgens even gerust en iets gedronken. Wiel kwam op hetzelfde moment alweer terug uit de grot. Om 12.10 h zijn wij begonnen aan onze klim terug naar Bandipur. De rest moest nog 1 h afdalen en namen dan een taxi. Nancy lijkt de taxirit erger te vinden dan teruglopen. Omhoog gaat qua pad makkelijker dan omlaag. Je hebt veel minder last van de gladheid. Wel is het zonniger en is het behoorlijk zweten, ook door de hoge luchtvochtigheid. Eigenlijk gingen we in hetzelfde tempo omhoog als we omlaag zijn gegaan. Om 13.20 kwamen we al aan in het hotel. De gids had net gebeld dat ze beneden waren en op een taxi aan het wachten waren.
De rest van ons reisgezelschap waren stomverbaasd dat wij voor de anderen binnen waren. Ze vroegen of we soms gerend hadden. De warme lunch werd geserveerd, maar na deze inspanning en temperatuur moest Nancy eerst afkoelen. Ze heeft alleen cola en huislimonade gedronken en een paar koekjes gegeten. Hans hetzelfde gedronken, maar wel lunch genomen.
Maud vond al dat de anderen erg lang wegbleven, maar iets na 14 h kwamen ze aan. Ze hadden lang op een taxi moeten wachten. Vandaag is het nieuwjaarsdag en de meeste mensen hebben nog vrij. Het was ook in de grot erg druk. Ook in Bandipur hangt nog steeds een feestelijke stemming.
Om 15 h zijn we naar onze kamer gegaan om ons lekker te douchen en schone kleding aan te doen. Daarna op de kamer gerelaxt tot het avondeten. Het is heel benauwd en rond 16.30 h begon het weer te regenen en iets te onweren. Morgen vertrek naar Chitwan.
Ma 15 april – Bandipur – Chitwan
Vanmorgen werden we alweer voor 6 h wakker. Wel een goede nachtrust gehad. Nancy haar enkel is toch wel dik geworden dus Hans heeft die ingesmeerd. Na het inpakken van onze koffers zijn we, voor de laatste keer, om 6.30 h naar Tundikhel gelopen. Wéér was er geen zicht op de bergen. Nu was er een dik wolkenpakket onder ons, zo ver als we konden kijken. Wel staken er een paar groene heuvels doorheen, maar geen Annapurna in de verte.
Om 7 h waren we terug voor het ontbijt en om 7.45 h vertrokken we te voet naar de bus. Bij de bus werden de koffers ingeladen en konden we om 8 h vertrekken. Eerst de lange slingerweg terug naar de (inmiddels) bekende hoofdweg. Daarna volgden we de rivier naar de lage landen van Nepal. Na 2 h rijden verlieten we de bergen en waren we op het platteland. Om 10.30 h kwamen we aan bij ons hotel Green Park Chitwan. Daar werden we welkom geheten met een drankje en een verfrissingsdoekje. Vervolgens kregen we al snel onze kamers. Dit waren mooie villa’s die uit 4 kamers bestonden en gelegen in een mooie tuin. Wies en Wiel en wij zaten naast elkaar op de benedenverdieping. We hadden vrij tot 12.30 h, daarna werden we met een safari bus weggebracht naar een Tharu dorp. Daar werden we traditioneel welkom geheten met een rode tikka op het voorhoofd en een bloemenbosje die je in je haar of achter je rechteroor moest steken.
Daarna moesten we ze volgen. Achter de huizen was een soort open plek tussen bomen. Daar waren stoelen neergezet en konden we gaan zitten. Eerst kregen we een beker water en uitleg van onze gids over het programma. Het meeste eten was al gemaakt, maar we zouden samen de spinazie en een visgerecht maken. Vis en slakken horen in hun cultuur bij feestelijke activiteiten en ook als ze gasten krijgen. Jeannette en Nancy zouden koken, een aantal anderen, waaronder Wies en Hans, zouden knoflook pellen en vijzelen met gember. Jeannette was het eerst aan beurt. Ze koken traditioneel op hout. De wokpan werd op het houtvuur gezet, gemaakt tussen een hoefijzervormige ring van bakstenen, waar de pan goed op bleef staan. Vervolgens ging er een flinke scheut olie in de pan. Toen een klein handje fenegriek, die donker moest kleuren. Vervolgens mochten de visjes en garnalen erin. Er gingen nog wat kruiden in en ook nog de gevijzelde knoflook en gember. Na het wokken ging er een scheut water bij en werd er een deksel op de wok gelegd. Voor de spinazie was het een vergelijkbaar recept. Eerst olie verhitten, vervolgens fenegriek erin, daarna een eetlepel zout en een eetlepel kurkuma. Vervolgens mocht er, in porties, een hele grote berg spinazie in. Nancy heeft veel langer in de rook moeten staan roeren dan Jeannette, dus alle kleding ruikt gerookt. Na een hele tijd wokken werd er eerst een portie voor Nancy uitgehaald, vervolgens werd er nog de gevijzelde knoflook en gember bij gedaan. Daarna mochten we onze handen wassen, schoenen uitdoen en in kleermakerszit op rieten matten zitten. Vervolgens kregen we, voor de liefhebber sterke rijstwijn en een metalen bord voor je op de grond. Vervolgens kwamen ze langs met alle gerechten en kon je aangeven of je ze wel of niet wilde. Jeannette en Hans zijn de enigen die de slakken hebben geprobeerd. Het eten was erg lekker. Wel is het wennen om alleen met je rechterhand te eten, zonder bestek. Na de lunch konden we onze handen weer wassen en werden de vrouwen ook in de traditionele kledij gestoken.
Vervolgens werd er in een kring gezongen en gedanst en moesten we meedoen. Op het einde kregen we allemaal nog een trommel.
Na afloop hadden ook de Tharu vrouwen het warm en waren ze dorstig. We hoefden ons niet te schamen dat we het ook warm hadden. In deze streek is het nu 34 graden. Daarna alle kleding weer teruggegeven en werden we terug naar het hotel gebracht. Terug op de kamer heeft Nancy een beetje bijgeslapen. Om 16.30 h werden we weer bij de receptie verwacht voor een Village tour. Helaas was het op dat moment aan het onweren en aan het stortregenen. Dat hebben we dus uitgesteld tot morgenmiddag.
Om 18.30 h konden we gaan eten. Dit is een buffetrestaurant. Er was dus keuze genoeg. Helaas zat overal knoflook in, dus Nancy mocht a la carte bestellen. Iets voor 20 h zijn we weer naar de kamer gegaan, morgen moeten we vroeg op voor een jeepsafari. De hele week worden we al vroeger wakker, nu het móet zul je zien dat we misschien moeite hebben om wakker te worden.
Di 16 april – Chitwan
Vanmorgen werden we om 5.25 h gewekt door het hotel. We hadden nog geluk, sommige van de groep kregen al om 5 h een wake-up call. Daarna om 6.15 h ontbijten en om 7 h vertrokken we voor de jeepsafari door het Chitwan N.P. Eerst werden we met de hotelsafaribus naar de rivier gebracht. Daar moesten we met zijn allen in een zeer smalle en wiebelige kano stappen.
Je stapt in en dan kun je in een soort van kleermakerszit op een los klein plank/krukje zitten. Zelf moet je dan het plank/krukje voor de volgende persoon klaarzetten. Op die manier zit je in een soort zittende polonaise in de kano. Op het puntige uiteinde staat de schipper en die puntert je naar de overkant. Vooral bij het afzetten schommelt de boot akelig en je ligt zo diep dat het water maar 5 cm onder de rand staat van de kano. Wies en Jennifer vonden het zo eng, dat ze ter plekke besloten om ’s middags niet meer mee te gaan met de kanotocht. Na een paar spannende minuten kwamen we aan de overkant aan. Daar stonden jeeps op ons te wachten en begon de jeepsafari. We zouden door alle 3 types vegetatie van Chitwan komen. Eerst de vegetatie rondom de waterkanten. Dit was ook al een soort bos. Daar zagen we al wat vogels. Maar ze verstoppen zich vaak net achter de bladeren of tak, dus het was moeilijk om foto’s te maken. Daarna kwamen we in het olifantengras gebied. Dit bestaat uit hoog olifantengras, waarin nog verspreid hoge bomen staan. Daar zagen we weer een aantal vogels, vooral pauwen.
Als laatste vegetatie kwamen we in het bosgebied. De gids had verteld dat daar de lippenbeer leeft, die o.a. van termieten leeft. Direct kwamen we al een lippenbeer tegen, die met zijn kop in een termietenhol zat. We hebben er een redelijke foto van kunnen maken.
Steeds moet de gids op de wagen tikken en zeggen of hij iets vooruit of terug moet rijden. Ook op onze STOP, STOP, werd met vertraging gereageerd. Met terug uit zetten van de auto, vloog de vogel vaak net weg. Maar we hebben wel veel gezien. Heel veel spechten, ijsvogels, papegaaien, parkieten, ooievaars en bijeneters.
Verder hebben we nog een neushoorn gezien die volledig in het water lag.
Na 2 h rijden kwamen we bij een pauzeplek aan, waar het echt superdruk was. Er was ook een jungletempel en blijkbaar werd die vandaag door veel lokale mensen bezocht. Er was ook een krokodillenfarm, waar een zeldzame soort van hier gefokt werd, de Gaviaal. Na ca. 15 minuten zijn we met de jeep weer vertrokken, we reden gedeeltelijk dezelfde route terug. In het bos zagen we al snel een grote groep herten.
Verderop zagen we langoeren in de bomen zitten. Nog iets verder een andere apensoort, de makaken.
Langoeren en Makaken
Daarna werd het rustiger en zagen we alleen nog wat vogels. Om 11.30 h waren we weer bij de rivier waar we weer met de enge kano werden overgezet. Daarna in de hotel bus waardoor we om 12 h terug waren bij het hotel. We hadden 1 uurtje vrij om af te koelen, om 13 h was de lunch. Na de lunch weer vrij programma tot 15.30 h. Dan gaan we de kanotocht doen, gevolgd door de Village tour, als het droog blijft. Weer netjes op tijd vertrokken we voor de kanotocht. Nu hoefden we maar een heel klein stukje met de bus. We werden bij de Rapti rivier afgezet. Daar lagen weer kano’s op ons te wachten. Nu liggen er in de kano’s een zitje met een rugleuning, omdat je nu wat langer in de kano zit. Het instappen en vertrekken blijft het meest spannend. Daarna was het wel relaxed.
Vanaf het water hadden we mooi zicht op de oevers en zagen we best veel vogels. Veel ijsvogels, een soort ooievaar (maar dan net een beetje anders), echte ooievaars en bijeneters.
Ook zagen we twee keer een krokodil. Er steekt niet veel boven water uit, dus zoveel zie je er niet van. Vanwege de moeraskrokodil, mag je niet je handen buitenboord laten hangen, die eten namelijk alles. De Gaviaal eet alleen vis. Onderweg hadden we een paar keer iets sneller stromend water, wat tegelijkertijd spannend maar ook leuk was. Na 30 min werden we aan de kant afgezet en zijn we nog richting het dorpje gelopen. Daar zagen we nog een grote groep herten. Iets verder stond de bus weer op ons te wachten. We hebben de Village tour met sunset view niet gedaan, er dreigde weer onweer en iedereen wilde droog thuiskomen en er was toch 0 % kans op het zien van een mooie zonsondergang. Om 17 h waren we weer terug bij het hotel. Om 18.45 h zou er nog een dansdemonstratie zijn, maar die is letterlijk in het water gevallen. Het heeft echt gehoosd met flinke windstoten erbij en tegelijkertijd donderde en bliksemde het er flink op los. Daarom zijn we om 18.45 h gaan dineren. Na het eten hebben we onze rekening betaald en daarna terug naar de kamer gegaan. Morgenvroeg eerst om 6.30 h vogels kijken, dan ontbijten en dan vertrekken we terug naar Kathmandu. Het einde van onze vakantie is erg dichtbij.
Wo 17 april – Chitwan – Kathmandu
Vanmorgen kregen we ondanks het herhaaldelijk “no wake-up call”, toch weer een telefoontje om 5.45 h. Gelukkig waren we net wakker. Na ons gewassen en aangekleed te hebben, hebben we de koffers ingepakt en buiten gezet. Om 6.30 h vertrokken we bij de receptie voor de ochtendwandeling vogelspotten. We liepen richting de rivier waar we gistermiddag in de kano zijn gestapt. Echt nieuwe vogels zagen we niet, behalve een slapende uil. Dus weer veel bijeneters en ijsvogels gezien.
Ook kwamen er continue olifanten langs, die naar het veld liepen waar de toeristen kunnen opstappen via een stellage. Daarna staken de olifanten met de toeristen op de rug de rivier over. Ondanks dat het van de Europese organisaties niet meer mag, blijft het een fascinerend gezicht. We vinden het verbazingwekkend hoe stil ze voorbij komen lopen.
Om 7.30 h waren we terug bij het hotel om te ontbijten. Na het ontbijt vertrokken we om 8 h met de bus voor de lange rit naar Kathmandu. Eerst weer door het vlakke land van de Terrai, daarna kwamen we in het berggebied en volgden we de rivier. Het is de weg waar we de hele vakantie steeds op gereden hebben. We beginnen alle punten al te herkennen. Na ca. 4 h begonnen we aan de klim naar de “pas” waardoor je in de Kathmandu vallei komt. Daar was het heel druk en zakte onze snelheid behoorlijk terug. Om 14.40 h kwamen we in ons hotel aan. Onze buschauffeur en hulpjongen kregen hun fooi, met Hollandse klompen en met een Limburgse kaart. Dat was volgens Maud de eerste keer dat ze zoiets kregen. Na de bagage op de kamer gezet te hebben, zijn we met Wies en Wiel naar de Garden of Dreams gelopen. Daar een late lunch bestelt. Toen we aan tafel zaten in het restaurant begon het weer te regenen. Dit jaar is het, in verhouding tot normaal, heel slecht weer in Nepal.
Na de Garden of Dreams zijn we nog naar Thamel gelopen en heeft Wiel nog een kleine klankschaal gekocht. Om 17 h waren we weer terug bij het hotel en hebben we de koffer gereorganiseerd voor de terugreis. Om 18.45 h zijn we met de hele groep vertrokken naar restaurant Gaia, waar ons afscheidsdiner is. We hebben er heerlijk gegeten, als toetje kregen we nog door Maud zelfgebakken brownies, welke ze had meegenomen naar restaurant Gaia toe. Alleen het afrekenen ging niet goed, waarbij er een klein bedrag bleef openstaan. Dat hebben wij met zijn vieren maar betaald. Daarna terug naar het hotel gelopen. Morgen om 9 h vertrekken we naar het vliegveld.
Do 18 en Vr 19 april – Kathmandu – Istanboel – Amsterdam
Do 18 april – Kathmandu – Istanboel
Vanmorgen zijn we om 7.30 h gaan ontbijten. We vertrokken pas om 9 h, dus we konden rustig aan doen. Om 8.45 h waren we in de lobby, waar onze reisleidster Maud afscheid kwam nemen. Nancy had via de Turkish Airlines app de vlucht “getrackt” en daarop stond dat hij vertraging had en pas om 13 h zou vertrekken i.p.v. om 11.50 h. Onze overstap in Istanboel wordt daardoor erg kort. Om 9 h vertrokken we met een andere bus en buschauffeur naar het vliegveld.
We hadden geen noemenswaardig oponthoud en kwamen om 9.25 h op het vliegveld van Kathmandu aan. Net als 2 jaar geleden waren de rijen gigantisch lang voor de balies. We zijn in de rij gaan staan en toen we eindelijk aan de beurt waren, bleek dat de vertraging van de vlucht veroorzaakt werd doordat het Pakistaanse luchtruim gesloten was en alle vliegtuigen moeten omvliegen. Daardoor zouden we pas om 19.25 h aankomen en de vlucht naar Amsterdam missen. Voor het omboeken van die vlucht moesten we naar rij 13, waar eigenlijk Silk Air vermeld stond. Wij zijn vervolgens met de hele groep naar rij 13 verhuisd. Toen we daar weer bijna aan de beurt waren, ging de balie weer dicht en moesten we weer opschuiven. Dat schoot niet op zo. De volgende balie bleef wel open tot we aan de beurt waren. Door het omvliegen, duurt de vlucht 1 uur langer (dat heeft ook de vertraging op de heenweg veroorzaakt) en landen we pas om 19.25 h en dan is onze vlucht van 19.10 h al weg. Ondertussen waren we blijkbaar al omgeboekt. De helft van de groep had de vlucht morgen om 10.35 h, de andere helft (Jennifer en wij) had de vlucht morgen om 7.15 h. De bagage werd doorgelabeld naar Amsterdam. Op verzoek van een paar mensen uit de groep fungeert Nancy als interim reisleidster, omdat wij meer ervaring hebben met reizen en dit ook al vaker hebben meegemaakt. In Istanboel moesten we bij de Turkish Airlines balie gaan vragen voor diner en overnachting. Om 11.30 h hadden we eindelijk onze instapkaarten in bezit en konden we door de security en de douane. Na de douane waren nog een paar winkeltjes, daar heeft Nancy alle overgebleven Nepalese roepies ingeruild voor een Kasjmir sjaal. We kwamen zo’n 250 roepies tekort, welke Hans als korting heeft bedongen. Uiteindelijk konden we om 12.35 h boarden en om 13.10 h zaten we in de lucht. Tijdens de vlucht hebben we allebei niet geslapen want door de verschuiving van de 2de vlucht naar morgen gaan we ervan uit dat we een redelijk normale nachtrust zouden hebben. We hebben 3 films gekeken tijdens de vlucht.
Om 19.05 h zijn we in Istanboel geland. Toch iets eerder dan ze dachten, maar nog steeds te laat voor de vervolg vlucht. Daarna begon het zoeken naar de juiste balies voor de hotelovernachting. Het nieuwe vliegveld van Istanboel is echt gigantisch groot. We zijn geland op de A of B-pier en zijn vervolgens naar het midden van de pieren gelopen, de D-pier, daar was de internationale transfer desk. Toen iedereen braaf in de rij stond kwam er een medewerker vragen of we voor de hotelovernachting in de rij stonden. Dan moesten we even apart gaan staan en zou hij dadelijk de procedure uitleggen.
Het bleek dat we eerst door de douane moesten. Maar daarvoor moeten we eerst een visum kopen. Dat bleek ook weer een heel stuk lopen te zijn. De kosten van het visum kunnen we later, we weten nog niet hoe, terugkrijgen van Turkish Airlines. Daarna zijn we door de douane gegaan en moesten we op zoek naar de hoteldesk van Turkish Airlines. We hebben een paar keer moeten vragen, maar moesten door de exit en dan moesten we naar rechts. Op het einde van de hal bleek de hoteldesk te zijn. Echt helemaal op het uiteinde verstopt. Sommigen van de groep hadden ondertussen hun stappendoel gehaald, puur door de gelopen afstanden op het nieuwe vliegveld van Istanboel en het van hot naar haar lopen. Bij de hoteldesk balie moesten we een nummer trekken, vervolgens onze 10 boardingpassen inleveren en zeggen hoeveel kamers we nodig hadden (6). Daarna moesten we wachten bij een wachtruimte, waar al veel mensen aan het wachten waren, tot onze namen omgeroepen werden. Om de zoveel tijd kwam er een medewerker met een hele stevige stapel formulieren en boardingpassen. Dan kreeg iedereen zijn boardingpass terug en moesten ze deze medewerker volgen naar de bus. Bij de tweede grote stapel waren wij aan de beurt, het was ondertussen 21.10 h, twee uur zijn verstreken sinds we geland zijn. Daarna zijn we als groep over 2 bussen verdeeld naar het Mercure-Pullman hotel gebracht, ongeveer 30 min rijden. Alle hotels liggen nog bij het oude vliegveld. We kwamen om 21.50 h aan. Daar moesten we weer in de rij staan.
Omdat we alle 10 op 1 formulier staan moesten we ons samen inchecken. We kregen allemaal een dinervoucher en een kamer. Het was ondertussen zo laat (22.10 h) dat we niet veel honger meer hadden. Ze hadden een warm buffet, een koud buffet en een dessert buffet. We hebben alleen een beetje warm gegeten en de verleiding van de baklava toetjes weerstaan. Het is gewoon te laat
Daarna zijn we naar onze kamer gegaan en direct gaan slapen. Het was 22.45 h en om 2.30 h moesten we weer opstaan. Om 3.00 h zouden we weer worden opgehaald.
Vr 19 april – Istanboel – Amsterdam
We hebben goed geslapen tijdens ons kort nachtje van 3,5 h. Om 2.45 h stonden we beneden in de hotellobby. Uiteindelijk kwam de bus 40 min te laat! We hadden dus langer kunnen slapen. Om 4.20 h kwamen we weer aan op het vliegveld van Istanboel.
Daar zijn we eerst op zoek gegaan naar een balie die kon uitleggen hoe we de visakosten konden terugkrijgen. Na een keer gevraagd te hebben, werden we verwezen naar balie G40, waar een supervisor zat. Die heeft ons formulieren gegeven en de procedure uitgelegd. Daarna zijn we door de douane en security gegaan. We hoefden geen bagage af te geven en ons ook niet in te checken, dat scheelde weer. Om 5.20 h waren we erdoor en zijn we eerst gaan ontbijten; thee en een chocolatchip cookie. Daarna is Nancy nog de “bazaar” gaan verkennen, een winkelgedeelte met allerlei typisch Turkse souvenirs en voedsel items. Nancy heeft de baklava opnieuw kunnen weerstaan, maar wel de Turkse nougat gekocht. Daarna zijn we naar gate B15 gelopen. Om 6.40 h mochten we boarden. Om 7.50 h zaten we echt in de lucht. Deze vlucht duurt niet lang, 3,5 h. Om 9.50 h zijn we geland op Schiphol, Amsterdam. Ongeveer 1 h later waren we uit het toestel, door de douane en hadden we de bagage in handen. Toen ook afscheid genomen van Jennifer en vervolgens zijn we gaan ontbijten bij Plaza Café. Na het ontbijt zijn we naar de shuttlebus opstapplaats gelopen. We hebben even moeten wachten, maar om 12.20 h zaten we in de Quickparking shuttlebus. Van de chauffeur hoefden we de 1 dag vertraging niet bij te betalen, hij zou de slagboom voor ons openen. Om 12.40 h reden we weg naar Zuid-Limburg. Onderweg hadden we veel files waardoor we er bijna 2x zo lang over deden. Om 17.05 h kwamen we thuis aan, waar we van onze fleurige lentetuin konden genieten.
Het einde van een supermooie en gevarieerde vakantie naar Nepal.