Vanmorgen werden we toch vroeg wakker na een hele warme nacht, maar dit zal wel voor geheel Nederland zo zijn geweest. Om 7 h zijn we toch al opgestaan. Om 8 h is Hans bij de slager inkopen gaan doen voor na de vakantie en heeft alles in de diepvries gelegd.
Nancy heeft in de ochtend nog aan het jaarboek 2020 gewerkt. Ze is al tot en met maart gevorderd. Hans heeft nog vlug de heg langs onze oprit gesnoeid.
Om 12.30 h hadden we bij de lunchroom gereserveerd en zijn we er lekker ontspannen gaan lunchen. Daarna nog een paar laatste boodschappen gedaan en vervolgens hadden we om 15 h nog een massage geboekt, een ontspanningsmassage zodat we vanavond vroeg kunnen slapen. We willen namelijk om 03.00 h opstaan voor vertrek naar Zwitserland. We zouden eigenlijk met Nancy haar ouders (omdat haar moeder 75 is geworden) een rondreis door de Baltische staten en Rusland doen. Maar die is door de corona pandemie geannuleerd.
Als alternatief hebben wij 3 trektochten in Zwitserland geboekt. We konden niet helemaal de volgorde boeken die we wilden, nu beginnen we met een zware trektocht, dan een lichtere vanuit 1 pension en dan weer een zware trektocht.
Afgelopen zondagen hebben we al een aantal oefenwandelingen gedaan. Door corona hebben we in verhouding minder gewandeld dan we normaal gedaan zouden hebben. In Zwitserland kunnen we dus weer flink aan onze conditie werken.
Tijdens een van deze wandelingen zagen we een buizerd vlakbij, die opvloog met een muis in zijn klauwen. We hebben er een collage van gemaakt.
Vorige week kwamen we er ook achter dat onze bananenboom(bosje) een bloem had. Dat is voor het eerst in al die jaren dat we de bananen in de tuin hebben staan. Dat wil zeggen dat het een warme winter is geweest. En de vele regen zal hem ook goed hebben gedaan. Ook van de bananenbloem hebben we een collage gemaakt.
Zo 2 aug 2020: naar Kiental, Zwitserland
Gisteren is Nancy al om 21 h naar bed gegaan en Hans pas om 22.15 h. Door de benauwde warmte in huis was het toch moeilijk om goed te slapen. Nancy werd om 1.30 h al wakker en is toen nog gaan computeren. Hans werd om 2.30 h wakker en toen hebben we ook de wekker maar uitgezet. We hadden gepland om om 3 h op te staan. Daarna de bedden afgehaald, want we krijgen 2 weken vrienden die bij ons op vakantie komen en gelijk op het huis passen.
Om 3.45 h reden we weg. Volgens het navigatiesysteem zouden we zonder pauzes om 10.30 h al in Zwitserland, het Kiental aankomen.
Om 6.30 h hebben we even een kleine toiletpauze gehouden. We hebben nergens file gehad en het was ook niet overdreven druk op de weg. Om 9.00 h hebben we getankt, bij het een na laatste tankstation voor de Zwitserse grens. Tevens daar een klein ontbijt genuttigd. Om 9.35 h reden we verder.
Het laatste stuk richting Kandersteg was heel mooi. Dit dal herkennen we nog van onze eerdere vakantie in Kandersteg. Dat is ook de reden dat we deze trektocht erbij geboekt hadden. Bij Reichenbach verlieten we de weg naar Kandersteg en gingen we omhoog naar het Kiental. Hier waren we nog niet geweest. In Reichenbach even Zwitserse francs gepind.
Om 11.30 h parkeerden we bij ons hotel Bären, dit gebouw zagen we al van veraf liggen. Het is een historisch gebouw, Lenin en Trotsky hebben elkaar hier nog ontmoet en elkaar gesproken.
Binnen kregen we direct onze kamer. We hebben een smaller 2-persoons bed met 2 matrassen en nog een aparte kamer met een 1-persoons bed.
We hebben alle spullen op de kamer gezet en zijn toen in het restaurant gaan lunchen. Nancy nam direct de lokale Zwitserse delicatesse, een sandwich met Bunderfleisch en Hans nam een sandwich met kaas en een gemengde salade erbij. Ook natuurlijk lokaal gemaakt.
Na de lunch zijn we de omgeving gaan verkennen. We vroegen tijdens de lunch hoe het weer de afgelopen dagen was geweest. De ochtenden waren vaak het best, in de namiddag regende het vaak en af en toe was er zelfs onweer. We moeten dus ’s ochtends vroeg vertrekken. We hebben eerst een paar foto’s van het hotel gemaakt, daarna de openingstijden van de bakker tevens dorpswinkel bekeken en toen een klein rondje gemaakt, ook nog naar boven naar de kapel. De wolken hingen laag en ze zijn donker. Tijdens de wandeling werd de lucht steeds grijzer.
Om 14.35 h waren we al terug bij het hotel, we hebben 2,8 km gelopen en maar 100 hoogtemeters. We hebben de tas gedeeltelijk uitgepakt, Hans is zich als eerste gaan douchen en Nancy heeft even een dutje gedaan. Om 16 h weer opgestaan en Nancy heeft haar bagagetas gereorganiseerd en een aantal zaken in een reservetas gedaan die we in de auto laten. Dat reduceert het volume een beetje. Daarna is Nancy zich ook gaan douchen. Omstreeks 17.00 h begon het ook vandaag met regenen. Na het douchen gingen we vervolgens naar beneden naar het restaurant. Daar stonden de tafels al voor iedere kamer gereserveerd, maar we zijn eerst iets gaan drinken. Het avondeten is pas vanaf 18.30 h, maar heel strikt waren ze niet met het tijdstip.
Op onze tafel lag ons menu al klaar: we kregen groentenbouillon, gemengde salade, varkensroomschnitzel met fruitgarnituur en noedels. Het toetje mochten we van de ijskaart uitkiezen.
Het smaakte heerlijk. Tijdens het eten heeft Nancy een tweedehands lens gezocht als kado voor Hans zijn verjaardag. We hebben de Nikon 18 -200 mm, een 28 – 300 mm en een losse groothoek. Bij de 28 -300 mm mist Hans de groothoek. Er heeft een 18 – 300 mm met 5,6 bestaan, nu bestaat alleen nog de 6,3 diafragma. Die heeft veel meer lichtverlies, want is ook maar 67 mm lensopening.
Tweedehands heeft Nancy de oude versie lens gevonden bij cameranu.nl en die gaat ze zo bestellen.
Morgen lopen we naar Griesalp waar we 2 nachten blijven. Het is een simpel pension, met geen stroom, 1 douche voor dames en 1 douche voor heren. Dus daar zal ook wel geen Wi-Fi zijn.
Zover onze eerste middag in Zwitserland, tot later.
Ma. 3 aug 2020, van Kiental naar Griesalp
Hans is jarig vandaag. Om 6 h werden we al wakker en iets later zijn we maar opgestaan. Het leek buiten droog, echter er stegen wel nog continue wolken vanuit het dal omhoog. Iets na 7 h zijn we bij de bakker broodjes, beleg, yoghurt en een lokale lekkernij, een kientaler nussschnitt, gaan halen. Voor het geval we nergens meer een gebakje kunnen vinden voor Hans zijn verjaardag.
Om 7.30 h zijn we gaan ontbijten en bleken we met 7 personen te zijn die deze SNP wandelreis hebben geboekt. Heeft het hotel toch een goede klant aan SNP.
We hebben de lunchrekening van gisteren nog betaald en zijn vervolgens begonnen aan de wandeling om 8.30 h.
De wandeling zou 13 km zijn, maar dat viel achteraf wel mee. Wel genoeg hoogtemeters.
Het eerste stuk ging maar een beetje omhoog en liep daarna redelijk parallel aan het Kiental. Op dit stuk zagen we ook een muggenorchis staan.
Daarna liepen we omhoog het dal van Spiggengrund in. Hier moesten we al meer stijgen, gestaag liepen we omhoog. We liepen in de wolken die omhoog trokken, dus het miezerde iets. Het was wel een mooi stuk, langs rotsen en een dennenbos. Boven kwamen we bij een onverharde weg en regende het al harder en hebben we de regenhoes over de rugzak gedaan.
Ondanks de regen is het wel een mooie route, maar de hoge besneeuwde bergen gaan we niet zien vandaag. Daarna moesten we de route langs de Spiggebach volgen. Volgens de SNP tekst moesten we NIET de brug oversteken, maar de gps route ging wel de brug over. We hebben de tekstroute gevolgd. Verderop moesten we ondertussen de 3e brug oversteken.
Daarna ging de SNP tekst over de inmiddels verharde weg. Maar er was ondertussen een nieuw aangelegde wandelweg die vrij steil omhoog ging. Bij het omhoog gaan voelde Nancy haar benen ondertussen wel en moest ze wat vaker stoppen. We gingen via mooie alpenweiden omhoog, er stonden vele bloeiende bloemen. Na 2.15 h kwamen we bij 2 boerderijen. Volgens SNP tekst konden we bij de 2de koffie of thee krijgen. Deze was open, dus daar onder de overkapping thee gedronken. De eigenaar was net kaas aan het maken. Daar heeft Hans nog een foto van mogen maken.
Daarna moesten we nog ongeveer 100 tot 200 m stijgen tot de Kanzel pas. Daar hadden we de optie om nog een topje te pakken voor het uitzicht, maar dat had geen nut vandaag. Onze overnachtingsplek was in verhouding dichtbij, dus we besloten om in de hut te lunchen en de gekochte broodjes voor morgen te bewaren. We hadden beneden wel al even een yoghurtje en de notenkoek gegeten.
Het eerste stuk omlaag was een smal bergland, daarna kwamen we op een verharde weg die we tot ons berggasthaus Golderli moesten volgen. Ondertussen voelde Nancy dat de jas ergens lekt, haar blouse begon ook door te lekken.
Om 13.15 h kwamen we bij ons berggasthaus aan. We hebben maar 9,9 km gelopen ipv volgens SNP 13 km. We hebben er 3.40 h over gedaan. We hadden 960 m gestegen en 460 m gedaald.
Binnen kregen we gelijk onze kamer, helaas was de bagage er nog niet. Wel hebben we alle natte spullen uitgedaan, op de broek na. Nancy had nog een trui in de rugzak en toen heeft ze die al aangetrokken. We hebben als lunch Kaiserschmarren besteld. Tijdens het wachten kwam de bagage binnen en toen hebben we alsnog de echt droge spullen aangedaan.
Het regent nog steeds, dus de rest van de middag blijven we binnen en hebben we o.a. dit verhaaltje gemaakt.
Di. 4 aug 2020, extra dag Griesalp
Na een lange, goede nachtrust, om 22 h moet alles rustig zijn, zijn we om 7.00 opgestaan. Om 7.30 h zijn we gaan ontbijten. Daar troffen we ook de andere SNP’ers. Het heeft gisteren en de afgelopen nacht steeds geregend. Ook vanochtend regende het nog steeds. Vanaf 10 h zou het weer iets beter worden. De anderen hebben hun routes aangepast, ze moeten vanavond in Kandersteg zijn. Twee gaan met de postbus terug naar Reichenbach en nemen dan de trein naar Kandersteg. Daar willen ze dan nog eventueel een middagwandeljjng maken. De 3 anderen gaan om 10 h met de taxi die de bagage zou ophalen mee en laten zich tegen betaling boven bij de kabelbaan bij Ramslauenen afzetten. Ze volgen de lichtere wandelvariant van SNP. De zwaardere variant mocht je bij dit weer niet doen.
Wij hadden als alternatief programma bedacht om de wildwasserweg te lopen en dan via het Bärenpad terug. De wildwasserweg was in 2018 omgedoopt in de post-erlebenis weg. De wegwijzer was een klein postautootje. De route was gigantisch mooi. Het regende wel steeds, maar nu hadden we zowel de regenbroek als regenjas aangetrokken. We daalden in totaal 330 m af naar de Tschingelsee. Onderweg kwamen we steeds langs watervallen, die,in de kloof vielen, zoiets als de Trummelbach waterval bij Lauterbrunnen. Verder nog de Pochtenfall, ook weer heel mooi, en nog de woeste rivier die steeds woester werd.
Bij een bepaald punt had je uitzicht op de Tschingelsee, helaas wel erg grijs door de wolken.
Beneden zijn we nog een stukje doorgelopen en toen terug omhoog via het Bärenpfad. Dit liep ook al zigzag omhoog langs een waterval. Boven kregen we een zeer mooi uitzicht op het dal en liepen we vrij horizontaal terug naar ons hotel.
Net voor het hotel was een zelfbediening alpenkiosk, waar ze allerlei lokale producten verkochten. Daar geitenrookvlees gekocht en wat fris om aan de 20 CHF te komen. Er was een overdekte picknick tafel, dus daar onze broodjes van gisteren gegeten.
Om 12.50 h waren we terug bij ons hotel. We hadden 6,6 km gelopen en 330 m gestegen en gedaald. Bij het hotel weer iets gedronken. Vanochtend net na 10 h was het even iets droger geweest, maar de optrekkende wolken zorgden daarna de hele middag weer voor regen. In het hotel een middagroute bedacht. We hadden eerst via Steinenberg, naar Bürgli naar Gamchi willen lopen, maar binnen 5 min na ons vertrek om 13.30 h liepen we al in de regen en een witte wereld. Daarom na Steinenberg de route aangepast en via Bundstäg naar Griesalp gelopen. We liepen door een mooi, heel groen, bos.
Natuurlijk door al die regen en weer langs een kleine waterval. Om 14.30 h kwamen we in Griesalp aan. Daar zijn we in hotel Griesalp iets gaan drinken, met abrikozenvlaai erbij. Ze hadden wifi, dus daar de berichtjes en de mails opgehaald en vlug de website bijgewerkt met het verslag van gisteren. Ook naar het weerbericht voor morgen gekeken. Vanaf morgen zou het 4 dagen zonnig zijn. Daar hopen we dan op als we naar Kandersteg lopen.
Om 15.50 h liepen we verder en het was maar 10 min lopen naar ons hotel Golderli. Ondertussen begon het wel op te klaren en zagen we zelfs zon. Maar het was steeds een paar minuten, en ondertussen regende het toch nog. In ons hotel alle natte kleren opgehangen en andere kleding aangedaan. Daarna in het restaurant dit dagverslag getypt en de fotoselectie gemaakt. Vanaf 17 h kregen we bij vlagen zicht op de witte sneeuwtoppen. Door de regen is daarboven verse sneeuw gevallen. De sneeuwgrens ligt nu waarschijnlijk op 2700 m. Hans heeft nog vlug een paar foto’s gemaakt. Vijf minuten later is er weer niets meer te zien.
Vanwege mijn knoflook allergie kregen we om 17 h het menu voor vanavond te zien. Hans zou vegetarische lasagna krijgen en Nancy groentenrösti. Eerst aardappelcremesoep, daarna een groene salade, dan het hoofdgerecht en dan nog een stukje pruimenvlaai als toetje. Gisteren hadden we hier ook al goed gegeten.
Tijdens het avondeten werden een aantal bergen steeds helderder. Hans is een paar keer naar buiten gegaan om toch nog foto’s te maken
We hebben zelfs een paar plukken blauwe lucht gezien.
Wat we ook nog vergeten zijn te vertellen; hier in Griesalp staan de weides vol met lama’s en alpaca’s. Ze worden hier gekweekt. Ze begrazen de alpenweiden net zo goed als koeien, maar ze beschadigen de grond veel minder dan de zware koeien. Is wel een leuk gezicht.
Om 20.45 h zag Nancy plotseling de rode avondgloed op de Gspalthorn. Iedereen is naar buiten gestormd om dit te bekijken en foto’s te maken. Het ging wel snel weg.
Om 21 h kwam Hans pas weer binnen.
Wo. 5 aug. 2020, van Griesalp naar Kandersteg
Vanmorgen alweer om 7 h opgestaan nadat we al om 22.15 h waren gaan slapen. Om 7.30 h hebben we onze bagage al buitengezet en zijn we gaan ontbijten. Nancy had een beetje hoofdpijn en buikkrampen. Misschien toch van de relatief zware maaltijden. Ze heeft maar 3 stukjes bruin stokbrood en een yoghurtje gegeten.
De opklaring van gisteravond heeft standgehouden. We zien alle hoge bergen en blauwe lucht. Vandaag is qua hoogtemeters en afstand de koninginne etappe van deze trektocht.
Om 8.30 zijn we weggelopen. Het eerste stukje was hetzelfde als gisteren ons middagrondje, behalve dat we nu de bergen erbij zagen.
Via Steinenberg liepen we richting Bundstäg. Daar begon de nieuwe route van vandaag en moesten we de wegwijzers naar Hohturli aanhouden. We begonnen direct met stijgen, van ons pension op 1445 m naar de Untere Bundalp op 1690 m. We liepen wel door een mooi bos en daarna over mooie alpenweiden met veel bloeiende bloemen. Daarna was het nog verder stijgen naar de Obere Bundalp, een restaurant op 1840 m. Daar had Nancy veel buikkramp en hebben we even een toiletstop gehouden.
Na een kort stukje weg begon de echt heel zware klim (tenminste voor Nancy) naar Hohturli dat op 2778 m ligt. Door de inspanning, de maagkrampen en de hoofdpijn werd ze ook nog misselijk. Ze ging heel langzaam, echt iedereen heeft ons ingehaald. De omgeving en het uitzicht op de bergen is echter geweldig! Dit is echt het Zwitserse berghart waar wij van houden.
Na heel lang gestegen te hebben, kwamen we om 13 h op de pas aan. Een groot gedeelte hebben we stijgend over trapladders door de sneeuw gelopen.
Boven hebben we iets langer dan een half uur gepauzeerd, Nancy had geen fut om ook nog de 10 min verder te lopen naar de Blümlisalphutte, vooral omdat het weer een stuk stijgen was. Normaal zouden we hier onze lunch opgegeten hebben, maar Nancy was te misselijk en heeft liggend geprobeerd weer iets van energie te krijgen.
Om 13.45 zijn we begonnen aan de afdaling. Ook hier heel veel sneeuw, en minder trappen, waardoor het erg glad was. De omgeving was echter schitterend.
We daalden af tot Oberbargli. Daar hebben we een cola gekocht en heeft Hans voor Nancy een halve liter ORS oplossing gemaakt. Dit samen met een paracetamol en even liggen zorgden dat de hoofdpijn, misselijkheid en maagkrampen verdwenen en aldaar hebben we een koekje van onze noodvoorraad gegeten.
Hier moesten we ook kiezen uit rechtstreeks afdalen naar Kandersteg of naar de gondelbaan van de Oeschinensee lopen en dan met de gondel omlaag naar Kandersteg. Dat scheelt 260 m. Omdat de route naar de gondelbaan ons mooier leek hebben we die gekozen. We vertrokken om 16.40 h We moesten wel doorlopen, om 18 h zou de gondelbaan sluiten en het was eigenlijk 1.20 h lopen. Gelukkig kon Nancy nu weer op haar normale vlotte tempo lopen. Het pad was heel mooi, met continue mooi uitzicht op de Oeschinensee. Ook moesten we verschillenden waterstromen oversteken.
Om 17.55 h kwamen we bij de gondelbaan aan en er stond gelukkig nog een lange rij. Gelukkig ging het redelijk snel, dus na 15 Tot 20 min konden we instappen voor de rit omlaag naar Kandersteg. Daar moesten we nog een stukje lopen naar ons hotel, waardoor we om 18.45 h bij ons hotel aankwamen. Toch nog netjes op tijd, want we hebben een restaurant gereserveerd voor 20 h. We konden ons nog vlug douchen en schone kleding aandoen.
Vandaag was een, met name voor Nancy, zware etappe. We hebben 17,1 km gelopen, 1692 m gestegen, terwijl SNP 1200 m had opgegeven. Hier moeten we thuis met de software nog even naar kijken, dan komen er vaak nog andere getallen uit. En we hebben 1410 m gedaald.
Door het late diner en het organiseren van de rugzak is het een late avond geworden. Morgen slapen we in een hut en moeten we zelf bagage voor 1 nacht meenemen. Vanwege corona moeten we ook een eigen slaapzak meenemen en die past helemaal niet in en niet op de dagrugzak. Niet echt handig. De dag daarna slapen we wel in een hotel in Lenk, maar dat is een digitaal detox hotel. Ze hebben geen WiFi en je mag je telefoon en tablet alleen maar in vliegmodus gebruiken.
Dus tot over een paar dagen
Do. 6 aug 2020, van Kandersteg naar Engstligenalp via Chindbettipas
Vandaag hadden we weer de keuze uit twee routes, die elkaar niet veel ontlopen. Nancy had gisteravond nog het goede idee om het hotel naar Engstligenalp te laten bellen of we wel of geen slaapzak moeten meenemen. Nancy had dat idee, omdat een van de andere SNP koppels zulke kleine bagagetassen bij zich hadden, dat daar geen slaapzak in gezeten kan hebben.
We zijn eerst om 7.30 h gaan ontbijten. Na het ontbijt was de receptie bemand en hebben ze Engstligenalp gebeld. De eerste keer nam niemand op. Even later heeft hij het nog eens geprobeerd en toen werd er opgenomen. Het blijkt een normaal berghotel te zijn, een slaapzak was niet nodig. We hebben direct de slaapzak weer van de rugzak gehaald en in de hoofdbagage gestopt.
De bagage gaat naar Lenk en zien we over 2 dagen pas weer. Om 9.15 h liepen we bij het hotel weg. We moesten naar een bushalte in het centrum, waar de bus pas om 9.44 h vertrekt naar de Sunnbuel gondelbaan. We kwamen langs een sportzaak en daar hebben we een kleine tube factor 50 gekocht. Nancy had gisteren haar gezicht goed verbrand, vooral de linkerkant.
Ook hebben we gekeken of we langere spanbanden kunnen kopen. De laatste trektocht moet wel de slaapzak op de een of andere manier mee. De twee sportzaken hadden ze niet of snapten niet wat we bedoelden.
We hadden de bus van 9.44 h en werden om 9.55 h bij het Sunnbuel dalstation afgezet. De bus zat propvol, we moesten in het gangpad staan. Ook bij de gondel was het druk. We stonden hutje mutje, niets geen 2 m afstand hier, wel met mondmasker op.
Om 10.15 h begonnen we aan de wandeling. Ook hier was het nu zonnig en goed warm. We begonnen met een afdaling over een brede weg richting Schwarenbach. We liepen door een mooie vallei, ooit door een gletcher uitgeschuurd. Op het einde was het een stuk stijgen over een soort eindmorene. Om 11.30 h kwamen we bij berghotel Schwarenbach op 2060 m aan. We hebben er binnen iets gedronken.
Om 12 h liepen we weer verder. Nancy heeft nog steeds last van de maag en had niet veel energie. Zeker nu met de zwaardere rugzak was dat te merken. Na Schwarenbach liepen we over het brede, stijgende, pad verder naar de Daubensee. Het was best een druk pad. Bij de Daubensee zagen we waarom, aan de andere kant was er ook een kabelbaan.
Bij de Daubensee hebben we om 12.35 h lunchpauze gehouden. De broodjes waren nog van gisteren. We moesten een nieuw pakje rookvleesbeleg open maken. Deze rook zo gekruid, dat Nancy hem niet durfde te eten met haar onstabiele maag. Er was ook een kruidenextract aan toegevoegd. Om 13.05 h liepen we verder. We moesten om het meer heenlopen en na 20 minuten begon een pad naar rechts dat flink ging stijgen.
We stegen tot een heel klein kaarmeer. Daar had Nancy echt geen puf meer voor de hele stijging tot 2628 m. Hans heeft toen Nancy haar toch wel zware rugzak afgenomen en over beide te nemen passen heen gedragen. Zonder rugzakband om de maag liep het wel beter voor Nancy. Ze was giga trots op haar sterke Hans.
Zo zijn we langzaam, met veel stops, gestegen tot de eerste pas op 2628 m. Daar kregen we zicht op de Talli gletsjer en de Talli see. Dit voormalig gletsjerdal moesten we oversteken, waarbij we twee keer riviertjes moesten oversteken, gelukkig stond het water niet hoog.
Op weg naar de tweede pas, de Chindbettipas, zagen we plotseling een jonge steenbok lopen. Verder omlaag lag een hele kudde, net boven het meertje. Daar toch even foto’s van gemaakt.
Om ca.16.30 h waren we bovenop de Chindbettipas, 2623 m. Vanaf hier heeft Nancy haar eigen rugzak gedragen en een paar druivensuiker genomen. Het was best een lange afdaling naar het zeer wijde groene dal van de Engstligenalp.
Dat was na deze dagen wel in de knieën te voelen. Om 18.25 h kwamen we bij ons berghotel aan.
Vandaag hebben we 16,2 km gelopen, 940 m gestegen en 925 m gedaald. In plaats van eerst in te checken, mochten we de rugzak in een ruimte zetten en mochten we al plaatsnemen aan de tafel die voor ons was gereserveerd. Daar lag ook het menu. We kregen weer een käseschnitte. Nancy vond dat veel te zwaar voor haar maag en heeft een sandwich gevraagd. Deze hadden ze niet en ze vroegen of kip goed was, dat bleken kipnuggets te zijn. De normale portie was 10, Nancy heeft de helft gevraagd. En of ze er echt geen frites bij wilde? Nee, echt niet.
Voor de energie en een beetje bijtanken hebben we allebei 2 cola’s gedronken. Hans de zero, Nancy de gewone.
We hadden ook een mail van SNP ontvangen; onze verplaatste huwelijksreis naar Hawaii is weer geannuleerd.
Om 20.30 h zijn we naar onze kamer gegaan om ons op te frissen en naar de foto’s te kijken.
Vr 7 aug 2020, van Engstligenalp naar Simmenfälle (Lenk)
Vanmorgen zijn we om 8 h gaan ontbijten. Van het zelfbedieningsbuffet mochten we ook een lunchpakket maken. Om 9 h zijn we weggelopen. Dit keer heeft Nancy een cornflakes ontbijt genomen, kijken of dat beter op de maag zou liggen.
Eerst moesten we de hele Engstligenalp oversteken, deze was redelijk vlak. Daarna begonnen we te stijgen naar de Ammertenpas. Eerst ging het redelijk glooiend omhoog, daarna steiler. Ongeveer op 2/3 van de stijging kreeg Nancy weer maagkrampen en werd ze misselijk. Na een pauze had ze eigenlijk besloten om terug te gaan en via de gondelbaan en bus of trein naar Lenk te reizen. Hans ging daarom even omhoog naar de pas op 2443 m. Tijdens het wachten begon Nancy haar misselijkheid en haar maagkrampen weg te trekken. We zijn tot de conclusie gekomen dat de temperatuur en de inspanning Nancy haar spijsvertering in de turbostand zet.
Ze had eigenlijk ook geen zin om in bussen te zitten (ze wordt snel wagenziek), daarom is ze toch langzaam verder gelopen.
Op 5 minuten lopen (Hans zijn afdaalsnelheid) onder de pas kwam ze Hans al tegen. Daarna gezamenlijk langzaam verder gelopen naar de Ammertenpas op 2443 m. Daar kwamen we om 11.15 h aan op de pas.
Nadat we even van het uitzicht genoten hadden zijn we snel aan de hele lange afdaling begonnen. De eerste honderden meters omlaag gingen over een puinveld en best steil. Dat stuk is niet voor mensen met hoogtevrees. Geconcentreerd zijn we omlaag gelopen.
Om 11.30 h kwamen we in een groener gedeelte en hebben we geluncht. Nancy had zelfs honger, dus het ging de goede kant op. Bij de lunch heeft Nancy een 1/2 liter ORS oplossing gedronken. Het brood was kurkdroog.
Om 13 h zijn we weer verder gelopen. Iets verder dan de Ammertenbach op 1932 m moesten we de rivier oversteken. Maar in de SNP tekst stond al dat de brug gedeeltelijk weg was en dat er een alternatieve route gemarkeerd was. We zijn dus aan de alternatieve route begonnen, die ging weer omhoog. Bij het terug kijken zagen we de brug liggen en die zag er best goed uit. Dus zijn we omgedraaid. Bij de brug aan gekomen, bleek dat toch een stuk oversteek ontbrak. Dat had voor ons een waarschuwing moeten zijn. Maar via stenen konden we toch de rivier oversteken tot de brug en daarna via de brug oversteken. Aan de overkant zijn we het pad verder gevolgd. Deze was niet meer gemarkeerd en ook niet meer onderhouden.
Een heel stuk verder moesten we weer een rivier oversteken, alleen was de oever steil en gedeeltelijk weggeslagen. Na wat klauterwerk hebben we ook deze hindernis overwonnen. Nu was er geen weg meer terug.
Toevallig waren er een paar mensen aan deze kant van de rivier. Een vrouw sprak ons aan en vroeg of we van beneden kwamen. We zeiden dat we van de pas kwamen.
Toen vertelde ze dat we steeds rechtdoor moesten gaan tot een boerderij, iets verder kwamen we dan op een pad en zouden we de rivier weer kunnen oversteken.
Ons pad kruiste daarna een droge rivierbedding, echter met zulke steile wanden van puinsteen en we zagen er geen pad overheen lopen. Daarom de puinhelling richting de rivier gevolgd, dat al redelijk klauteren was. We hebben er wel een avontuurlijke tocht van gemaakt. Op het punt waar de droge rivierbedding in de andere, snelstromende rivier kwam, konden we deze oversteken. Daarna de rivier gevolgd, waar echter ook geen pad liep. Via de GPS zijn we ergens omhoog gelopen en kwamen weer op een pad uit. Dit kwam uit bij de boerderij. Daar liep ook een landweg. We zaten weer op de oude SNP route. Alleen wat in de tekst vermeld stond als stenen brug, was een stenen doorwaad plek. Het water stroomde er best snel. We hebben de schoenen en sokken uitgedaan, de broekspijpen opgestroopt en vervolgens overgestoken. Het was koud, maar het ging wel.
Aan de overkant onze voeten weer afgedroogd en alles aangetrokken. Vervolgens daalden we over een brede landweg af richting Simmenfälle. Na een heel stuk afgedaald te zijn kwamen we bij een splitsing waar weer eens bordjes stonden. Het was nog 30 min naar de Simmenfälle. Maar we zijn eerst de andere kant opgegaan, het was maar 10 min naar restaurant Siebenbrunnen. Daar kwamen we om 15.15 h aan.
We hebben er flink bijgetankt, we hadden zo’n dorst. Samen hebben we 3 flessen bio-ijsthee gedronken, die was echt heel lekker, met mint, melisse en ijzerkruid. Plus nog 2 flessen cola zero. Samen even 2,5 liter bijgedronken. Om 15.50 h liepen we weer verder. Overal stonden bordjes dat de wandelweg gesloten was vanwege een gletsjermeer doorbraak. Ook de barbarabrücke waar je normaal de Simmenfälle van heel dichtbij kunt bekijken was afgesloten. Het water is echt heel woest en bruin van het zand. Bij deze brug stoof het water gigantisch hoog op.
We hebben een foto gemaakt en zijn verder omlaag gelopen.
Onderweg kwamen we nog een aantal afgesloten wandelpaden tegen. Net voor het hotel was een soort uitkijkpunt gemaakt op de Simmenfälle. De rivier was nu echt heel indrukwekkend.
Vandaag hadden we 14,3 km gelopen, 1420 m gedaald en 570 m gestegen. We zijn van 9.05 tot 16.30 h onderweg geweest, met pauzes onderweg.
Bij het hotel kregen we direct onze kamer. We hebben gelijk nog ieder een flesje cola meegevraagd. Op de kamer onze rugzak leeggehaald, nu hebben we onze hoofdbagage weer en zijn direct onder de douche gesprongen. Volgens ons staat onze activiteit, 14,3 km wandelen in de brandende zon, niet in het RIVM hitteplan.
Er was ook nog verwarring bij ons over ons hotel. Volgens de wandelreis moesten we hier de bus naar Lenk nemen, 5 km verderop. En sliep je in een hotel in Lenk. Maar onze overnachting was hier geboekt. Dit is een digital detox hotel. We mogen de telefoon en tablet alleen in vliegmodus aanhebben.
Om 17.30 h zijn we beneden op het terras iets gaan drinken aan het voor ons gereserveerde tafeltje. We hadden eigenlijk voor 19 h gereserveerd, maar kregen iets later al de menukaart. Toen hebben we ook gevraagd wanneer de doorbraak van het gletsjermeer gebeurd was. Dat bleek vanochtend te zijn geweest. Na die dagen met regen en nu 28 graden, was het gletsjermeer bovenop de berg, waarvan we de naam niet weten deze ochtend doorgebroken en was alles afgezet. We hebben de laatste dagen ook best vaak helikopters zien vliegen, die waren waarschijnlijk de situatie aan het monitoren.
Bij het diner hebben we de route voor morgen bekeken. Het bleek dat alle routes vanuit Lenk zijn beschreven. De keuze is de zware variant van 22 km met 1300 m stijgen. Maar eerst moeten we dan met de bus van 9.40 h naar Lenk en dan nog de trein naar Matten nemen. Eer we dan aan het wandelen zijn, is deze lange optie van 8 h wandelen, niet realistisch.
We gaan dus voor de lichtere variant. Ook dan moeten we eerst de bus naar Lenk nemen en vervolgens de bus naar Bühlberg. De wandelroute is maar kort, maar wel met mooi uitzicht. De benen kunnen wel een hersteldag gebruiken.
Dus morgen minder trainingskamp en meer vakantiedag.
Za. 8 aug 2020, van Simmenfälle naar Adelboden
Vanmorgen konden we weer om 8 h ontbijten. Nancy had het idee om niet op de bus van 9.40 h te wachten, maar te voet naar Lenk te gaan. Die wandeling stond gisteren bij SNP beschreven.
Om 8.50 h liepen we bij het hotel weg. We hadden de indruk dat de Simmenfälle al iets minder bruin was. We hebben de hele route langs de rivier gelopen. Je zou 1 h over de wandeling doen, maar we hebben het in 50 minuten gedaan, 5,3 km. Nancy haar maag voelt vandaag goed aan.
In Lenk kwamen we bij een Intersport winkel en daar hebben we spanbanden voor de slaapzak gekocht, om zo deze aan de rugzak te bevestigen, en nog een tube zonnecrème, factor 50. Nancy haar gezicht was inmiddels al hersteld. De rode kleur is nu bruin geworden.
Om 9.50 h waren we bij het busstation alwaar we tot 10.30 h moesten wachten op de bus naar Bühlberg. Tijdens het wachten nog een ijsthee gedronken. Vandaag hadden we het plan gemaakt om bij iedere pauzeplek iets te gaan drinken.
Tijdens de busrit kregen we een heel mooi uitzicht op het dal van Lenk en de bergen. Om 10.45 h waren we al boven. De bushalte was bij restaurant Bühlberg, op 1661 m, waar we van een heel mooi uitzicht konden genieten.
Daar weer iets gedronken en abrikozenvlaai erbij genomen. Hans had de huisgemaakte sinaasappel/mint schörle genomen. Dat was een grote weckpot vol, zeker meer dan 500 ml.
Na hier rustig gezeten te hebben en van het uitzicht genoten te hebben, begonnen we om 11.30 h aan de wandeling.
De route ging naar de Hahnenmoospass, op 1956 m. De wandeltijd zou 1 h zijn, maar in 45 min waren we al daar, om 12.15 h. De Hahnenmoospass is blijkbaar een verzamelplek van verschillende gondelbanen. En de plek was zeer populair onder mensen met modelzweefvliegtuigen. Die waren er ruim voldoende aanwezig.
Ook hier weer iets gedronken en ons af laten koelen, want het was erg heet. Om 13.20 h liepen we naar de volgende locatie, de Laveygrat, ook op 1 h lopen. Daar waren we nog sneller, al na 40 min, terwijl we toch weer gestegen waren naar 2194 m. Blijkbaar liep Nancy weer haar oude, normale tempo.
Vanaf de Laveygrat hadden we uitzicht op de toppen van de Eiger, Jungfrau en Mönch. Daar waren we vroeger al ooit geweest vanuit Wengen.
Daarna moesten we volgens de borden in 1.15 h afdalen naar de gondelbaan van Sillerenbühl. Ook dat deden we veel sneller, terwijl we toch foto’s genoeg hadden gemaakt.
In 45 minuten waren we al bij het gondelstation, om 14.45 h.De route was 6,45 km, 270 m gedaald en 580 m gestegen.
Daar hebben we een verlate lunch genuttigd en in de schaduw van het uitzicht genoten. Het was ook hier weer geweldig mooi. Vanaf hier kon je ook met een step helemaal afdalen tot Adelboden. Dit was een zeer populaire activiteit.
Om 16 h zijn we met de kabelbaan naar Adelboden gegaan. We hadden nog geen gastenkaart, maar omdat we er zouden slapen, kregen we toch al de korting. Verder kregen we een kadootje: een blauw boterhamtrommeltje met daarin een soort speltkoek. Op het trommeltje stond: wir schenken dir eine pause.
De kabelbaan was heel lang. We wisten dat we ergens moesten overstappen om tot in het dorp te komen. Dus bij de eerste halte eruit gegaan, maar dit bleek geen overstap te zijn. Toen weer ingestapt en blijven zitten tot het eindpunt. Daar eruit gegaan en de SNP tekst voor het hotel gevolgd. Daar bleek niets van te kloppen, want dit was het station waar we over hadden moeten stappen.
Na een paar keer de weg vragen, en flink stijgen, kwamen we op de goede straat uit en zagen we ook het tweede gondelstation liggen. Oeps.
Vanaf dit station klopte de route natuurlijk wel.
Om 17.50 h waren we bij ons hotel. Hier moesten we een toeslag voor betalen bij SNP, omdat we blijkbaar een luxer kamer kregen. De ontvangst was in ieder geval allerhartelijkst. We kregen direct onze kamer die maar 10 meter van de receptie lag. We hadden een hele ruime kamer met zithoek, 2 balkons, een gangetje en een badkamer met dubbele wastafel.
In de lobby werd van 16 tot 17 h thee met cakejes geserveerd. Daar mochten we ook nog gebruik van maken. Nancy vond dit al het beste hotel tot zover, gewoon de combinatie van de gastvrijheid en de luxere, ietwat oude grandeur die er hing.
Bij het inchecken hebben ze ook direct onze dinertijd vastgelegd. We hadden halfpension, echter het diner was in een ander restaurant, ongeveer 10 min lopen.
We bleven in de lobby zitten tot onze bagage zou arriveren.
Om ca. 17.45 h werd de bagage gebracht en hebben we ons direct gedoucht.
Daarna zijn we naar het restaurant gelopen, bij aankomst bleek al dit een heel andere klasse was dan de restaurants waar we de vorige halfpension diners mochten eten. Het was erg chique. We konden uit een menu kiezen. Het eten was erg verfijnd en ook veel lichter dan al onze vorige maaltijden. Met deze hitte hadden we ook niet zoveel zin op zware kost, zoals al twee keer de käseschnitte.
Onze drie gangen werden redelijk snel gebracht, om 20.45 h waren we klaar.
Terug op onze kamer dit verhaal geschreven en de fotoselectie gemaakt.
Zo. 9 aug 2020, 2de dag Adelboden
Vanmorgen gingen we weer om 8 h ontbijten. Bij dit hotel moest je bij het buffet een mondmasker op en deze lagen netjes op je tafel klaar. Het buffet was goed verzorgd, veel vers fruit erbij.
Na het ontbijt hebben we bij de receptie de hotel-wandelpas opgehaald. Daarmee waren dan alle gondelbanen gratis.
Daarna zijn we naar het busstation gelopen. De bus stond er al, dus gingen we al een plaats uitzoeken in de bus. Er zaten al 2 mensen in de bus. Om 9.22 h vertrok de bus. Voordat hij wegreed vroeg de chauffeur wie naar Elsigbach wilde, want dan moest hij even bellen dat daar de 2de bus, lijn 231, ons zou ophalen.
Binnenin werden mooi de haltes op een scherm aangegeven en hoelang het nog rijden was. Onze halte Achseten Kirche was maar 11 minuten rijden. Daar moesten we wachten op de andere bus. Even later stopte aan de overkant de bus die uit Frutigen kwam, daar stapten veel meer mensen uit. We moesten toch wel een tijd op de bus lijn 231 wachten, in totaal wel zo’n 30 minuten. Toen kwam een klein busje omlaag en werden we naar boven, naar de gondelbaan Elsigbach – Elsigenalp gebracht. Hier bleek dat onze chauffeur ook de kassa van de gondelbaan bemande.
We konden direct de gondel instappen, maar de gondels werden best wel vol gepropt, wel met masker op, maar toch. Onderweg genieten van het uitzicht was er niet bij, want je kon geen kant op kijken.
Dit keer zat er maar 1 kind in de gondel, maar dit kind heeft de hele tocht per gondel uit volle borst gekrijst, dit deed best pijn aan de oren in zo’n kleine ruimte, en de ouders wisten zich ook geen raad meer met hun dochter.
Om 10.30 kwamen we boven op de Elsigenalp, op 1800 m.
Daar liepen we naar het Elsigenalp Berghaus en hebben we weer flink gedronken. Ook vandaag scheen de zon fel en was het warm. Wel wordt er hier de komende dagen s’ nachts wat regen verwacht.
Tijdens het afkoelen en drinken in de schaduw hebben we onze opties bekeken. Een optie was de SNP route, waarbij je in 4,5 h naar Adelboden toe zou lopen. Daarbij kon je nog allereerst de Elsighorn beklimmen, dit zou 3 h extra looptijd betekenen en de top zou op 2341 m hoog gelegen zijn. Nancy wilde haar knieën een beetje rust gunnen en niet zo zwaar lopen in deze tropische temperatuur. Een andere optie was om de panoramaweg naar Frutigen te lopen en dan de bus terug te nemen. Volgens de serveerster was dat een hele mooie route. Die zou volgens de kaart maar 3 h lopen zijn, maar zou dan ook 1100 m dalen betekenen.
We gingen eigenlijk toch voor deze optie, maar wilden wel even de Brandsee zien, die op 250 m afstand lag. Aldaar kwamen we langs richtingsbordjes en deze gaven aan dat het pad naar Adelboden korter was dan naar Frutigen. We hadden ook nog bedacht om de kortere route te doen en dan in Adelboden te lunchen en vervolgens de bus weer te nemen, dezelfde lijn als vanmorgen, en dan de Cholerenschlucht met de Pochtenkessel te bezoeken. Een kloof leek ons wel een koel alternatief. De route met de wegwijzers week af van de SNP route. We hadden continue zicht op het mooie dal van Adelboden. Soms liepen we door een stukje dennenbos.
Onderweg had Nancy bedacht dat we misschien de auto op zouden kunnen halen in het Kiental. Dan hoeven we morgen niet de hele tijd de bagage mee te slepen. En dan morgen met de auto de kloof te bezoeken. Om 13.35 h waren we terug in Adelboden. Eerst hebben we in een sportwinkel de rozetten voor de wandelstokken bijgekocht. Van een stok is die kapot gegaan en verloren tijdens de wandeling naar de Simmenfälle. Ze hadden ook paardenzalf, die heel goed voor de spieren zou zijn, dus deze hebben we ook gekocht. Vervolgens zag Hans nog een leuk shirt, hetgeen we ook nog gekocht hebben.
Daarna zijn we bij de toeristeninfo gaan informeren of het nog haalbaar was om vanmiddag de auto op te halen. Dat was krap, dus we houden het orginele plan aan om morgen, met bagage, de auto op te halen.
Vervolgens zijn we in een bakkerij cq café gaan lunchen. Daarna namen we om 14.50 h weer de bus, lijn 230, richting Frutigen. Nu moesten we 1 halte eerder eruit, bij Achseten Tregel.
Van daaruit was het 15 min lopen naar de Cholerenschlucht. De kloof was éénrichtingsverkeer. De kloof was wel mooi, maar niet zo heel bijzonder. Als je hem niet gezien zou hebben, dan had je niets gemist. Datzelfde gold voor de Pochtenkessel.
Om 16.20 h gingen we per de bus terug naar Adelboden. Om 16.30 h arriveerden we er bij het busstation.
Bij de kiosk 4 flesjes drinken gekocht, met de bedoeling 2 flesjes voor morgen te bewaren, maar we waren zo dorstig, dat we ze alle vier hebben leeggedronken. Op de kamer hebben we een paar kleren uitgespoeld en op het balkon te drogen gehangen.
Daarna gedoucht en vervolgens al een beetje de bagage gereorganiseerd.
Om 19 h werden we weer bij het Cambrian restaurant verwacht voor ons diner. Iedere dag hadden ze een ander dagmenu. We hoorden later dat het een 4 sterren hotel en restaurant was.
Na het eten liepen we weer terug naar de kamer en maakten we deze blog en selecteerden we de vandaag gemaakte foto’s. Morgen eindigt ons eerste arrangement en gaan we eerst de auto ophalen in het Kiental en dan rijden we naar het Binntal.